• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Doğumdan sonra gerginlik başladı kendimi tanıyamıorum.

A

AKYARMERVE

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
24 Mart 2011
19
0
36
Ankara
Sezeryanla doğum yaptım. Ama doğumdan sonra gerginlik yalnızlık duygusu vs gibi şeylerle boşluğa düştüm eşim bana zaman ayırmıor ve ben buna çok üzülüorum dışarı çıkamıorum ve arkdaşım kardeşimde yok eşim izinli günlerinde evde olsa dahi beni yalnız bırakıor gibi ben bölecd dahada yalnız kalıor hissine kapılıorum kendi kendime ağlıorum ve kimseyle birşey paylaşamıorum. Eşime derdimi anlatırken bile birden kavga edeceğiz hissinekapılıp geri çekiliorum ama bölece dahada yıpranıorum çıkamadım içinden. Ne yapacağım eskiden çok neşeliydim hamileyken bile böle hiiç olmamıştım doğumdan sonra değişime uğradım.:43:
 
evlendiğinizde kendi düzeninizi oturtuyorsunuz ve kendinizden sorumlusunuz
istediğiniz gibi gezip,kendinize vakit ayırıyordunuz
hamile kalmayı düşündüğünüzde herşeyin eski düzenle gideceğini düşünüyorsunuz
ama yanıldınız mı?

aslında bebek sahibi olmakla hayatınızdaki en güzel şeyi yaptınız ama zamanla anlıcaksınız bunu
bebeğiniz size gülümsediğinde,emeklediğinde yürüdüğünde anneliğin zorluğunun yanında ne muhteşen bir durum olduğunu
oğlum 34 aylık sabah yatağından kalkıp yanıma gelip sarıldığında,öptüğünde yada her anne deyişinde ne büyük haz aldığımı anlatamam


bebeklik dönemleri zor kesinlikle
ama zaman geçtikçe daha rahatlıcaksınız
eski konulara bakarsanız sizin durumunuzu yaşayan ne çok anne olmuş ama şimdi daha rahatlamışlardır

ben ailemle aynı şehirdeyim ama annemin oğlumla bir gün yanlız kaldığını yada annemin oğluma mama yedirdiği olmamıştır
ablamın oğlunu büyüttüğü için yoruldu ve bana yardımcı olmadı
eşlerin ne kadar yardımcı olduğuda malum zaten
benim eşimde ilk zamanlar ben altını değiştirmem,mama vermem diyordu ama ben söylendikçe alıştı

tek çocukla ilgilenmek daha rahat
ben 2.bebeğim biran önce gelsin diye bekliyorum:1:

oturduğunuz yerde arkadaş edinin yada bebeğinizle dışarı çıkın dolaşın
çünkü evde durdukça bunalırsınız
birde şunu unutmayın kendinizi mutsuz hissetmek,strese sokmakla elinize hiçbirşey geçmez
ama mutlu olmak adına birşeyler yaparsanız bu durumdan çabuk uzaklaşırsınız

bu arada ben sürekli tavsiye ederim bunu bebeğiniz için oyun halısı edinebilirsiniz,yada pusete takılan çıngıraklı oyuncaklardan alıp takabilirsiniz 6 aydan sonra mama sandalyesine koyup önüne oyuncak koyabilirsiniz
bunlarla ilgileni,rken bebiş sizde işinizi yaparsınız ben çok rahat etmiştim

bende zamanında kk da aynı şehirde oturduğumuz arkadaşları aramaya başlamıştım buluşma yaparız,tanışırız
bebekleri varsa daha güzel olur
ama bulsamda buluşma yapamadık:(
bekarlıktan arkadaşlarımla tesadüfen karşılaştık ve onlarında bebekleri olmuş hatta oğlumla araları az
buluşup dertleşiyoruz,geziyoruz,çocuklar hakkında konuşuyoruz inanki motive oluyor insan
çok uzun oldu :1::1:
inş.biran önce bu durumu atlatırsın
sormak istediğin birşeyler olursa msjda atabilirsin burayada yazabilirsin
 
buna biz "lohusa depresyonu" diyoruz malesef. Benim de ilk doğum sezeryan oldu ve dediğiniz gibi çok yalnızdım. Emziren annenin yeme, içmesine dikkat etmesi gerekirken 24 saat bir şey yiyemediğim zamanlar oldu.Sadece süt için bol bol su içebiliyordum. Ama bunlar zamanla geçiyor ve o zaman bir bakıyorsunuz bebeğinizin ilk ayları geride kalmış ve hiçbir şey anlamamışsınız. Bu güzel ve mis kokulu bebek bir daha bu kadar küçük olmayacak, tadını çıkarmaya bakın.

Bir de isterseniz benim kendi lohusa depresyonumu anlattığm şu yazıyı okuyabilirsiniz, umarım biraz olsun rahatlatr :)
Lohusa Depresyonu « Seyyaf Büyüyor…
 
pembetoka .!.:
evlendiğinizde kendi düzeninizi oturtuyorsunuz ve kendinizden sorumlusunuz
istediğiniz gibi gezip,kendinize vakit ayırıyordunuz
hamile kalmayı düşündüğünüzde herşeyin eski düzenle gideceğini düşünüyorsunuz
ama yanıldınız mı?

aslında bebek sahibi olmakla hayatınızdaki en güzel şeyi yaptınız ama zamanla anlıcaksınız bunu
bebeğiniz size gülümsediğinde,emeklediğinde yürüdüğünde anneliğin zorluğunun yanında ne muhteşen bir durum olduğunu
oğlum 34 aylık sabah yatağından kalkıp yanıma gelip sarıldığında,öptüğünde yada her anne deyişinde ne büyük haz aldığımı anlatamam


bebeklik dönemleri zor kesinlikle
ama zaman geçtikçe daha rahatlıcaksınız
eski konulara bakarsanız sizin durumunuzu yaşayan ne çok anne olmuş ama şimdi daha rahatlamışlardır

ben ailemle aynı şehirdeyim ama annemin oğlumla bir gün yanlız kaldığını yada annemin oğluma mama yedirdiği olmamıştır
ablamın oğlunu büyüttüğü için yoruldu ve bana yardımcı olmadı
eşlerin ne kadar yardımcı olduğuda malum zaten
benim eşimde ilk zamanlar ben altını değiştirmem,mama vermem diyordu ama ben söylendikçe alıştı

tek çocukla ilgilenmek daha rahat
ben 2.bebeğim biran önce gelsin diye bekliyorum:1:

oturduğunuz yerde arkadaş edinin yada bebeğinizle dışarı çıkın dolaşın
çünkü evde durdukça bunalırsınız
birde şunu unutmayın kendinizi mutsuz hissetmek,strese sokmakla elinize hiçbirşey geçmez
ama mutlu olmak adına birşeyler yaparsanız bu durumdan çabuk uzaklaşırsınız

bu arada ben sürekli tavsiye ederim bunu bebeğiniz için oyun halısı edinebilirsiniz,yada pusete takılan çıngıraklı oyuncaklardan alıp takabilirsiniz 6 aydan sonra mama sandalyesine koyup önüne oyuncak koyabilirsiniz
bunlarla ilgileni,rken bebiş sizde işinizi yaparsınız ben çok rahat etmiştim

bende zamanında kk da aynı şehirde oturduğumuz arkadaşları aramaya başlamıştım buluşma yaparız,tanışırız
bebekleri varsa daha güzel olur
ama bulsamda buluşma yapamadık:(
bekarlıktan arkadaşlarımla tesadüfen karşılaştık ve onlarında bebekleri olmuş hatta oğlumla araları az
buluşup dertleşiyoruz,geziyoruz,çocuklar hakkında konuşuyoruz inanki motive oluyor insan
çok uzun oldu :1::1:
inş.biran önce bu durumu atlatırsın
sormak istediğin birşeyler olursa msjda atabilirsin burayada yazabilirsin
Genişletmek için tıkla...

çook tşk ederim sizi arada rahatsız edicem sanırım.
 
