doğum yaptıgıma sevınmelımıyım yoksa üzülmelimi..

yıl 1998..o kadar çok istiyordum ki bir bebeğimin olmasını..en sononda eşim askerdeyken hamile oldugumu öğrendim.öyle zamansız gelmiştikii..yinede sevindim..6. ayında bebeğimin özürlü oldugunu öğrendim.dünyam resmen yıkıldı..yalnızım eşim yok.annmin yanındayım.ne yapacagımı hangı doktora gideceğimi bilemedim.her gün ağlıyordum..gitmediğim dr kalmadı.üniversite hastanesinde 15 gün yattım.bebeğin özürü araştırıldı.yapılabılecek hiç bir şey yok dendi.bebeğim büyümüyordu.gelişme geriliği vardı.ne yapsak boş..kimi doğar doğmaz ölür dedi.kimi bu bebeğin hiç birşeyi yok dedi.ne olacagını bilmeden bekledim..beni tam sezaryana alacakları günün gecesi dogum sancılarım başladı.sabah hastaneye gittim.biri diyor doğum ötekı diyor daha erken sen eve git.oradada bi koşouşturmaca yanii.eni sonu aldılar beni sancı odasına taktılar koluma serumu kapattılar kapıyı gittiler.ben tuvaletle yatak arasında mekik dokuyorum..kolumda serum yalnızım..bir ara klozete oturdugumda öyle bir sancım oldukii.bebek o an dogacak sandım yataga zor gidip yattım.ve bi baktım vajınamda çok büyük bir yanma hissi çok acaip bir ağrı.ve arkasından bir ılıklık..içimi sısıtan bri sıcaklık.dogruldum hafifce bi baktım.kızımın başı çıkmış...öyle bir bağırmışım ki korkudan koridordan geçen bi dr.kapıyı araladı ne var dedi????sinir bozucu bir sesle..durumumu görünce bir telaş bir koşuşturmaca..hemen kzımı alıp götürdüler.hiç sesii çıkmıoo ben yaşıyomu diye sorup duruyorum hiç kimse cevap vermiyor.ağlıyorum korkuyorum..henüz 19 yaşındayım.ilk doğumum tecrübesizim.ve çaresizsonra beni kızımın yanına götürdüler.minnacıktı..o kadar küçüktü ki anlatamam.ve bi o kadarda tombişş.28 cm di boyu..1700gr dı..elleri boğum boğumdu.kocaman simsiyah gözleri vardı tavana bakıyordu..elleri ayakları kıpır kıpır.ağladım...gece beni eve gönderdiler kızım bir hafta kaldı hastanede.hergun iki kez gidiordum onu görmeye..7 kat merdıvenıyürüyerek çıkıyordum.iki otobüs değiştiriyordum onu görmek için..evde süt olsun diye ağlıyarak yemek yiyordum..en zoruda hadtanededen ayrılırkendi..emzirdikten sonra yatağına koyardım nasıl ağlardı.o sesi hiç çıkmazdı kulagımdan..şimdi 12 yaşında..12 yıldır yaşadıklarım okadar zor şeylerkii.arkasından bir bebek daha istedim.dedim sağlıklı bir evladım olsun dedim..maalesef o da özürlüydü..bile bile nasıl doğuracaktım onu???kızımda yaşadıklarımı biliyordum..hem o acı çekıyor hem ben..çok zor bir karardı.ve 6 aylıkken hamileliğimi sonlardırdık..bana bir ilaç verdiler aynı anda serumdanda kana giden bir ilaçla bebeğimi bile bile ölü doğum yaptırdılar.herkes doğum haneden bebeğiyle döndü.. ama ben???ağlıyordum doğum yaparken ama inanın sancıdan değil..o kadar zor kii.şu an bile aynı şeyleri hissediyorum ve kendımı tutamıyorum...neyse ...dogdu bebeğim..bana gösterın dedim..daha çataldaydım..bir an yuzunu gösterdıler.hala aklımda..simsiyah saçları vardı..aynı kızıma benziyordu..içim acıyor..kendıme kızıyorummm.nasıl kıydım diye..ama inanın yaşamasıda çok büyük bir acı...kzım..günlerce aylarca ağlıyor..nedenini bilmiyoruz..dr.a götürüyorum bişe anlamıyoo.konuşamıyor söyleyemıyor ki derdini..beni eşimi evliliğimi okadar yıpratıyorki bu durum..aynı şeyi oğlumu dünyaya getirip tekrarlayamazdım..
işte böyle..sevimelimiyim üzülmelimi bilmiyorum...bildiğim tek şey kızımı hrkesten herşeyden çok sevdiğim...

