Benim çenem biraz düşüktür her şeyi detaylı anlatırım. Belki yanlış belki değil. Ben şuan kırgın ve kızgınım diye böyle bir cümle eklemiş olabilirim. Ve bunu düzelteceğim hoş değil bu yazdığım farkındayım. Ama bunu ancak yaşayan bilir. Belki de bilmiyorum beklentiler üzerine kurulu bir arkadaşlıktı. Ama inanın eğer birine onca şey yapıp sonra karşılığını görmeyince o yaptiklariniz gözünüzün önüne gelir bir bir.Bunun gibi bir sürü ezikleyici cümle ve ben ona hep destek oldum
Ameliyat sonrası aramamasi cok çok ayıp ama sizinde hep onunla yarışınız varmış maşallah.
Bu konu benim bir erkek dostum vardi aile dostumuzdu aileler küstü ama biz devam ettik. Hayat galesi yeri geldi yurt dışına çıktım arayamadim yeri geldi yoğun oldum arayamadim ama bunun haricinde gerçekten çok destek oldum. Çünkü istemediği bir üniversite de okuyordu ailesi bile onemsemiyordu bazen onu ama ben destek olmaya her zaman çalıştım.
En son burun ameliyatı oldum aramadi bile ve neden aramadin dedim griptim dedi hı peki o zaman deyip artık görüşmek istemedigimi söyledim çünkü aynı ozeni bana göstermediğini anladım. Şimdi 1 buçuk ay oldu ama yolda görüyor yüzüme bakmıyor bile hic mi hatrim yok diye açılabilirdi ama yok.
Yardim ettiginiz takma dediğiniz seyler aslında sizin için ne kadar muhimmis belli oluyor.
ikinizin dostluguda hic saf ve temiz değil.
Hataların elbette olmustur hangimiz mukemmelız ki.Haklisiniz ve eminim benim de hatalarım olmuştur bu arkadaşlıkta. Belki ailelerimizin böyle olması belki de cidden onun henüz toparlanamamasi. Ben de burada aşağılayıcı şeyler yazdım utandim şimdi gerçekten. O yazdıklarımı sileceğim.
Ve görüyorum ki sizin de bitmiş arkadaşlığınız sizi çok iyi anlıyorum. Demek ki hayat böyle bir şey. Inanın üzücü. Ama hayırlısı bu diye bakmak en doğrusu sanırım evet
Burun ameliyatı estetik miydi yoksa başka nedenden miydi yani eğer estetikse belki de sizi tanımamıştırHepinize merhabalar
Şu sıralar canımı sıkan bir konu var size danısıp fikir almaya karar verdim arkadaşlar.
Benim çocukluk arkadaşım var 23 yıldır beraberiz. Babalarımız da çocukluk arkadaşıdır.
Kardeş gibi büyüdük ve onun yeri bende her zaman bambaşkaydı. Ta ki şu son olanlara dek..
Çok uzatmadan anlatmak istiyorum. Üniversiteye beraber hazırlanmaya başladık. Ben her zaman ondan bir adım öndeydim ama ne olursa olsun onun için elimden geleni yaptım dersler de hep destekçisi oldum.
Bu arada bu arkadaşım erkek. Ve inanılmaz hassas bir insan. Sürekli ailevi problemler yaşardı yine en başta ben destek olurdum.
Neyse gün geldi çattı üniversite sınav sonuçları açklandı ben Türkiye'nin en iyi okullarından birine girdim o da neredeyse en kötüsüne.
Bir not eklemek istiyorum ailelerimiz son birkaç yıldır konuşmama kararı aldı bunu söylemek tuhaf ama aileler arasında bir rekabet çekememezlik durumu oluştu özellikle bizim maddi durumumuzun iyileşmesi ve benim iyi bir yeri kazanmam bir sürü şey var aslında..
Anneme karşı her zaman onu savunurdum ve annem de cidden arkadaşımı sever yani..
