- 25 Haziran 2010
- 4.895
- 4.441
Merhaba herkes çağırmasaydın gelmeseydi diyecek,ben baştan beri gerek yok istemiyorum gelme,eşim evde hatta gerekirse yıllık izin alır dedim ama o çıktı geldi..
Doğuma 2 gün kala geldi annem,geldiğinden beri “yok sana onu yaptım yok sana bunu yaptım diğer doğumundan kaldırmadın mı,yok kime sattın yok kime verdin,yoksa çöpe mi attın?” Diye diye yedi beni…
(Küçülen kıyafet iş gören eşyaları fazlalık sevmeyen biri olarak veriyorum verdiğimi biliyorlar)
Bugün artık çatladım.
Lohusayım daha 7.günüm doğurmamın, bugün de kendi alıp sonra sattığım koltuğumu mevzu bahis etti..koltuk en az 15yıllık buarada.Ben de yerim yok artık kullanmıyorum diye sattım yerine evime başka birşey aldım.
Vayy bak sen o zaman koltuğunu da hiç paraya sattın demeye başladı (ilk bahsedişi değil en az 30-40)
Yeter bıktım bir değil iki değil bıkmadın mı yeter dedim
Ucuza verdin diye sana üzülüyorum dedi halbuki her defasında vermesen bana verirdin diyordu bugün lafı çevirdi ucuza verdin üzüldüm dedi
Tamam üzüldün bitti üzerinden 1 yıl geçti satmamın hala neyin davası dedim.Üzerine de benim yokluğumda ne yaptınız da varlığımda bu kadar her şeyime laf ediyorsunuz dedim demek zorunda kaldım hatta sayenizde hiçbir şeyimden hayır görmeyeceğim bu kadar laf ediyorsun da dedim..
Bana kırılmış sanki ben durduk yere söyledim..
Annem bile olsa kimsenin bu kadar beni üzmesine izin vermeyeceğim diye uğraşıyorum ama onlar da beni delirtmek için uğraşıyor
Zıvanadan çıkart sonra deli de ohh..
İşte o mesele.
Nasıl sabır gösterilir bu insanlara bilmiyorum dertleşmek istedim
Doğuma 2 gün kala geldi annem,geldiğinden beri “yok sana onu yaptım yok sana bunu yaptım diğer doğumundan kaldırmadın mı,yok kime sattın yok kime verdin,yoksa çöpe mi attın?” Diye diye yedi beni…
(Küçülen kıyafet iş gören eşyaları fazlalık sevmeyen biri olarak veriyorum verdiğimi biliyorlar)
Bugün artık çatladım.
Lohusayım daha 7.günüm doğurmamın, bugün de kendi alıp sonra sattığım koltuğumu mevzu bahis etti..koltuk en az 15yıllık buarada.Ben de yerim yok artık kullanmıyorum diye sattım yerine evime başka birşey aldım.
Vayy bak sen o zaman koltuğunu da hiç paraya sattın demeye başladı (ilk bahsedişi değil en az 30-40)
Yeter bıktım bir değil iki değil bıkmadın mı yeter dedim
Ucuza verdin diye sana üzülüyorum dedi halbuki her defasında vermesen bana verirdin diyordu bugün lafı çevirdi ucuza verdin üzüldüm dedi
Tamam üzüldün bitti üzerinden 1 yıl geçti satmamın hala neyin davası dedim.Üzerine de benim yokluğumda ne yaptınız da varlığımda bu kadar her şeyime laf ediyorsunuz dedim demek zorunda kaldım hatta sayenizde hiçbir şeyimden hayır görmeyeceğim bu kadar laf ediyorsun da dedim..
Bana kırılmış sanki ben durduk yere söyledim..
Annem bile olsa kimsenin bu kadar beni üzmesine izin vermeyeceğim diye uğraşıyorum ama onlar da beni delirtmek için uğraşıyor
Zıvanadan çıkart sonra deli de ohh..
İşte o mesele.
Nasıl sabır gösterilir bu insanlara bilmiyorum dertleşmek istedim
Son düzenleme: