Ben bugün biraz doluyum galiba...Yazmak istedim.
3 yıllık evliyim.Dünyalar tatlısı bir kızım var.Eşim de insan olarak çok iyi biri ama eş olarak tartışılabilir !!! Evlenmeden önce 5 yıl kadar birlikteliğimiz oldu.Çoğu günler küs,çoğu günler barışık.Ama çok sevdim...
Başladı düğün hazırlıkları....Ama bir gariplik var...Her hazırlıkta annem,babam,ben ve eşim...Kimse yok aileden,gelmez...Mobilya alınır kimse yok,yer bakılır kimse yok,ev tutulur kimse yok...Sadece eşim.Bizimkiler bozulur bu duruma ama bişi sölemezler.Hatta mobilya almaya gittiğimiz yer babamı,erkek tarafı sanar :) Ama dediğim gibi kimse yok.İstenmeyen bi gelin olduğumu düşünmüyorum bu arada.Çünkü tanışma fasılı,söz fasılı,nişan fasılı hep güzel geçti....Maddiyattan kaçtılar galiba.
Anlayacağınız 5 kuruş çıkmadı ceplerinden.Eşimin birikimi yetti.Az bişeyde babam destek oldu saolsun.
Neyse...Gelelim asıl derdime.Bu o kadar içime oturduki benim anlatamam.Düşünebiliomusunuz düğün hazırlıkları tatlı telaşlar derlerya,ben yaşamadım.Kendim o kadar takmadım belki ama annem ve babamı bu ilgisizlik üzdü biliyorum.Hiç belli etmediler ama canlarım benim.Hep ''sen mutlu olacaksan'' diye başladı babam söze.Yoksa bizde düğün hazırlığı şatafatlıdır,günlerce anlatılır...İçime hep dert oldu bu.Annemle babamı üzdükleri için kendimce kinlendim onlara.
Hıııı bu arada gelinlik almaya gidilecek,yine ses yok.Canım eşim gel alalım,diktirelim nasıl istersen dedi.Ama kıyamadım.O kadar masrafın arasında bu da çıksın istemedim.Bulundu bi yerden gelinlik.Takmadım bunu o kadar.Giyeceğim üç saat dedim geçtim...Tabi bulundu lafı duyulunca atladılar hemennnn Biz diktirecektikkk:) Evi anneme yakın tutmak istedim ben,çalıştığım için annem hep elim kolumdu benim.Eşimde olur dedi.Tuttuk...Tabi yine bir ses,Biz buralardan tutturacaktıkkk :)
Büyük görümce küsmüş bana.Anneme yakın tutturdum evi diye.Benim haberim yok tabi.Kaynım evlenip İstanbul'a yerleşmiş.İlk oğlum ewlenip gitti,buda gidiyor derdi sarmış aileyi.Ağlamalar,sızlamalar....Sanki ben kız alıyorum,onlar değil...War bir gariplik,hissediyorum.Nişanlıyız o zaman eşime diyorum çaya gidelim size,yok diyor yalnız kalalım.Görümcemin ewinin önünden geçioruz,gel uğrayalım diyorum,yine yok diyor,kim çekecek....Bir nevi karşılaştırmamak galiba...Annemler diyor,kızım gidip gelelim,aileler kaynaşsın iyice,eşimde yine bir bahane.Ama o taraftan hiç ses yok.Dünürlük ilişkisine girmiyorlar tenezzül edip.Çok kızgınım çok.Benim ailemi çok üzdüler.Tek kızlarıydım oysa.Başka düşünceleri vardı belkide.
Ve düğün günü...5 para harcamadığı halde oğlan ewlendirdim diye gezen bir kayınbaba,niye bu kadar pahalı bir salon tuttunuz diye surat asan bir kayınvalide,ewi anneme yakın tuttuk diye hala küs bir görümce,misafirlerden fırsat bulup kuaföre yetişemedim diye surat asan küçük görümce,orta yolu bulmaya çalışacağım diye dönüp duran bir kayın,ve bunları şaşkınlıkla izleyen biz...
Çok kızgınım hala.Uğraşıyorum,seweyim diye didiniyorum olmuyor.Isınamıyorum.Eşime de yansıyor haliyle.Tartışmaya dönüşüyor.Offffff anlatsam daha çoookkkk uzun sürer.