AKYARMERVE .!.:
Sezeryanla doğum yaptım. Ama doğumdan sonra gerginlik yalnızlık duygusu vs gibi şeylerle boşluğa düştüm eşim bana zaman ayırmıor ve ben buna çok üzülüorum dışarı çıkamıorum ve arkdaşım kardeşimde yok eşim izinli günlerinde evde olsa dahi beni yalnız bırakıor gibi ben bölecd dahada yalnız kalıor hissine kapılıorum kendi kendime ağlıorum ve kimseyle birşey paylaşamıorum. Eşime derdimi anlatırken bile birden kavga edeceğiz hissinekapılıp geri çekiliorum ama bölece dahada yıpranıorum çıkamadım içinden. Ne yapacağım eskiden çok neşeliydim hamileyken bile böle hiiç olmamıştım doğumdan sonra değişime uğradım.:43:
Genişletmek için tıkla...

bebeğin var sen yalnız değilsin canım ona sarıl güzel seyler düsün bu günler geri gelmez tadını cıkartmaya calıs
 
benimde 1,5 yasında bir oglum var ve bende aynı seyleri yasıyorum malesef.benimki kaynanamlarla aynı binada oturmamızdan kaynaklanan bi durum aslında ve kocamın dogumdan sonra bi türlü anlayamadıgım bi hisle anasına babasına karsı olusan asırı düskünlügü herseyi onlarla yapmak istemesi de durumumu daha kötü etkiliyor.gezmeye gitmek istiyorum dur annemleride ariyim onlarda gelsin diyo.yaz icin tatil planları yapıyorum onunla paylasıyorum biseyler yapalım istiyorum annemlerde gitcek onlarla gidersek olur yoksa yanlız tatile gidemeyiz diyor neden diyorum böyle seyler kalabalıkken güzel oluyor cunku diyo.cay yapıyorum aksamları icelim diye aa caymı koydun dur annemlerde gelsinde beraber icelim diyo arıyo cagarıyo.bu durumdan dolayı olan rahatsızlıgımı defalarca dile getirdim ama anlamıyor hergün konusuyoruz daha dogrusu ben konusmaya calısıyorum o beni dinleyip cevap verme zahmetine bile girmiyor ve her seferinde sakin olucam güzel güzel konusucam diye kendimi sakinlestirerek konuyu acıyorum nazik olmaya gururunu kırmamaya ters birsey söylememeye calısıyorum ama yok olmuyor ben ne kadar iyiysem o okadar kötü ve umursamaz karsılık verip beni cileden cıkarıyor ve her konusmanın sonu kavgayla kızgınlıkla ve öfkeyle bitiyor.benimle hicbisey paylasmıyor benimle ve cocuguyla vakit gecirmek istemyor herseye anasını babasınıda sokcak illa deli oluyorum.sen ne zaman beni ve oglunu ailen olarak görücen senin ailen biziz önceligin biziz diyorum sacmalama diyor.gözümde hicbisey kalmıyo bazen seytan diyor hem kendiyle ugrasıosun hemde ailesiyle cek git kurtul ama oda cözüm degil. uffffffff
 
Dogumdan sonra bende ayni bunalimlari yasadim.Bunlar cok normal seyler .ckta uzun sürdü.Üstelik dogumumdan 15 gün sonra esimin yegeni bizmle kalmaya basladi.o zamanlar 17 yasindaydi.ben birden iki cocuk annesi gibi oldum.Bir yandan genc bir kizin sorumlulugu bebege alismak falan ama zamanla atiyorsun.Yegeninin olmasi ilk zamanlar sorun gibi gözüksede simdi o günleri özlüyorum.bütün sorunlar aslinda insanlarin beyninde baslaiyor.bunlar gecici inanin bana .biraz sabredin diyorum ve esinizin ailesyle olmak da güzeldir.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Koalina
Bebekli Hayat Bana Göre Değilmiş
86 87 88
Yorumlar
2K
Görüntüleme
191K
MilkyMuffin
MilkyMuffin
Back