- 5 Ocak 2008
- 380
- 2
- 45
merhaba hamişler.....33. haftaya girdim...dogum yaklastı ama sanki hala çok vaktim varmış gibi hissediyorum...şoka girdim belkide...bebeime kavusma zamanı yaklastıkça...hergun dua ediyorum bebeimin sağlıgı için...son aylar gerçekten zor....karnım buyuyor bel agrısı sırt agrısı ....sıcaklar...bi kaç gundurde bacak agrılarım var..yuruyemiyorum...ama bebeime kavusma düsüncesi onun için hayaler kurmaya baslayınca hersey bitiyor...annelik duygusu bu olsa gerek...herseye katlanılıyor....hep aklımda ilk dogdugundaki hisselerimi ve babasını hayal ediyorum....devamlı hayal kuruyorum...sizlerdemi öyle hamişler..? dogum korkusu var ama artık dönüşü olmayan bir şey..çekiceksin ...diyorum....etraftan bi sürü seyler duyuyorum...çok agrılı olucak..sezeryan çok zor....sezeryan çok iyi...normal dogum daha iyi ..epıdural sakat bırakır..herkes bir yorum yapıyor ama ben kendimi zamana bıraktım artık..nasıl gelişirse hersey ona uyucam....şimdi belkide dahada vaktim var o yuzden bu kadar sakinim....son gunlerde telaslı ve korkulu olucam belkide...AMA YAVRUMA KIZIMA LİLYAMA KAVUSMUS olucam:sm_cool::sm_cool: