doğum yapan anneler bir katre nefes ister...

hepimiz 9 ay boyunca küçük misafirimizi karnımızda taşıdık..onun hayata teşrifine bahane olan anneleriz...kimimiz ilk kez anne olmanın verdiği heyecanı hala taşıyoruz...
Doğum sonrası yaşadığımız ruhsal ve hormonal değişimler göz ardı edilemez..ilgiye, sevgiye, ruhsal bir desteğe ihtiyaç duyuyoruz...bir çoğumuz hala görüntümüzle barışık değiliz.. küçük misafire gösterilen yoğun ilgi bizleri çok memnun etmesine rağmen, çoğu zaman bizlerden esirgeniyor.
' ben bebekle ilgileneyim, sen yemeğini ye, sütünü iç ' diyen birine ne kadar ihtiyacımız var değil mi?
Etrafımızda gönlümüze bir katre nefes veren yakınlarımızın olması ne kadar önemli...
gerçi günümüzde babalar daha çok katılımcı bu konuda haklarını yememek lazım ama eşlerinden şikayet eden bir sürü anne var..siz de bunlardan biri misiniz?
gelin paylaşalım.....
benim bugün ilgiye ihtiyacım var diyenler....bugün sizi dinleyelim ve bir katre nefes verelim gönlünüze...

valla benim kociş bazen ilgili bazen ilgisiz oluyor bana karşı ama bebişle sorunu yok tabi. yinede hakkını yemiyeyim çarpılırım ne kocalar var suratlarına bakmıyor insanın. çok yardımcı oluyor yeri gelince evi topluyor bazen yemek yapmasam bile sorun yapmıyor. lohusalığımda pek anlamadı beni yeri geldi kavagalar ettik alınganlığımı anlamadı. çevresine nazaran çok çok iyi kadını takmayan kişilerle dolu etrafı. ben okadınların yanında kraliçeyim:)) lohusalıkta kayınvalidemin benimle hiç ilgilenmemesi zoruma gidiyordu yanımda okaldı var yok torunu. durmadan emzir onu emzir onu diyordu ama bana bi bardak su vermedi. iştahım yoktu ilk zamanlar yemiyordum hiç. yemek bile vermiyordu. yemek saatlerini beklettiriyordu eşimle kaynımın gelmesine.öglen2 akşam 10.30 ben yemezsem sütüm olmucak.hoşaf yap sütü olur diyorlardı yapıp dolaba koyuyordu sadece vermek yok zoruma çok giderdi. derdim eşime bana hiç bakmıyor su bile getirmiyor al iç sütün olsun diye. .oda diyordu iste giriyorduk birbirimize sonra. ben nasıl istiyeyim lohusanın yanına gelen bakmasınıda bilicek. benim annem yengelerim ablam gelirdi boyna yiyicek taşır yediriyoyorlardı. neyse işte geçti ogünler çok şükür kendimede oğluşumada bakıyorum çok şükür Allah dermansız dert vermesin gerisi geçiyor işte.

kayınvalidem gerçekten bana çok yardımcı oldu.annemle ikisi evin her işini yaptılar.bebekle de ilgilendiler.annem gittikten sonra kayınvalidem aynen devam etti.suyumu bile elime verdi.Allah razı olsun her ikisindende.kayınvalidem gittikten sonra da eşim ilgilendi herşeyle.misafirlerle bile ilgilendi.zaten oğluyla da çok ilgili.altını temizliyor,banyo yaptırıyor,kıyafetlerini değiştiriyor.sabah erkenden işe gitmesine rağmen gece kucağında uyutuyor bebeği.ben de biraz nefes alıyorum.bu kadar çok yardım etmesinde benim hastalanmamın payı var.lohusa humması oldum da. 3-4 gün 40 derece ateşle yattım.kocam tam bir anne gibi ilgilendi.yemek yaptı,temizlik yaptı vs.saymakla bitmez.inanki bukadarını beklemiyordum.çok minnettarım kocama.

gokcenYIL .!.:

kayınvalidem gerçekten bana çok yardımcı oldu.annemle ikisi evin her işini yaptılar.bebekle de ilgilendiler.annem gittikten sonra kayınvalidem aynen devam etti.suyumu bile elime verdi.Allah razı olsun her ikisindende.kayınvalidem gittikten sonra da eşim ilgilendi herşeyle.misafirlerle bile ilgilendi.zaten oğluyla da çok ilgili.altını temizliyor,banyo yaptırıyor,kıyafetlerini değiştiriyor.sabah erkenden işe gitmesine rağmen gece kucağında uyutuyor bebeği.ben de biraz nefes alıyorum.bu kadar çok yardım etmesinde benim hastalanmamın payı var.lohusa humması oldum da. 3-4 gün 40 derece ateşle yattım.kocam tam bir anne gibi ilgilendi.yemek yaptı,temizlik yaptı vs.saymakla bitmez.inanki bukadarını beklemiyordum.çok minnettarım kocama.

