doğumdan sonra huyunuz değişti mi?

esther

let the game begin...
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
2 Eylül 2008
4.777
37
158
ben çok değiştim doğumdan sonra. anne olmanın verdiği hassasiyetle sanırım daha merhametli olmaya başladım mesela çocuklara karşı daha anaç davranmaya başladım
ama bendeki asıl değişiklikler olumsuz yönde oldu. doğumdan sonra daha sinirli biri oldum. ağzımdan pat diye istemediğim sözler çıkıyo sevdiklerime karşı. insanlar bana batıyor bazen. bi bakıyorum kendi kendime sesli sesli birine kızıyorum. acaba emzirmeden mi kaynaklanıyor, yoksa ben bozuluyor muyum? sizde nasıl değişiklikler oldu?
 
aynen valla bende cok sinirli oldum hormonlardan sanırım hele ılk aylarda yanıma yaklasılmıyodu.. annecim bana okadar yardım edıyodu ama ben hep bagırıp duruyodum neyse bıraz azaldı ama yine de eşime göre annelik bana yaramamış:) kızıma surekli işimiz var bu annenle diyo :) ama gecer herhalde zamanla belkide hala adet olmadıgım içindir ki ben adet oldugumda da acayıp sınır bı tip olurum adet olursam gecer dıye dusunuyorum..
 
bende nedense çok duysusal oldum sanki çok sevdiğim biri ölmüş gibi oturup sebepsiz ağlıyorum çok sıkılıyorum ..ıtiraf edeyim bebeğime ilk birkaç gün alışamadım onu istemedim ama daha sonra canım oldu herşeyim o oldu..Ben aksine hamileyken çok sinirliydim çekilmezdim şimdi daha anlayışlıyım oğlumdan başka kimseyle uğraşmak istemiyorum çünkü..Sanırım sizinde böyle kızlar ..ınsan ondan başka kimseyle muatap bile olmak istemiyor..
 
benim oğlum 4 aylık ama ben pek düzelemedim. adet de oldum ilk kez, bugün bitti. emzirme boyunca sürer mi acaba bu ruh hali? süt hüznü diyorlar ya...
 
aynen bende çok sinirliyim boşlukta hissediyorum kendimi sanki hormonlardan kaynaklandığını düşünüyorum. eşime çok fazla yaklaşamıyorum isteksizim yani neden bilmiyorum.
 
benimde huyum değişti.öncesinde çok asabi bi insandım şimdi baya hoşgörülü olmaya başladım.ama çok açıksözlü oldum,içimden geçeni hemen söylüyorum.eşim bana kızmaya başladı,biraz çeneni tut,insanlar yanlış anlayabilir,herkese herşey söylenmez diyor.ama ben kendimi tutamıyorum.bide çok kötü bişey azıcık ağzım bozuldu,dayanamayıp küfredebiliyorum bazen..
 
sabır
hem de ne sabır...
ben ki annemin karnında 8. ayını bile doldurmayı beklememiş biriyim.
ama herkesin söylediği söz çok değiştin sen..
doğumdan önce iki saniye sabredemiyordum
herşey parmak şıklatma süresi içerisinde olsun istiyordum
şimdi tamamen farklı...
 

hah işte aynı ben. ağzım bozuldu ve biraz dedikoducu oldum. sinir oluyorum kendime :kedi:
 

valla birtek kendim sanıyordum anlaşılan herk aynı iyiki burayı okudum hatta akşama eşimede okutiyim bare bana kızıp duruo inşallah biran önce atlatırız bu durumları:Saruboceq: kalıcı olmasın yahuuu kafamçokkarıştı:uhm:
 

inşallah kalıcı olmaz ama sanmıyorum bence doğumla kendimizi tamamladık,kişiliğimiz oturdu heralde kaydirigubbakcemile3 eşim senin ağzın ne kadar bozuldu çok ayıp deyip duruyo,utanıyom bazen ama tutamıyom kendimi işte napayım. :kedi:
 
bende nerdeyse gebeliğimden beri aşırı sinirliyim,bide doğum sonrası çok sıkıntı çekmiştim kaynanam dan dolayı,ozamanlar içime atıyodum hep,şimdi ise herkesle kavga etmeye hazır birisiyim,kaynanamla bile tartıştık geçende,ama bunların bütüüüüüüün sebebi o bunu çok iyi bilyorum.eşimede bişey diyemiyorum çünkü objektif olamayacağını biliyorum,ama çok sinirliyim arkadaşlar,bu ömürboyu sürmez umarım.kaynanama sinirimden bebeğimden bile uzaklaşmıştım şimdi bikaç gündür iyi sayılırım.depresyondamıyım yoksaa?? off çok sıkılıyorum,hayat çok zor geliyor artık,en ufak bir iş bile gözümde öyle büyüyorki,hiçbişeyin tadı yok
 

canım geçenlerde bi makale okumutum,doğum sonrası depresyon her 3 kadından birinde görülüyomuş.bazen insan kendisi farketmiyomuş depresyonda olduğunu.bikaç ay sonra genelde kendiliğinden geçiyomuş.kadında çocuğunu kabullenmeme,herkese kızma,kendine güvensizlik,kendini suçlu hissetme gibi duygular görülüyomuş.umarım biran önce kurtulursun sıkıntılarından :1hug:
 

ne kadar oldu doğum yapalı? ben 40ım çıkana kadar kafayı yemiş bir insandım ama ondan sonra çok mutlu oldum bebeğimle. bence bebeğinin tadını çıkar canım. çok çabuk büyüyorlar ve biz yaşlanıyoruz.
 


