Oncelikle herkese merhaba nasıl baslayacagimi bilmiyorum cunku beyinen cok yorgun ve karmakarisigim. 4 ay once dogum yapmis 25 yasinda bir anneyim dogumdan sonra asiri pirpirikli olmaya basladim ya cocugumu eve gelen insanlar operse ya hastalarsa gibi gibi..malum hastalik yuzunden cocugumu ne disari cikarabiliyorum nede misafir kabul ettim surekli ya cocuguma bisey olursa ya bisey bulasirsa diye diye kendime hayati zindan etmiş bulunmaktayim artik kendime tahammul edemez hayattan zevk alamaz hale geldim ailem bana bu konuda destek cikiyor ama ben aşamiyorum surekli cocuguma bisey olurmu korkusu yasiyorum anksiyete hastasiyim ve ilacimi emzirdigim icin birakmak zorunda kaldim, esimse tam tersimdir cok rahattir hep birsey olmaz der bu yuzden evliligimiz bile zarar gormeye basladi artik biyere giderken bile bebek arabasinin tekeri ya koparsa ya cocugum duserse kucagimdayken gibi gibi sacma sacma seyler mesela bunlarda var artik cok yoruldum ne yapabilirim nasil normal yasayabilirim bu allahin cezasi hastalik maf etti hayatimi cok yoruldum benmi bukadar deliyim yoksa normali bumu anlayamiyorum..
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Dogumdan sonra korkular ve anksiyete :(
- Konu Sahibi Ecmege35
- Başlangıç Tarihi
-
- Etiketler
- #annelik #dogum#anksiyete
Doğumdan sonra bana da uğradı o canavar...Psikoloğa gittim ben..8 seans aldım..Karşılıklı muhabbet ettik... Eşim bekleme odasında bebekle ilgileniyordu..Dönüştede gezmeye gidiyorduk..En sevdiğim yemeği dışarda yiyorduk..Biraz iyi hissetmeye başlamıştım..Hatta bazen aklıma verdiği bir örnek geliyor ve rahatlıyorum...
Bazı kadınlar doğum sonrası böyle olabılıyor demek ki siz ve ben gibi...
Kış ayına denk gelmeside beni yormuştu..Doğumdan sonra evden hiç çıkamama..Uykusuzluk...Vs.vs...
6. aydan sonra ailemin yanına gittim..Bana yardımcı oldular ve havam değişti..Kendimi daha iyi hissetmeye baslamıstım..
Unutmadan..Siz de mutlaka bir doktora gidin..Ya da sağlık ocagındakı doktorunuza anlatın..Vitamin eksikliğide bu duruma sebebiyet veriyormuş...Doğumdan sonra tetkıklerımin sonucları yerlerdeydı... Takviyeler de size iyi gelecektir...
Bazı kadınlar doğum sonrası böyle olabılıyor demek ki siz ve ben gibi...
Kış ayına denk gelmeside beni yormuştu..Doğumdan sonra evden hiç çıkamama..Uykusuzluk...Vs.vs...
6. aydan sonra ailemin yanına gittim..Bana yardımcı oldular ve havam değişti..Kendimi daha iyi hissetmeye baslamıstım..
Unutmadan..Siz de mutlaka bir doktora gidin..Ya da sağlık ocagındakı doktorunuza anlatın..Vitamin eksikliğide bu duruma sebebiyet veriyormuş...Doğumdan sonra tetkıklerımin sonucları yerlerdeydı... Takviyeler de size iyi gelecektir...
- 13 Aralık 2019
- 2.291
- 4.073
- 133
- 29
- 18 Nisan 2021
- 1.527
- 3.899
- 63
kaygılarınıza yeni kaygılar eklememek adına ben yaşadıklarımı açıkça yazmak istemiyorum ama benzer bir süreçten ben de geçtim bebeğim bu aylardayken. gecelerim elimde telefon araştırmakla geçiyordu. kimseye de anlatamadım maalesef, anlayacak yardımcı olacak kimsem yoktu. zamanla azaldı geçti. şimdi yalnızca her anne kadar endişe ediyorum. sizin de geçer umarım, ama zaten öncesinde de anksiyete geçmişiniz barmış, eğer sizi çok etkiliyorsa psikiyatra ve/veya psikoloğa gidin lütfen
İyi olmaniza cok sevindim.. kendimi yalniz ve tek benmişim gibi hissediyordum cok teşekkür ederim..
Evet kendimi artik insanlar beni deli olarak mi goruyor aceba diye dusunmeye basladim cidden annelik cok baskaymis
İnan ki bana bende aynı şeyi düşünmüştüm ve ben o süre zarfında ki burda üyeliğim çok daha eski olmasına rağmen buranın varlığını bile unutmuşum..Hani girseymişim baksaymısım dicektim ki bak tek benım basıma gelmemıs...Bazı seylerle de karsılasmakta nasip
Eskiden sizi iyi hissettiren ne varsa birşekilde arada o fırsatı sağlamaya çalışın istemesede canınız zorlayın...Geçmesi kolay olmuyor ama şuanda hissettiğiniz gibi de hissettirmiyor..Dualarım sizinle güzel anne..Bu kötü birşey değil ama bunu bil yeter..Bunlar hep çooook büyük sevgi çooook büyük merhametlerin bizdeki etkileri
Kesinlikle katiliyorum size gercekten asiri sevgi asiri merhamet..İnan ki bana bende aynı şeyi düşünmüştüm ve ben o süre zarfında ki burda üyeliğim çok daha eski olmasına rağmen buranın varlığını bile unutmuşum..Hani girseymişim baksaymısım dicektim ki bak tek benım basıma gelmemıs...Bazı seylerle de karsılasmakta nasip
Eskiden sizi iyi hissettiren ne varsa birşekilde arada o fırsatı sağlamaya çalışın istemesede canınız zorlayın...Geçmesi kolay olmuyor ama şuanda hissettiğiniz gibi de hissettirmiyor..Dualarım sizinle güzel anne..Bu kötü birşey değil ama bunu bil yeter..Bunlar hep çooook büyük sevgi çooook büyük merhametlerin bizdeki etkileri
Dostoyevski nedemiş "İnsan, her şeyi anlamaya çalışmanın yok ettiği o şeydir. Bilen ızdıraptadır, anlayan ölür." Misali
Bebeğim bir yaşına girecek ve sizdeki durumun bin beteri bir yıldır bende diyim gerisini siz düşünün.Ailemle ve eşimle ilişkilerim çok zedelendi durumumdan dolayı.Ben yardım almaya karar verdim.Sokaga bebekle cikamama,evdeki klimanın altından geçmeme,evde yalnız kalamama hatta eve paket servis cagiramamaya kadar vardı benim durumum.