Genişletmek için tıkla...

Onu bunu bilmem bazıları şanslı doğuyor..Şansının kıymetini bil Gökçencim..yerimseniben İnşallah hep böyle devam eder..

ayperin .!.:

Lohusalığımı hiç yaşayamadım,doğru düzgün yatamadım bile,ayakta kalmaktan dikişlerim şişti,doğum sonrası eşimdende hiç destek almadım..Doğumdan sonra 1 ay annem yanımdaydı,bu süredede yaklaşık hergün kayınpederim ve kayınva.geldi bize..ama yardım etmeye değil,oturmaya torunlarını görmeye,onlar geldiğinde yatsan yatamazsın..öyle dikişli dikişli ayakta..annemle koşuşturduk evde....annem o günlerde yemem için hazırlardı zorla beni sofraya oturturdu,bu dönemde mutfağa nerdeyse hiç girmedim..hiç iş yapmadım...bebeğimle bile emziremenin harici çok ilgilenemedim..annem gitti herşey bana kaldı..annem olmazsa ne yapardım bilmiyorum...şimdi herşeye ben koşuyorum,akşam eşim geliyor biraz ilgileniyor seviyor sonra yorgunum diye kenara çekiliyor..çalışıyor diyede birşey diyemiyorum..bu dönemde eşim dahil kimse sen nasılsın ,ne durumdasın,için nasıl demiyor..tek annem kızım sağlığına dikkat et ,kendinide düşün sağlıklı olki bebeğinde sağlıklı olsun diyor:çok üzgünüm:sadece o benimle ilgileniyor,sadece o beni düşünüyor..Değerini şimdi daha çook anlıyorum..Allah onları başımızdan eksik etmesin..:sm_confused:

Genişletmek için tıkla...

ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar......:teselli::teselli:

sanırım ben de şanslılar zümresindenim..kayınvalidem ve annem doğum sonrasında birlikte refakat ettiler bana. k.valide bebişle ilgilendi annem benimle..iki kişiyle ancak kalkabiliyordum yerimden..ilk zamanlar lavaboya iki kişinin kolunda gidip gelebiliyordum. bu nedenle bebişi emzirmek için verdiklerinde bile çok acı çekiyordum..süt de gelmiyordu..şekilden şekile giriyordum bebişin ağzına denk getirinceye ve tutturuncaya kadar..eşim, annem, yakın çevrem lohusalığım boyunca benimle de bebişle de ilgilendiler...hastayım deyip yatmadım zaten. hemen ayaklandım.bebiş rahatsızlandı.
yaşadığım annelik adına ilk iç yangınıydı o..4-5 gün hastanede kaldık.
annem memlekete döndüğünde biz hala hastanedeydik..annemle hastanede ayrılmak çok üzmüştü beni.. [/B][/I]
eşim doğumdan 4 gün önce gelmişti askerden...tüm mayıs annelerin duasıyla yetişti eşim bebişine ve ben kavuştum ikisine..
doğum öncesinde ve sonrasında çeşitli duyguları üst üste yaşadım..büyük bir özlem, heyecan, kaygılı bir bekleyiş, yersiz endişeler, garip bir hüzün..ve tabi devasa bir korku..bu duyguları kendi özümde yenmeye çalıştım bir süre..kimi zaman agresifleşiyordum içten içe ama bastırmaya çalışıyordum..doğum yapan bir anne ilk önce ilgi bekler..öyle karmaşık duygular yaşıyordum ki..ilgiden bile sıkılır hale gelmiştim..eşimle yalnız kalamamaktan şikayet ediyordum ve insanları anlayışsız olmakla suçluyordum..
bazen egoistleştiğimi düşünüyordum..ama haklı buluyordum kendimi o zamanlar
şu anda o zamanki duygularımın ruhsal hezeyanlar olduğunu anlıyorum..