Neyse ben yine destek oluyorum uzakta ama elimden gelen her türlü şeyi yapıyorum onun için. Sonra psikolojisi o doğudaki üniversitede olmayı kaldıramadı üniversitenin 1. yılı çok ağır sorunlar yaşadı. Ben hep destek oluyorum görüntülü arama yapıyoruz inanın her allahın günü ağlıyor ve ben her allahın günü motivasyon konuşmaları yapıyordum. Babası bile yeter intihar edersen et dedi ben o anda bile kimse yokken vardım.
Her ne zaman buluşsak evde börek kek varsa götürürdüm düşünün.
Sonra ben Erasmus ile Almanya'ya gittim o da denedi ama gidemedi. Yine bir tuhaflık aramızda bir soğukluk oldu. Sonra uzakta olmam derslerimin yoğun olması ve inanın tam 3 yıl boyunca her gün onu desteklemenin verdiği bir yorgunluk vardı üzerimde.
En çok yoranda 2 saat 3 saat konuşuyorum ardından hala negatif olması beni cidden yormuştu. Türkiyedeki arakdaşlarım yeter ben olsam dayanamam diyordu ben yine de o benim "dostum" diyordum.
Ama sırf Almanya'da ona eskisi gibi destek olmadığım için benimle bir süre konuşmadı. Tamam ben de ihmal etmiş olabilirim ama inanın ben de yeni bir ülke derslerim var ve onun sürekli ben demesinden çok sıkılmıştım.
Neyse Almanya'dan döndüm sonra Amerika'da yaz dönemi bir işe kabul edildim ve Amerika'ya gittim. Yine biraz kopukluk oldu. Sonra da Erasmus ile Romanya'da 2. kez eğitim gördüm ve tüm bunları yaparken okulumu uzatmadan 4 yılda mezun oldum.
Ama dediğim gibi son 2 yılı yurtdışında geçirdim ve aramızda bir soğukluk oldu.
Ve bir not daha düşmek istiyorum. Ben inanılmaz enerjik ve pozitif bir insanım o da inanılmaz negatif. Ben hadi şöyle yapalım şunu başaralım çok iyi yerlere gelelim derim o da tam tersim. Beni heyecanlandıran bir şeyi dinlemek istemiyor gibi. Ya da hep ondan bahsetmek zorundaymışız gibiydi arkadaşlığımız.
Ama bakın kızlar inanın benim ona yaptığımı o zor zamanlarında ailesi yapmadı. Neyse asıl konu şu beni öyle kıracak bir şey yaptı ki yazıklar olsun dedim.
Ben burun ameliyatı oldum aranızda olanlar varsa bilir zor yani. İlk 3 gün özellikle ve psikolojik olarak da yoruluyorsunuz. Bana 3 gün boyunca yazmadı 3 gün sonra aradı ben de açmak istemedim 3 gündür aklın nerede? Ben de grip oldum diyor. He anladım dedim.
Ve 2 hafta boyunca beni asla ama asla aramadı. Sonra mesaj attı. Bu arada şuan ikimizde ailelerimizle yaşıyoruz İstanbul'da ve evlerimiz 5 dk mesafe. Çıkıp gelmedi geçmiş olsuna. Gerçekten insan zor zamanında bekliyor bunu.
Bana yanlış düşünüyorsun sen yazmayınca ben de senin yazmanı bekledim diyor.
Yahu ben ameliyat olmuşum insan çat çıkar gelir biz birbirimizi kardeş gibi görüyoruz neden bahsediyor anlamıyorum o kadar sahte geldi ki. Ben de artık görüşmek istemediğimi söyledim sonunda. Ve o günden bu yada 1 buçuk ay oldu asla konuşmuyoruz. Bugün akşam yolda gördüm hemen görmezlikten geldi telefona gömüldü ama daracık yol yani.
Gerçekten yazıklar olsun nasıl olur da bunca emek ettiğimiz güvendiğimiz insanlar böyle olabiliyor?
