1) nasılsa öleceğim hiç birşey yapmazdım.
2)uzaktaki yakınlarımı arardım.
3)her gece çocuklarla yatar sabaha kadar sever öperdim
4)sağda solda borçlarım varsa onları öderdim
5)herkese benden sonra okuyacakları (yaa çocuklar ben ölünce bile durmadan verdiğim öğütlerden kurtulamıyorlar yazık yaaaa)mektup ve kaset bırakırdım.
6)durmadan ağlardım
7)kimseyi görmek istemez beni ölüm döşeğinde görmemeleri için kaçar kayıplara karışırdım.
8)kalplerini kırdıklarım varsa arar özür dilerdim
9)odadan çıkmaz dua ederim
aslında yazılacak o kadar çok şy var ki,
ben ne yapardım onu yazayım.Allah hepimize hayırlı uzun ömür versin öncelikle,
işten güçten sorumluluktan,o ne der bu nasıl bakar olaya takıntılarından tamamen sıyrılıp, içimde ukde kalmaması adına tüm yapamadıklarımı yapmaya çalışırdım.
Haaa diyelim ki, türk filmi gibi oldu verilen süre geldi çattı bende tık yok.
O zaman, işte o zaman odama çekilip saatlerce ağlardım,illa öleceğim zamanı bilince mi yaşadığımı fark ettim diye.
Arkadaşlar, ölüm de doğmak gibi hayatın ta kendisi.Ölümden korkmamalı her an ölecekmiş gibi temkinli olmalı hiç bir zaman ölmeyecekmiş gibi hakettiklerimize ulaşmak için çalışmalıyız.bence hemen bir kağıt kalem alıp hayatımızda neler ters gidiyor ve bunlardan nasıl en kısa zamanda kurtulmalı, onu yazmalıyız.kısa vadede olacak çözümleri ilk sıraya almalıyız.kimsenin bzi üzmesine ezmesine izin vermemeliyiz.Anneyiz kadınız sorumluklarımızı elbette yerine getirmeliyiz.Ama bu arada kendimizi unutmamalıyız.Biz ne kadar hayatla barışık ve mutlu olursak ki bunlar itiyaçlarımızın karşılanmasıyla alakalı bir durumdur,o kadar çok verici ve faydalı olabiliriz.