canım ne desem bılemedım allah sabır versın cok zor durum suan hamıleyım okadar cok bağlanıyorsunkı nasıl kıyabılır ınsan ama dığer taraftanda senın gıbı dusunurdum pekı neden ooo aya kadar anşlamadılar testlerle ve 2, bebekte oyle oldu akraba evliliği varmı canım aklıma bı o geldı

rabbim kimseyi böyle bir şeyle sınamasın:Saruboceq:

cnm bnm ya...sen en dogru kararı vermişssin..bende olsaydım aynı seyi yapardım sakın üzülme

gercekten cok uzucu bır durum ALLAHIN ISI BELLI OLMAZZ BELKIDE OZURLU DOGMAZDIIIIIIII

inanin okurken gozlerim doldu ALLAH sabrini bol versin yaar ve yardimciniz olsun

Allah kımseyı evlay acıasıyla sınamasın rabbım sabırlar versın

böyle bir durumda ne söylenir,nasıl teselli edilirki?allah yardımcınız olsun canım..allahım bundan sonra çocuğuna sağlıklı bir ömür versin..ne kadar zor olduğunu düşünmeye çalışıyorumda tahmini bile zor aslında..rabbim kimseye böyle bir acıyla sınamasın..

Gözyaşlarım hala akıyor ben bunları yazarken... Allah'ım sabır versin... Sakın vicdan azabı duyma diycem ama elinde değil anlıyorum... Offf Allah'ımmm herşeyin en iyisini bilirsin... Benim canım çok yandı yazını okurken.... Seni tahmin bile edemiyorum... Yüce Rabbim sabrını artırsın ve inşallah bir mucize olur da kızın iyileşir inşallah.... Bütün yüreğimle gözyaşları içinde sana dua ediyorum şu an... Anne olunca insan daha iyi anlıyor bazı şeyleri... Allah'ım yüzünü güldürsün arkadaşım... Dualarım seninle beni hiç tanımasanda...

Gerçekten zor bir durum arkadaşım.. Hem o evladın gözünün önünde derdini anlatamaması hem öbür bebeğinin acısı Allah başka acılar vermesin.. Ama Allah özürlü çocuğuna bakan anne babaya Cennet buyurmuştur siz cennetliksiniz... Keşke 2. çocuğu yapmasaydınız yada iyi tetkiklerden geçseydin. neden 6. ayda anlaşıldı da sonlandırıldı gebeliğin 3. hafta sonunda yapılan 2 li testlerde bu durum görülebiliyor ve erken önlem alınıyor daha bebek büyümeden alınabiliyor. Bir de akraba evliliği felan mı yaptınız çünkü her iki çocuğunda özürlü olması için baskın etkenlerin olması gerekir..

myflowers .!.:

gercekten cok uzucu bır durum ALLAHIN ISI BELLI OLMAZZ BELKIDE OZURLU DOGMAZDIIIIIIII

Genişletmek için tıkla...

öyle olmasını bende çok isterdim ama..maalesef özürlüydü..ben alınan bebeğei sırf bunun için görmek istedim..ömür boyunca bu soruyu kendıme sormamak için.

rabbim sabır versin.şuan hamileyim ilk hamileliğim doğmadan ben bebeğime bağladım.kendimi anne gibi hissediyorum.inanın bişey yerken bebeğime zararı olurmu diye düşünerek yiyorum.yazınızı okurken çok ama çok kötü oldum.çok zorluklar çekmişiniz.rabbimin imtihanı bazı şeyler rabbim size kolaylık ve sabır versin