Bu arada ben Eylül de mezun olduğum için yeni yeni şirketlerle görüşmeye başladım.. O da haziranda mezun oldu hemen başladı ve kurumsal bir firmada çok düşük bir pozisyonda çalışıyor ama o kadar değişti ki acaba diyorum giydiği takım elbise mi güç veriyor
Çok uzattım farkındayım ama inanın hayret ediyorum. Arkadaşalarım uzak dur boş ver diyor. Ben de gerçekten kırgınım ve görüşmek istemiyorum benim zor günümde yanımda olmayan bir insanla..
Sizler neler düşünüyorsunuz merak ediyorum. Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Yaptıklarınız yazsa zaten anlarım olur kızgınlıkla.Benim çenem biraz düşüktür her şeyi detaylı anlatırım. Belki yanlış belki değil. Ben şuan kırgın ve kızgınım diye böyle bir cümle eklemiş olabilirim. Ve bunu düzelteceğim hoş değil bu yazdığım farkındayım. Ama bunu ancak yaşayan bilir. Belki de bilmiyorum beklentiler üzerine kurulu bir arkadaşlıktı. Ama inanın eğer birine onca şey yapıp sonra karşılığını görmeyince o yaptiklariniz gözünüzün önüne gelir bir bir.
Aslında gerçekten o da iyi bir insan burada ona da yanlış bir imaj vermek istemezdim ama sanırım ben de çok yoruldum artık. Ikimiz de bir şeyleri kaybettik bu açık ve net. Allah yolunu her zaman açık etsin. Haklisınız hayat böyle bir şey. Daha çok şey ile karşılaşacağız. Umarım siz de üstesinden gelirsiniz kısa zamanda..Hataların elbette olmustur hangimiz mukemmelız ki.
Hatasıyla sevabıyla gunahıyla yasadık ve bıttı.
Bazen karsı taraf ister bıtmesını, cesareti yoktur bitsin demeye sızı zorlar etkisi altına alır, yıldırır giden siz olursunuz bakınca, bitiren sızmissınız gıbı gozukur ama gercek o degıldır.
Daha ne dostlukların bitecek ne ayrılıklar yasayacaksın terk edileceksın kandırılacaksın kalbin yeniden kırılacak. İlkinde böyle uykuların kacarsa, dıgerlerıne napacaksın?
Yat uyu, o uzulsun. Oturup ona cv hazırlayan, Vazgec sundan dendıgınde o benim dostum diyen seni kaybetti.
Haklisınız ben de yaşadığım son 3 yıla hitafen yazdım. Çok doldum sanırım. Hoş gozukmeyebilir. Ama asla onun yaninda böyle şeyleri dile getirmedim üzülmesin diye. Onun son zamanlardaki değişmeleri ile bunları yazdım.Yaptıklarınız yazsa zaten anlarım olur kızgınlıkla.
Ama siz çocuğu 7 kat dibe gömüp durmussunuz valla bence bir kez daha okuyun yazdığınızı.
Keşke öyle bir şey olsaydıBurun ameliyatı estetik miydi yoksa başka nedenden miydi yani eğer estetikse belki de sizi tanımamıştırşaka bi yana, o kadar kendinizi geliştirmiş güçlü bir kızsınız okyanusu geçip derede mi boğuldunuz, ne arkadaşlığı Allah aşkına bedava psikoloğu seçmiş sizi. Bırakın şunu takım elbisesiyle mutluluklar. Sizde artık bu insanın size verdiği negatif enerjiden kurtulmuş olursunuz. Rahatça bir nefes alın artık oh be ben okurken içim daraldı.