TATOŞ .!.:

saolsun benim kayınvalidem çok ilğilendi..sanki ben öz kızıydım onun...allah razı olsun..bazen diyorumda bu konuda nasıl hakkını öderim..neyse eşimse sadece uzakdan sevmekle yetindi..birkere altını değişti diye günlerce onun lafını etti..çocuk ağladığı zaman kaçacak delik aradı..
yok benimki rahatına düşkün canım...
neyse şuan bir aylık hamileyim umarım bunda daha farklı olur:)))pek sanmıyorum ama...sadece ümit ediyorum..genede rabbim eşimi başımdan eksikliğini vermesin...

Genişletmek için tıkla...

tatoşcum rabbim eşimi başımdan eksikliğini vermesin
öncelikle duana amin diyorum..
6 aylık evliydik eşim askere gittiğinde. dolayısıyla hamileliğim boyunca yalnızdım..tevafuk üzre eşimin tezkeresiyle bebişimin dünyaya teşrifi aynı günlere rastlıyordu. tabi bebiş daha önce gelebilirdi bu nedenle dua ediyordum eşim doğumuma yetişsin diye ve tüm mayıs anneleri amin dediler..
sonunda yetişti eşim bebişime..42 günlük oldu bile küçük muhammed..
sen şimdi ikinci bebeğine hamilesin anladığım kadarıyla..Allah tamamına erdirsin... analı babalı büyütsün ve sevdiklerin üzüntünde ve sevincinde hep yanında olsun inşallah...a.s.

ayperin .!.:

..annem olmazsa ne yapardım bilmiyorum...şimdi herşeye ben koşuyorum,akşam eşim geliyor biraz ilgileniyor seviyor sonra yorgunum diye kenara çekiliyor..çalışıyor diyede birşey diyemiyorum..bu dönemde eşim dahil kimse sen nasılsın ,ne durumdasın,için nasıl demiyor..tek annem kızım sağlığına dikkat et ,kendinide düşün sağlıklı olki bebeğinde sağlıklı olsun diyor:çok üzgünüm:sadece o benimle ilgileniyor,sadece o beni düşünüyor..Değerini şimdi daha çook anlıyorum..Allah onları başımızdan eksik etmesin..:sm_confused:

Genişletmek için tıkla...

haklısın ayperincim iyi ki annelerimiz var..bebeğimin sezaryenle dünyaya geleceğini haber aldığında annem sitenin giriş kapısında bizim dönmemizi beklemiş, arabayı görünce öyle bir attı ki kendini yola görmeliydiniz..ayağı taşa değdi burkuldu..canım annem...gözleri kızarmış halde öyle bir sarıldı ki bana hala gözlerimin önünden gitmez..ben ameliyata girerken kayınvalide, yengem, teyzem de ordaydı...baktım sadece annemin gözlerinde yaş vardı..öyle ya o da beni dünyaya getirdi..

öncelikle herkese merhaba benimde annem hep yanımdaydı daha yeni gitti eşim yine yok işleri dolayısıyla hep şehir dışında kayınvalidemler sağolsun ilk hastane çıkışında geldiler eve sonra ne aradılar nede sordular bide kırkına kuran okuttum ona geldiler davet ettimde iyiki annem vardı hiç yatmadım inadımdan çünki yatarsa kalkamaz dediler offfffffff insan herzaman şanslı olamıyor kocişi seçiyorsunda ailesini seçemiyorsun şimdi yine ses seda yok yaşgününe gelecekler galiba

avebru .!.:

Bu arada bana en çok dokunan şey kayınvalidemin bana hep "sende benim evladımsın kızımsın" deyip durmasına rağmen bir sohbet esnasında kendi kızı için "benim kızım doğum yaparsa onu asla mağdur etmem gerekirse bakıcı bile tutarım" deyip beni hiç sallamamasıydı..Yani hayat böyle işte kayınvalideler ve kayınpederler için sadece kendi çocuklarının mutluluğu önemli..Dışardan gelen gelin ve damatlar "sözde evlat" ve kendi çocuklarını mutlu ettikleri sürece iyiler..Halbuki hiç sormuyorlar "sen benim çocuğumla mutlumusun" diye..
Hayat böyle işte suya kendini atmadan yüzme öğrenemiyor insan bizde tüm sorumluluğunu almadan bebeklerimize anne olmayı öğrenemeyiz..Varsın kimse yardımcı olmasın sağlıklılar ya çok şükür..Önemli olan o..Nasıl olsa büyürler Allah ömür verdiyse..