herkese psikolojik destegı için teşekkür ederim..6 aya kadar beklememimizin nedeni ise şu..seckel sendromu denen çok ender bir hastalık bu.milyonda bir rastlanıyor.ve maalesef yapılan hiç bir testte bebeğin özürü anlaşılamıyor.2 li üç lü test amnıosentez kordosentez ve yapılabılecek butun testlerı yaptırdım.ama hepsınde bebek sağlıklı görünürken 5. aydan sonra bebeğin büyümesi duruyor.yani 5 ay herşey normal seyredıyor.5.aydan sonra haftalık yapılan usg de bebeğin büyümediği anlaşılıyor.emın olmak için 1 ay bekledik.6.ayda bebek hala büyümemiş olunca sonlandırma kararı alındı.ilkinde de aynı şey olmuştu.5 ay herşey normaldi.6.ayda gittiğimde dr.şaşırdı heralde ölçümlerde bır yanlışlık var 15 gün sonra tekrar gel dedi.gittiğimde hala gelişme yoktu.sonra balcalı hastanesınde proflar takıp etti.ikincisinde rısklı gebelık olunca rutın kontrollerımde haftalık yapıldı.ve tek tespit şekli ultrasondu.ben yapılması gereken herşeyi yaptıgımı düşünüyorum.ankaraya da gittim.maalesef çözüm yolu yok.ikinciyi denedim çünki prof.lar.ikinci bebekte görünme olasılıgı yüzde sıfır dedi.ama şans bu ya bende oldu...allah büyük vardır bir nedeni bütün bunların..beterin beteri var deyip kendimi avutuyorum bende.

canım inan seni o kadar iyi anlıyorumki bende gecen sene haziranda ölü dogum yapmak zorunda kaldım benim bir kızım var 6 yaşında ve saglıklı ama ikinci bebekte sansımız yoktu maalesef kızım trizomi 18 vakası sebebi ile 19 haftalıkken sonlandırıldı bende cok üzüldüm evet bir kızım var saglıklı ama nedense o bebeğime daha cok yanıyorum biliyomusun her hafta dr lar ultrasonlar bunalmıştım artık amniyosentez yaptırdıgım gün frof eşimi yanına cagırıp eşiniz imza versin yoksa kendi zehirlenecek dediğinde eşimin ağlamasını ablam hala anlatıyor 6 gün yattım ve hastanede ve bagırmadan isyan etmeden tevekkülle kızımı kaybettim cok acı tahmin ediyorum heleki lohusa odasında herkesin bebeği yanında dr geliop soruyor sizinki nerde benim gebeliğim sonlandırıldı ne acı bir diyalog dimi ? ama Allahıma şükürler olsunki tekrar hamileyim ve şükür bebeğim saglıklı Allahıma güveniyorum ben bir sınavdan gectim genede isyan etmiyorum seninde imtihanın yavrun bence sende sınavdasın canım Allah yardımcın olsun evledına şifa versin inşallah

sen ağla sen acı çek sen üzül senkahrol ama o olmasın arkadaşım evet bencil olmayalım günaha girmeyeyim doğurayım diyipte acı çekicek bir birey dünyaya getirmek olmaz.o rahat rahat uyusun şimdi annesini kardeşini bbaasını beklesin.doğsaydı acı çektikçe ne kahrolurdun bile bile yaptım diye ben suçluyum derdin.bence yapılacak en doğru şeyi yapmışsın,üzülme.Allahım dağına göre kar verirmiş,sabrını vericektir...

allah kolaylık versin çok zor gerçekten

Allah yardımcınız olsun sabırlar versin canım.ne zor şeydir 6. ayda bir anda boşluğa düşmek.bende 3 evladımı kaybettim 2ve 3. aylar arasında şimdi kollarımda olan oğlumdada acaba bir terslik olurmu diye testten teste gezdim. şükürki artık yanımda. ama sizi çok iyi anlıyor ve kararınızdan dolayı kutluyorum.aynı düşünceler ve korkularla bizde gecelerce beklemiştik eşimle hamdolsunki sağlıkla geldi oğlumuz sonunda. o bekleyişi Allah düşmanıma yaşatmasın.ama en doğru kararı vermişsiniz.onu o şekilde dünyaya getirmek yapacağınız en büyük bencillik olurdu.siz yaşarken sorun olmazdı elbet hiç kimseye ne durumda olursa olsun evladı ağır gelmez. ama hiç birimizin yarını garanti değil. belki sağlıklı doğacaktı diyenlere bende şunu demek istiyorum. ya doğumda annede gitseydi ne olacaktı o belki sağlıklı doğacaktı derken geride kalan iki özürlü evlada ne olacaktı baba dışardamı çalışacak onlaramı bakacaktı hadi bakıcı diyelim kime nasıl güvenebilirsiniz bu durumda. vicdanın rahat olsun arkadaşım sen acaba diyerek onu karanlığa atmak yerine kendini o karanlığa gömmüşsün bence sen elleri değil ayakları bile öpülesi bir annesin.