Haklısınız çok şükür arkadaşım öyle kotu değildi ama olanlar oldu artık. Ve ben de sizin gibi düşünüyorum yani artık bir şeye sasirmam gibi geliyor. Ve görüyorum ki herkesin başına geliyor böyle şeyler. Normal sanırım ya da biz normallestiriyoruz bir şekilde..Aynı şeylerin benzerini bende yaşadım bi ufaklıktan beridir tanıdığım biri vardı görsen dünyanın en saflarından biriydi, ama sonra aradan 10 sene geçtikten sonra bi baktımki ne kadar pis iş var bulaşmış birine dönmüştü,keşke hep çocukluğundaki gibi kalsaydı ve sırf çıkar için çevresindekilerin yaptıkları kötülükleri yapmasaydı,ben asla çizgimi bozmadım 7sinde de iyiydim 70'indede öyle olacağım ama insanlar nasıl çıkarları için bu kadar değişebilirler bu çocukta onu gördüm ve artık kimseye de şaşırmam yani.
Fazla üzmeyin kendinizi ayağınıza bağlanmış bir taş sizi ancak dibe çeker.Keşke öyle bir şey olsaydıevet ama estetik amaçlıydı. Ya aslına bakarsanız dışarıdan gözlemleyen ve ikimizi de tanıyan arkadaşlarım diyor ki iyi oldu bak artik nefes al. Inanın çok şey atlattım ben ailevi sorunlar maddiyat her şeyi iyi bir yerlere gelebilmek için yaptım ve onun da gelmesini istedim. Ama asıl anlatmak istediğim yolun başındayken böyle değişmesi. Belki ben de küçük bir iş ile başlayacağım ama insan bu kadar çabuk degisir mi anlayamıyorum. Sanırım en doğru karardı yolları ayırmak..
Ay dayanamıcım....
Siz peki duruma onun açısından baktınız mı?
Rekabet olayı ne kadar zorlayıcı ve o kişi tarafından yaşanılmış bir başarısızlığın ev hayatına nasıl yansıdığının?
Ve neler duymak zorunda kaldığının....
herkes yaşamadığı durum için çok rahat konuşur...
Ama ben bu rekabet ortamını çok iyi bilirim hala o ortamdayım bazıları bunu tolere edemiyor...
bunları yaşayan bir insanın hayata ve size karşı kzıgınlık duyması normal doğru değil normal....
ve ben henüz işe girmedim ama şundan şundan diye açıklamanız... falan
Bilemiyorum kimse boşuna polyanna olmasın bence yaşadığımız gerçek duygular var...
o da kendini sizden önce işe girmekle tatmin ediyor...
yaptığınız fedakarlık ve iyilikleri istediğiniz için yaptınız.
Karşılık bekleyerek hiç bir şey yapmayın...
Sizi de onu da anlıyorum
Hepinize merhabalar
Şu sıralar canımı sıkan bir konu var size danısıp fikir almaya karar verdim arkadaşlar.
Benim çocukluk arkadaşım var 23 yıldır beraberiz. Babalarımız da çocukluk arkadaşıdır.
Kardeş gibi büyüdük ve onun yeri bende her zaman bambaşkaydı. Ta ki şu son olanlara dek..
Çok uzatmadan anlatmak istiyorum. Üniversiteye beraber hazırlanmaya başladık. Ben her zaman ondan bir adım öndeydim ama ne olursa olsun onun için elimden geleni yaptım dersler de hep destekçisi oldum.
Bu arada bu arkadaşım erkek. Ve inanılmaz hassas bir insan. Sürekli ailevi problemler yaşardı yine en başta ben destek olurdum.
Neyse gün geldi çattı üniversite sınav sonuçları açklandı ben Türkiye'nin en iyi okullarından birine girdim o da neredeyse en kötüsüne.
Bir not eklemek istiyorum ailelerimiz son birkaç yıldır konuşmama kararı aldı bunu söylemek tuhaf ama aileler arasında bir rekabet çekememezlik durumu oluştu özellikle bizim maddi durumumuzun iyileşmesi ve benim iyi bir yeri kazanmam bir sürü şey var aslında..