Genişletmek için tıkla...

ebrucum, annem bana hep dört atanın hakkı birdir, eşinin ailesini kendi ailen bil diye öğüt verse de..ve ben her ne kadar kayınpeder ve kayınvalidenin bir kötülüğünü görmemiş olsam bile bir türlü kendi öz anne/babanın yerine koyamıyorsun bu çok imkansız. onların da bizi kendi öz evlatları gibi görmeleri imkansız..yeri geliyor ailenle rahatlıkla her konuyu konuşuyor sitem edebiliyorsun nazını çekiyorlar.ama eşinin ailesiyle konuşurken daha temkinli yaklaşıyor insan...iki taraf saygılı olur, sevgiyle yaklaşırsa herşey yolunda oluyor o kadar..
yine de Allah her iki tarafa da hayırlı ömürler versin...eşimi öyle çok seviyorum ki..ailesini de "onun için" seviyor ve saygı duyuyorum..çünkü benim aileme eşim çok değer veriyor..eşim askerdeyken pek bir icraatlarını görmediğim için hafif bir soğuma olsa bile eşim bunu hisseder ve mutsuz olur diye elimden geldiği kadar geçmişi silmeyi ve önüme bakmayı öğretiyorum kendime ve biriktirmiyorum beni mutsuz eden şeyleri..
oğlumla hastanedeyken bir kitap getirdi eşim okumam için.
Kitabın adı:
Huzurlu olmak istiyorsanız UFAK ŞEYLERİ DERT ETMEYİN, Hepsi de ufak şeylerdir
Yazarı Dr. Richard Carlson
Amerika'da ilk defa bir kitap bir yılda 5,7 milyon sattı yazıyor üzerinde...
hayatımızı iyileştirmemiz için önerdiği 100 stratejiden bir kaçını yazmak istedim..
Kendinize şu soruyu sorun: Bir yıl sonra bunun bir önemi olacak mı?
Kimsenin sözünü kesmeyin; cümlesini siz bitirmeyin
Kendi cenazenize katıldığınızı farzedin
Unutmayın ki öldüğünüz zaman yapmanız gereken işler listesi hala dolu olacaktıra.s.
Sırf gırgır olsun diye size yöneltilen eleştiriyi kabul edin
Olağan şeylerdeki olağanüstülüğü arayın

neysen .!.:

öncelikle herkese merhaba benimde annem hep yanımdaydı daha yeni gitti eşim yine yok işleri dolayısıyla hep şehir dışında kayınvalidemler sağolsun ilk hastane çıkışında geldiler eve sonra ne aradılar nede sordular bide kırkına kuran okuttum ona geldiler davet ettimde iyiki annem vardı hiç yatmadım inadımdan çünki yatarsa kalkamaz dediler offfffffff insan herzaman şanslı olamıyor kocişi seçiyorsunda ailesini seçemiyorsun şimdi yine ses seda yok yaşgününe gelecekler galiba

Genişletmek için tıkla...

merhaba neysencim,

okumuş olduğum kitapta şöyle diyor yazar;
Eğer sevgi davranışlara bağlı kalsaydı, belki hiç birimiz ergenlik çağındayken sevilmezdik.
birisi bizim hoşumuza gitmeyecek bir davranışta bulununca, onların bu davranışına ergenlik çağındaki çocuklarımıza baktığımız gözle baksak, çok daha sevgi dolu bir dünyada yaşamaz mıydık?
arkadaşım huzuru arıyorsak ufak şeyleri dert etmemeyi öğrenmemiz gerekiyor, çünkü hepsi de aslında ufak şeyler haline gelecek zamanla

çok teşekkür ederim avebru.kocam ve ailesi konusunda şanslıyım.inşallah ömür boyu sorunsuz bi ilişki olur eşimin ailesiyle.Allah herkese böyle kayınvalide nasip etsin.bu devirde böylesini bulmak zor.

gökçencim, tebrik ederim..önyargı taşımadığın için..bazı kimseler iyilik görseler bile önyargıları olduğu için bir türlü sindiremezler yapılan iyiliklerin altında hep başka nedenler ararlar..bu yeteri kadar pişmemeten olgunlaşamamaktan kaynaklanır..yarın biz de kayınvalide olucaz bakalım bizim gelinlerimiz nasıl olacak?
kayınvalidelerinden bir güleryüz görmeyen gelinler çok..ama tüm iyi niyetine rağmen gelinden güleryüz görmeyenler de var..Allah herkese iyi gelinler ve iyi kayınvalideler nasip etsin..amin