Dostumuzu Uyutma Kararı !

seaBahAR

Nosce Te İpsum
Pro Üye
13 Nisan 2007
15.555
36.072
Geçen gün arkadaşıma rastladım.. Çok kötü görünüyordu.. Biricik dostunu, dalmaçyalı cinsi köpeği Naz'ı, çektiği acılar nedeniyle uyutmak zorunda kalmış.. :çok üzgünüm:

Eski günlere gittim..

ılk dostuma, kıymalı böreğim Sarp'ıma..

Lenf kanseri olup da kötü hücreler bütün bedenini kapladığında, veteriner, acılarının yakında başlayacağını ve o zaman uyutma kararı almam gerektiğini söylemişti..

Ben nasıl alabilirdim böyle bir kararı...

Onu acıdan kurtarmak için bile olsa.. Nasıl?

Sarp'ım hep kapının önünde yattı.. Hani sanki açsam çıkıp gidecek gibi.. Göz göze gelemedim.. Kulaklarım hep sesinde.. Acaba inleyecek mi? Ne zaman acı çekmeye başlayacak.. Ne yapacağım...

Böyle geçirdik teşhis sonrası 23 günümüzü..

Evden kaçtım kimi zaman... Allah biliyor; KAÇTIM.

Sarp'ımı görmemek için... O beni görmesin diye.. O halini gördüğümü görmesin diye..
O asil Rottweiler gitmiş, kendinden utanan başka biri gelmişti sanki..



Sonra bir gece uyudu... Gözlerini kapattı, bir daha da açılmadı.. beni bir karar verme bocalamasından, ağırlığından ve sonra gelecek vicdan azabından kurtardı.. Uykusunda melek oldu biricik oğlum...



Dostumuz acı çekerken, can havliyle inlerken bize böyle bir "görev" düşerse ne düşünmeliyiz..?

Bunu nasıl yaparız? Aklım almıyor..

Ya sizin?
 
Son düzenleme:
Ben yapamam. Uyutulmasına izin veremem. Benimle yaşayacağı fazladan 1 günü bile kar sayarım.
 
Ya bir de insanın aklına takılmaz mı kardeşim..
"Uyutmasaydım belki de yaşardı?.." diye..
Bunun hesabı nasıl verilir? Aklım alamıyor.. sanırım alması da mümkün değil..
Çok mu bencilce düşünüyorum, bilemiyorum...
 
Off çok zor karar çok hemde nasıl zor.

Bir yandan acı çekmesine göz yumduğum için vicdan azabı mı çekerdim.

Yoksa uyutma kararı alırsam onun bana son bakışlarını görürsem nasıl olurdum ya derse ki 1 gün fazla da olsa seninle olmak isterdim. O zaman ölürdüm sanırım.

Çok zor çok ama şu var insanlarda ötanazi nasıl ki yasak bunu düşünüp yavrucağımla son gününe kadar beraber acı çekerek yaşardım sanırım.

Allah büyük konuşturmasın son dönem başımıza gelmeyen kalmadı bir de bu gelmesin Allah'ım nolur!
 
Oturur duamı ederim. Allahım ne olur onu benden alma diye. Bunları yapmak varken ölümünü çabuklaştıramam ben.
 
Çok üzücü Bir durum bu...Sevdiğin canlıyı bile bile ölüme uykunun ardına saklayıp yollamak.
Yada acı çekeceğini bile bile yavaş yavaş ölüme yollamak..

ıkisininde birbirinden farkı yok bence..
Benmi ne yapardım?
Acı çekmesine gönlüm razı olmazdı!!
Uyku denilen maskeye sarıp sarmayalım huzurla onun ruhunu teslim etmesine yardımcı olurdum...
 
...
Bir yandan acı çekmesine göz yumduğum için vicdan azabı mı çekerdim.
...

Bu cümle çok önemli nevkuşum.. Ne yaparsak yapalım sonu vicdan azabı..

...
Allah büyük konuşturmasın son dönem başımıza gelmeyen kalmadı bir de bu gelmesin Allah'ım nolur!
...

Allah korusun nevkuşum.. Allah hepimizin dostlarını korusun..
Hiç böyle bir şey yaşamayalım lütfen..

Yahu nereden rastladım arkadaşıma.. zaten kafa kaydı gitti.. Toparlama yetimi de günden güne kaybediyorum.. Bir de bu çıktı şimdi..
 
çok zor bi karar bencede ama bi yandan acı çekişini izlemek de çok zor
ben eve girer girmez ilk kuşlarımızla konuşmaya başlarım ben geldim napıyosunuz diye
geçenlerde birini balkonda eşim kafesi temizlerken kaçırmıştı
çok üzüldük arkasından dışarda yaşayamaz diye
insan beslediği hayvanlarla bi bağ kuruyo arasında
 
tüylerım dıken dıken oldu ya...hala hayvan sevgısınden anlamayan varsa okusun rica edicem çok rica edıcem hemde..
 