Anneme karşı her zaman onu savunurdum ve annem de cidden arkadaşımı sever yani..
Neyse ben yine destek oluyorum uzakta ama elimden gelen her türlü şeyi yapıyorum onun için. Sonra psikolojisi o doğudaki üniversitede olmayı kaldıramadı üniversitenin 1. yılı çok ağır sorunlar yaşadı. Ben hep destek oluyorum görüntülü arama yapıyoruz inanın her allahın günü ağlıyor ve ben her allahın günü motivasyon konuşmaları yapıyordum. Babası bile yeter intihar edersen et dedi ben o anda bile kimse yokken vardım.
Her ne zaman buluşsak evde börek kek varsa götürürdüm düşünün.
Sonra ben Erasmus ile Almanya'ya gittim o da denedi ama gidemedi. Yine bir tuhaflık aramızda bir soğukluk oldu. Sonra uzakta olmam derslerimin yoğun olması ve inanın tam 3 yıl boyunca her gün onu desteklemenin verdiği bir yorgunluk vardı üzerimde.
En çok yoranda 2 saat 3 saat konuşuyorum ardından hala negatif olması beni cidden yormuştu. Türkiyedeki arakdaşlarım yeter ben olsam dayanamam diyordu ben yine de o benim "dostum" diyordum.
Ama sırf Almanya'da ona eskisi gibi destek olmadığım için benimle bir süre konuşmadı. Tamam ben de ihmal etmiş olabilirim ama inanın ben de yeni bir ülke derslerim var ve onun sürekli ben demesinden çok sıkılmıştım.
Neyse Almanya'dan döndüm sonra Amerika'da yaz dönemi bir işe kabul edildim ve Amerika'ya gittim. Yine biraz kopukluk oldu. Sonra da Erasmus ile Romanya'da 2. kez eğitim gördüm.
Ama dediğim gibi son 2 yılı yurtdışında geçirdim ve aramızda bir soğukluk oldu.
Ve bir not daha düşmek istiyorum. Ben inanılmaz enerjik ve pozitif bir insanım o da inanılmaz negatif. Ben hadi şöyle yapalım şunu başaralım çok iyi yerlere gelelim derim o da tam tersim. Beni heyecanlandıran bir şeyi dinlemek istemiyor gibi. Ya da hep ondan bahsetmek zorundaymışız gibiydi arkadaşlığımız.
Ama bakın kızlar inanın benim ona yaptığımı o zor zamanlarında ailesi yapmadı. Neyse asıl konu şu beni öyle kıracak bir şey yaptı ki yazıklar olsun dedim.
Ben burun ameliyatı oldum aranızda olanlar varsa bilir zor yani. İlk 3 gün özellikle ve psikolojik olarak da yoruluyorsunuz. Bana 3 gün boyunca yazmadı 3 gün sonra aradı ben de açmak istemedim 3 gündür aklın nerede? Ben de grip oldum diyor. He anladım dedim.
Ve 2 hafta boyunca beni asla ama asla aramadı. Sonra mesaj attı. Bu arada şuan ikimizde ailelerimizle yaşıyoruz İstanbul'da ve evlerimiz 5 dk mesafe. Çıkıp gelmedi geçmiş olsuna. Gerçekten insan zor zamanında bekliyor bunu.
Bana yanlış düşünüyorsun sen yazmayınca ben de senin yazmanı bekledim diyor.
Yahu ben ameliyat olmuşum insan çat çıkar gelir biz birbirimizi kardeş gibi görüyoruz neden bahsediyor anlamıyorum o kadar sahte geldi ki. Ben de artık görüşmek istemediğimi söyledim sonunda. Ve o günden bu yada 1 buçuk ay oldu asla konuşmuyoruz. Bugün akşam yolda gördüm hemen görmezlikten geldi telefona gömüldü ama daracık yol yani.
Gerçekten yazıklar olsun nasıl olur da bunca emek ettiğimiz güvendiğimiz insanlar böyle olabiliyor?