oğlum 9 aylık olcak nerdeyse ama geçmiyor sinirim bazen iyi fakat çoğu zaman kötüyüm.en ufak yaramazlığında huysuzluğunda hemen kayınvalideme pay çıkarıyorum,eskiler aklıma geliyor sinir oluyorum.doğumdan itibaren 2 ay kayınvalidemlerde kaldım eşimde yoktu aynı odada yattık sürekli başımdaydı,ve her hareketi sözü sinir ediyordu,ozamanlar bişey diyemedim içime attım hep acısı şimdi çıkıyor galiba.şimdi bile her geldiğinde bebeğin huyunu değiştiriyor istemediğim ne varsa inat eder gibi hepsini yapıyor.kıskandırıyordu beni yeni doğum yaptığımda,bunu bize ver sen bidaha doğur diyordu.sütüm azalmıştı,her gelene söylüyordu bide torununu çok sevdiğini o yüzden gögüslerinden süt gelecekmiş gibi sızladığını söylüyordu benim yanımda.benden gizli emzirdiğinden bile şüphelenmiştim.vsvs herşey birikti şimdi nefret sinir ne ararsan var... umarım geçer
 

canım benim ya seni o kadar iyi anlıyorum ki. senin bu yaşadıklarını ben kendi öz annemle yaşadım. doğumu ben yaptım ama anneme bi haller oldu. dırdırıyla. sinir hareketleriyle bana hayatımın en berbat zamanlarını yaşttı. nerdeyse eşimle aramı açıyodu. ama ben 1 ay yanımda tuttum ve postaladım memlekete. ama yanımda kalırken çocuğuma hep kendim bakmaya çalıştım. odamıza sokmadım onu. tabi kendi annem olunca laf söylemek daha kolay oluyo. ama sen neden izin verdin odanızda uyumasına. kendi evine neden gitmedin? bana da eşimin akrabası bi kadın bana demişti ki sen taşıyıcı annesin. doğurdun bizim oldu artık. şakaydı ama aptalcaydı. göğüs sızlama meselesi aynen annemde de oldu. göğsünün sızladığını süt iner gibi olduğunu söyledi. ben bunu hep duymazdan geliyorum ve takip ediyorum sürekli. şimdi memlekette annemdeyiz ve ben bebeğimi annemle yalnız bırakmıyorum. eşin ne diyor bu duruma
 


biz küçük biyerde oturuyoruz normalde.doğum için memlekete gittim.eşimin ailesinin yanında kaldım.eşim 2-3 gün kalıp gitti çalıştığı için.1ay kadar orda kaldım arada kendi annemlerede gittim.bişey diyemedim kayınvalideme çünkü çok aşırı alıngan hemen ağlamaya başlar küser vsvs.onların evinde kalırken sorun çıkarmak istemedim.1ay sonra eşimin yanına evimize dönecektik.oda geldi bizimle.böylece 2ay falan kesintisiz birlikte olmuş olduk.eşimin bu sorunlardan hiç haberi yok bişey anlatmadım anlatsam ufaktefek şeyler dicek.kadınların meselesine beni karıştırma dicek daha çok sinir olcam diye bişey demiyorum.burdan memlekete taşıncaz bikaç haftaya kadar kayınvalidem kendi evlerinin arkasındaki binadan ev tutmuş bize,şuan okadar moralim bozukki elimden bişey gelmiyo eşim anlamıyo.işe maddiyat karışınca hiçbişey diyemiyosun.bütün bunlar eşim kpss yi kazanamadığı için geldi başımıza.maddi açıdan zaman zaman yardım ediyolar doğumumu karşılamışlardı o yüzden çocuk onların sanıyolar.şimdide eşim işten ayrıldı.ev kirasını bisüre onlar karşılıcaklar eşim iş bulana kadar. onun için kendi yakınlarından istedikleri gibi bi ev tutmuşlar.umarım geçer bütün bunlar kabus gibi hayatım..
 
merhaba arkadaşlar bende paylaşayım dedim ben doğum yapalı 2 yıl oldu ama hala devam eden bir sorunum doğumdan önce ve hamileliğimde dahi çok hareketliydim aynı zamandada düzenliydim ama doğum dan sonra o kadar tembelleştimki bir o kadarda düzensizleştimki neyi nereye koyacağımı bilemiyorum inanın bana evimi bile düzeltemez oldum o kadar dağınık geliyorki bana onu alıp oraya koyuyorum bir türlü ayarlayamadım. anlatamıyom bile bide konuşurken böyle takılıp kalıyorum ne söyleyeceğimi unutuyorum mesela kalem diyeceğim anlattığım konunun içinde kaleme geldimmi adının ne olduğunu hatırlayamıoyorum geçer heralde hayırlısı
 
ben hamileligimde daha sinirliydim, simdi biraz azaldi, ama kendimi biraz biraktim gibi geliyor,buna sinir oluyorum, makyaj yapmak,alisveris,kuafor, giyinmek,suslenmek vs hepsinden sogudum sanki, sadece bebegimle ilgilenmek istiyorum, sadece onun icin alisveris yapip,onu giydirip susledigimde mutluyum....umarim eski halime geri donerim...bir de bencillik var biraz..ona kimse benden daha iyi bakamazmis gibi geliyor, esim ve annem ilgilendiginde bile gozum hep uzerlerinde, dusurecekler, bi yerini acitacaklar ya da opecekler diye odup kopuyor, titizlik de abartili boyuta geldi, eve her gelenden samimiysek ellerini yikamasini istiyorum, samimi degilsek hemen kolonya falan dokuyorum...bebegim mikrop kapar vs diye korkuyorum
 

senin işin daha zormuş canım. inşallah eşin güzel bir iş bulur bol kazançlar edinir. birilerine bağlı olmak zor.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…