Geçmiyor ama biliyor musunuz?
3 yıllık evliyim.Dünyalar tatlısı bir kızım var.Eşim de insan olarak çok iyi biri ama eş olarak tartışılabilir !!! Evlenmeden önce 5 yıl kadar birlikteliğimiz oldu.Çoğu günler küs,çoğu günler barışık.Ama çok sevdim...
Başladı düğün hazırlıkları....Ama bir gariplik var...Her hazırlıkta annem,babam,ben ve eşim...Kimse yok aileden,gelmez...Mobilya alınır kimse yok,yer bakılır kimse yok,ev tutulur kimse yok...Sadece eşim.Bizimkiler bozulur bu duruma ama bişi sölemezler.Hatta mobilya almaya gittiğimiz yer babamı,erkek tarafı sanar :) Ama dediğim gibi kimse yok.İstenmeyen bi gelin olduğumu düşünmüyorum bu arada.Çünkü tanışma fasılı,söz fasılı,nişan fasılı hep güzel geçti....Maddiyattan kaçtılar galiba.
Anlayacağınız 5 kuruş çıkmadı ceplerinden.Eşimin birikimi yetti.Az bişeyde babam destek oldu saolsun.
Neyse...Gelelim asıl derdime.Bu o kadar içime oturduki benim anlatamam.Düşünebiliomusunuz düğün hazırlıkları tatlı telaşlar derlerya,ben yaşamadım.Kendim o kadar takmadım belki ama annem ve babamı bu ilgisizlik üzdü biliyorum.Hiç belli etmediler ama canlarım benim.Hep ''sen mutlu olacaksan'' diye başladı babam söze.Yoksa bizde düğün hazırlığı şatafatlıdır,günlerce anlatılır...İçime hep dert oldu bu.Annemle babamı üzdükleri için kendimce kinlendim onlara.
Hıııı bu arada gelinlik almaya gidilecek,yine ses yok.Canım eşim gel alalım,diktirelim nasıl istersen dedi.Ama kıyamadım.O kadar masrafın arasında bu da çıksın istemedim.Bulundu bi yerden gelinlik.Takmadım bunu o kadar.Giyeceğim üç saat dedim geçtim...Tabi bulundu lafı duyulunca atladılar hemennnn Biz diktirecektikkk:) Evi anneme yakın tutmak istedim ben,çalıştığım için annem hep elim kolumdu benim.Eşimde olur dedi.Tuttuk...Tabi yine bir ses,Biz buralardan tutturacaktıkkk :)
Büyük görümce küsmüş bana.Anneme yakın tutturdum evi diye.Benim haberim yok tabi.Kaynım evlenip İstanbul'a yerleşmiş.İlk oğlum ewlenip gitti,buda gidiyor derdi sarmış aileyi.Ağlamalar,sızlamalar....Sanki ben kız alıyorum,onlar değil...War bir gariplik,hissediyorum.Nişanlıyız o zaman eşime diyorum çaya gidelim size,yok diyor yalnız kalalım.Görümcemin ewinin önünden geçioruz,gel uğrayalım diyorum,yine yok diyor,kim çekecek....Bir nevi karşılaştırmamak galiba...Annemler diyor,kızım gidip gelelim,aileler kaynaşsın iyice,eşimde yine bir bahane.Ama o taraftan hiç ses yok.Dünürlük ilişkisine girmiyorlar tenezzül edip.Çok kızgınım çok.Benim ailemi çok üzdüler.Tek kızlarıydım oysa.Başka düşünceleri vardı belkide.
Ve düğün günü...5 para harcamadığı halde oğlan ewlendirdim diye gezen bir kayınbaba,niye bu kadar pahalı bir salon tuttunuz diye surat asan bir kayınvalide,ewi anneme yakın tuttuk diye hala küs bir görümce,misafirlerden fırsat bulup kuaföre yetişemedim diye surat asan küçük görümce,orta yolu bulmaya çalışacağım diye dönüp duran bir kayın,ve bunları şaşkınlıkla izleyen biz...
Çok kızgınım hala.Uğraşıyorum,seweyim diye didiniyorum olmuyor.Isınamıyorum.Eşime de yansıyor haliyle.Tartışmaya dönüşüyor.Offffff anlatsam daha çoookkkk uzun sürer.
Geçmiyor ama biliyor musunuz?