Bu arada ben Eylül de mezun olduğum için yeni yeni şirketlerle görüşmeye başladım.. O da haziranda mezun oldu hemen başladı ve kurumsal bir firmada çok çalışıyor ve bu işten sonra o kadar değişti ki..
Çok uzattım farkındayım ama inanın hayret ediyorum. Arkadaşalarım uzak dur boş ver diyor. Ben de gerçekten kırgınım ve görüşmek istemiyorum benim zor günümde yanımda olmayan bir insanla..
Sizler neler düşünüyorsunuz merak ediyorum. Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Ay dayanamıcım....
Siz peki duruma onun açısından baktınız mı?
Rekabet olayı ne kadar zorlayıcı ve o kişi tarafından yaşanılmış bir başarısızlığın ev hayatına nasıl yansıdığının?
Ve neler duymak zorunda kaldığının....
herkes yaşamadığı durum için çok rahat konuşur...
Ama ben bu rekabet ortamını çok iyi bilirim hala o ortamdayım bazıları bunu tolere edemiyor...
bunları yaşayan bir insanın hayata ve size karşı kzıgınlık duyması normal doğru değil normal....
ve ben henüz işe girmedim ama şundan şundan diye açıklamanız... falan
Bilemiyorum kimse boşuna polyanna olmasın bence yaşadığımız gerçek duygular var...
o da kendini sizden önce işe girmekle tatmin ediyor...
yaptığınız fedakarlık ve iyilikleri istediğiniz için yaptınız.
Karşılık bekleyerek hiç bir şey yapmayın...
Sizi de onu da anlıyorum
Ben bunu yaşadığımda 11 yaşındaydım....siz de birini aşırı kıskanmış gibisiniz,peki şunu düşündünüz mü? hayatınızın bu kadar kötü gitmesinin sebebi o kişi değil, görüşmemek de bir seçenek değil mi çok kıskanınca? ben olsam derdim madem o kadar kıskanıyorum başarısından rahatsız oluyorum kendi zehirli hislerimi ona yansıtacağıma, görüşmeyeyim??? neden hem görüşüp hem de sürekli şikayetlensin ki?
Sizi o kadar iyi anlıyorum ki şuan.. kesinlikle aynı şeyler. Ben yüzeysel anlattım ama çok şey oldu. Ve beni üzen biz onlar iyi olsun diye uğraşırken neden biz iyi olunca sevinemiyorlar.. Kendimi o kadar kör hissettim ki bu yapılandan sonra size anlatamam.. Ama nedenini bilmediğim bir şekilde ben de kafamı inanılmaz rahatlamış hissediyorum. Tamam kolay değil bir arkadaşlığın bitmesi ama bilmiyorum ben de yıpranmış hissediyorum..Toksik insanları hayatından çıkarmalısın.
Aynı senin durumundaydım, 20 yıldır birebir telefonda yanyana görüştüğüm, her konuda destek olduğum yaşıma yakın akrabalarım vardı, ben kötü zamanımda kimseyi aramam, yanlız atlatırım ama onların kötü zamanlarında hep yanındaydım.
her gün 1-2 saat konuşmalar, maddi manevi bir sürü şeyler, kötü zamanları diye alttan almalar, ama aşırı negatiflik hep. o kadar negatiflik ki bunalıyodum, zaten midemden rahatsızlanmıştım, iyice arttırıyolardı sıkıntımı. ve asla yetmiyordu gösterdiğim çaba ve ilgi, bir duydum hepsi arkamdan başka başka konuşmuşlar ve hepsinin konuşmasının tek nedeni benim hayatımın rahat olması. mutlu olmam. resmen mutlu olmamdan rahatsız oldukları kıskandıkları tokat gibi çarpti yüzüme.
çıkardım hayatımdan, mutluyum.
umrumda değil kimse.
Yorumlarda bile arkadaşınız profilinde insanlar var. Hayat zor ya....