- 27 Nisan 2020
- 518
- 821
- 53
- 36
Ah ne zor bir konuda takıntı yaptığını bilip vazgeçememek. İnşallah kısa sürede atlatırsın. Ben henüz hamileyim çok tecrübeli gibi konuşmak istemem doğum sonrası konusunda, sadece psikolojik olarak bakınca böyle durumlarda beni en çok rahatlatan şey takıntı edindiğim şeyin karşıt görüşüne dair araştırma yapmak oluyor. Mesela mikrop virüs ise takıntın, bebeklerin aşırı steril ortamlarda tutulmasının bağışıklık sistemi gelişimine olumsuz etkisi ile ilgili bilimsel araştırmaları okuyabilirsin. Bu yavaş yavaş bilinçaltını değiştirecektir. Ya da bebek büyütürken kedi köpek bakan insanların videoları var sosyal medyada, dev köpek bebeğin yüzünü yalıyor ve çok normal karşılıyor bebek de aile de. Sokak kedilerine sarılıp öpen 2 3 yaş çocuk videoları da çok çıkıyor karşıma. Zaten gördüğüm kadarıyla 2 3 yaş olunca ne yaparsan yap kendilerini yerlere atıyorlar sokakta o zamandan önce ölçülü şekilde mikroplarla tanışması iyi olabilir. Ben de alışkın değilim köpek bakmaya ve garipsiyorum bahsettiğim videoları ama bu şekilde hastalanmadan yaşayan insanları gözlemlemek iyi gelebilir sana.
- 20 Temmuz 2020
- 182
- 145
- 53
- 35
Eğer bu senin normal yaşantina ket vuruyorsa normal degil. Ben ilk doğumdan sonra anksiyete yasadim ve gittikce dozu arttı. Oglum dört aylikken doktora gittim. İlk ilac tedavisi ise yaramadi. İlac değiştirdik. Emziriyorum diye gitmedim doktora bende. O da bana "kar zarar oranına bakarak karar vericez. Suan sen bu halle annelik yaparsam çocuğa ilactan daha fazla zarar verirsin dedi ve bana bilimsel olarak makaleler açtı okudu. Yani sütten bebeğe gecme oranı yok denecek kadar azdi. Oğlumu iki bucuk sene emzirdim:) ilact kullanırken gözlemledim ve oglumda bir değişiklik olmadi. Auan bes yasinda ve o günler cook geride kaldi. Kendinize bunu yapmayın tedavi olun, gerekirse emzirmezsiniz. İlk oğlumda ben de her seyin sağlıklısi olsun, aman seker tatmasin ama beni emsin diye cok takikt bir anneydim bu aradA:)
- 21 Şubat 2012
- 2.670
- 1.269
- 333
16 yil evvel yasamistim ayni sorunlari.tdmizlik hast ustune bir cocukla taclandi kaygilar.bir sekilde ustesinden gelmistim.simdi diyorum ki yazik olmus o genclik yillarima mahf etmisim kendimi yersiz sacma korkularla.bir bakin toplumdaki annelere onlara basil birssy olmuyorsa sizeds olmaz.boyle diye diye atlatmaya calisin gecmis olsun
- 28 Eylül 2009
- 3.546
- 5.590
- 358
- 41
Bu kadar yogun olmasa da ben de lohusalıkta benzerini yaşadım, hep başına birşey gelir endişesi vardı. en korktugum da yüksekten düşmesiydi, (ailede daha önce örneği var maalesef). psikologa gittim, bana dedigi şey, siz tüm önlemleri almanıza ragmen mi korkuyorsunuz yüksekten düşmesinden. onu sorduktan sonra düşündüm rahatladım, çünkü biz elimizden geleni yaptıktan sonra endişelenecek birşey yok aslında. ilaç olmasa da terapi almanız gerekiyor, uykunuz bile düzenli dinlendirici değildir muhtemelen. daha fazla ilerlemeden mutlaka destek alın.
- 21 Ekim 2022
- 38
- 8
- 1
- 2 Nisan 2022
- 17
- 7
- 6
- 38
Merhabalar bende İlk kez hamile olduğumda böyle kaygılarım vardı bence bunlar doğal anneliğin getirdiği şeyler ama virüs konusunda gerçekten haklısınız kimse öpmesin bebeğinizi bu çok normal bence ben de kesinlikle kabul etmem çocuğumu birisinin öpmesini
Şimdi üçüncü çocuğuma hamileyim 37 haftalık hepsine yetebilecek miyim diye düşünüyorum bence bunlar normal şeylerdir umursamaz anneleri hiç özenmiyorum öyle olmak hiç istemem iyi ki de değilim annelik özen ister