Püskütüm Balım'ı hatırlıyorum akşamdan sabah 4'e kadar gözümün önünde can çekişti gece gece elimden bişey gelmiyor hüngür hüngür ağlamaktan başka o acıdan kıvranıp ağladıkça başımı duvara vuruyorum sertçe, sende biliyosun onun kaybı sonrası durumu mu. Elimde son nefesi verdi gözlerime bakarak ama fark şuydu kendi göçüp gitti, diyelim ki sabaha kadar yaşasaydı da uyutsaydım sanırım ölümden daha zor atlatırdım. Belki yaşayacaktı belki bir mucize olacaktı ya kim bilir. Bu vicdan azabıyla da yaşanmaz gene de büyük konuşmayayım ama yaptıramazdım olmaz ya beni uyutsunlar ama onlar yaşasın.
 
Oturur duamı ederim. Allahım ne olur onu benden alma diye. Bunları yapmak varken ölümünü çabuklaştıramam ben.
Bu bakış açısını anlıyorum..

"Umut" denilen şey..

Ama bir yandan da Nietzsche geliyor aklıma.. "Umut kötülüklerin en büyüğüdür" sözleri..

Acı çekmesine gönlüm razı olmazdı!!
Uyku denilen maskeye sarıp sarmayalım huzurla onun ruhunu teslim etmesine yardımcı olurdum...
Bu bakış açısına gelince durup kalıyorum.. sesim çıkamıyor..
Çünkü Sarp'ım inlemeye başlamamıştı..
Eğer başlasaydı...... onu öyle görmeye dayanabilir miydim bilmiyorum..
Acı çeksin ama yeter ki yaşasın demek.... bencilce geliyor.. onca büyük, kahredici acıya rağmen bencilce..
 

Neler yaşadığını biliyorum nevkuşum.. Kötü bir tecrübeydi senin yaşadığın..:teselli:

Balım da Sarp gibi kendiliğinden melek oldu... Gökyüzüne selam olsun..
Onların yaşayamadığı artık yılların hepsi, yanımızdaki dostlarımızın ömürlerine eklensin.....
 
ınanın sunada aglıyorum o kadar kotu oldum kı boylebır karar vermek zorunda bırakmasın ALLAH ım ben onun canına kıyamam o benım herseyım uzun omurle yasasın ınsallah bakın avatar resımdekı benım oglusum haydutum
 

Eğer acı çekiyor ise inleyip ağlıyor ise nasıl dayanırki yürek söylesene canım
O ağlarken acılar içinde sen yaşasın eceliyle ölsün diyeceksin
Peki neden?
Kendi vicdanın yüzünden..
Şöyle düşünürüm hep
Eşim benim için hayatımda ne anlam ifade ediyorsa Köpeğimde aynı duyguyu ifade ediyor..
İnanın eşimin 1 gram fazlası yok..
 

Ben de duygumu ifade ederken, gerektiği halde bu kararı almamanın "bencilce" olduğunu yazmıştım Barzeycim..

Birebir yaşadığım olaylar haricinde kesin konuşmayı tercih etmem.. Sadece anlamaya çalışırım.. Şu anda da yapmaya çalıştığım şey bu..

Benim yaşadığım olay, eğer "inleme" boyutuna geçseydi "sanırım" bu kararı alacak ve daha farklı bir bakış açısı geliştirecektim..

Şimdi düşünüyorum.. belki de dostlarıma olan sevgimi, gerektiğinde kendi vicdan azabımı çizecek kadar çok sevmeyi öğrenmeliyim..

Evet.. evet.. davranışlarını düşünmeli ve gerekenleri düzeltmeli insan.. Yoksa yaşam denilen hikayenin kime ne faydası var..?
 
:çok üzgünüm:
ben olsam, gece gündüz, iyileşmesi için; eğer iyileşmeyecekse de fazla ağrı çekmeden ölmesi için dua ederdim, öncelikle...
sarp' ın bu şekilde vedası hepiniz için biraz daha dayanılır olmuştur...

çok çok zor bu kararları vermek.
acı çeken hayvanlara maalesef çok şahit oldum. bazı durumlarda ölüm onlar için bir kurtuluş oluyor gerçekten...
hep bir umutla iyileşmesini bekliyor insan ama maalesef bazı hastalıkların çaresi olmuyor.

emin değilim ama, hastalığının tedavisi yoksa; çok acı çekmeye başlarsa, ağrı kesiciler vs işe yaramayacak duruma gelirse, ancak o zaman uyutma kararına onay verebilirim...
:çok üzgünüm:
 
ben de bir köpek sahibiyim benim kızım 6 yaşında.. bazen isyan ediyorum niye bu candan dostlarımızın ömrü bu kadar kısa da nankör insanoğlunun uzun inanın benim 1tane bile insanoğlundan dostum yok çünkü ihtiyacım yok nankörlere.. sorarım hayatınızda kim siz eve geldiğinizde( evden ayrılışınız 1 saat olmuştur) sanki sizi senenelerce görmemiş gibi ağlayarak karşılar????
 
Paralel düşüncelerimiz..
Sarp, benim için durumu daha da zorlaştırmadan kendiliğinden veda etti..
Gözümün önünde inlese, uyutma kararı almam gerekebilirdi ancak.... sonrasında "acaba" ile başlayan cümleleri kuramayacağıma da beni hiçbir Allahın kulu ikna edemezdi.. İşte bundan çok eminim..
 

Cevap veriyorum: Hiç kimse :1no2:

Not: Bu arada Allah uzun ve sağlıklı ömür versin dostunuza..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…