doğum sonrası normalleşme

merhaba herkese. 34 günlük bir bebeğim var. ilk çocuğumuz. yeni anneler ve tecrübeli anneler tahmin ediyordur halimi.
dün eşimle konuşurken “diğer yeni ebeveynler nasıl yapıyor acaba? sanki diğer işlerini de halledebiliyorlar. bebekli hayata çoktan adapte olmuşlar mıdır?” diye sesli düşündük. biz son 34 gündür sadece bebeğe odaklıyız. şanslıyım ki annem gelip yemeğimizi yapıp evi toplamasa temel ihtiyaçlarımı bile gideremeyecek durumdayım. ki görece çok huzursuz bir bebek değil.
sizler nasıl yapıyorsunuz? “yeni normal”e ne zaman geçiş yaptınız? “dur bebeğim uyudu bir kahve yapayım da içeyim” ya da “bir çorba yapayım da yiyelim” demeye ne zaman başladınız? yoksa daha çok mu erken bunları düşünmek için? ya da ben mi anneme ve eşime fazla güvendiğim için tüm hayatımı bebeğime odakladım ve bundan sonra da hep böyle olacakmışım gibi geliyor? tabi ki bebeğimden önceki gibi olmayacaktır ama elbet bir yerde biraz da olsa hayatımı ne zaman düzene sokabilirim? sizlerin tecrübeleri nedir bu konuda?

Benim bebeğimde 13 günlük oldu bugün. Doğumdan beri kafamı bi türlü toplayıp bi şeylere konsantre olamıyorum. İlk çocuğum, anlamaya çalışmakla geçiyor günlerim. Aç mı, doydu mu, altı kirlendi mi, aman pişik olmasın falan. Uyuduğu zaman hızlıca üstten evi toplamaya çalışıyorum. Doğru düzgün yemek yaptığım söylenemez. Eşim evde olduğu günlerde o yapıyor yemeği. Haftaiçi ya ben hızlı bi şeyler yapıyorum ya da dışarıdan söylüyoruz. Bende merak ediyorum kafamı ne zaman toplarım.

elgo .!.:

merhaba herkese. 34 günlük bir bebeğim var. ilk çocuğumuz. yeni anneler ve tecrübeli anneler tahmin ediyordur halimi.
dün eşimle konuşurken “diğer yeni ebeveynler nasıl yapıyor acaba? sanki diğer işlerini de halledebiliyorlar. bebekli hayata çoktan adapte olmuşlar mıdır?” diye sesli düşündük. biz son 34 gündür sadece bebeğe odaklıyız. şanslıyım ki annem gelip yemeğimizi yapıp evi toplamasa temel ihtiyaçlarımı bile gideremeyecek durumdayım. ki görece çok huzursuz bir bebek değil.
sizler nasıl yapıyorsunuz? “yeni normal”e ne zaman geçiş yaptınız? “dur bebeğim uyudu bir kahve yapayım da içeyim” ya da “bir çorba yapayım da yiyelim” demeye ne zaman başladınız? yoksa daha çok mu erken bunları düşünmek için? ya da ben mi anneme ve eşime fazla güvendiğim için tüm hayatımı bebeğime odakladım ve bundan sonra da hep böyle olacakmışım gibi geliyor? tabi ki bebeğimden önceki gibi olmayacaktır ama elbet bir yerde biraz da olsa hayatımı ne zaman düzene sokabilirim? sizlerin tecrübeleri nedir bu konuda?

Genişletmek için tıkla...

Destekciniz ve işinizi kolaylastiracak insanların olması çok güzel. Sağlıkla büyüsün tamamen kendinizi psikolojikmen iyi hissettiğinizde bence otomatikmen başlıyor kendine yetebilme. Kiminde 1 hafta sürer kiminde 1 ay kiminde 1 yıl.anlayisli bir çevre varken dinlenmeye, iyileşmeye ve bebeginize odaklanin sonra zaten siz ve eşiniz yapacak.

Hayırlısı olsun. İyi ki doğmuş. Zamanla bir şeyler rayına oturacak destekçilerinizin olması harika kıymetini bilin. Tek başımaydım başlarda sizin gibi çok zorlandım. Dilini çözdükten belirli bir rutin oluşmaya başladıktan sonra pratikleştim. Bazı şeyleri geceden hazırlamaya ya da gece uyuduğunda yapmaya çalıştım. Yenidoğan döneminde sling benim için kurtarıcı olmuştu. Sling giyip onu da içine koyup o emip uyurken rahatlıkla iş yapabiliyordum. İşleri boşverp şu an kendinize odaklanın. Mutlaka kendinize vakit ayırın. Bir yarım saat dahi olsa size ait bir zaman olsa bu zamanda asla şurayı toplayayım onu yapayım yapmadan geçirin.

Merak ettim. Bebeğe odaklanmaktan kastınız nedir? En çok uyuduğu dönemdesiniz. Çok şükür aileniz de destek oluyor. Normaliniz neydi ne oldu anlamadım

4. Trimesterden sonra kafanız yavaş yavaş rahatlamaya başlar. Ben kesinlikle ilk dönem sling tavsiye ediyorum. 4. Aydan sonra kanguruya geçiş yapabilirsiniz kanguru çok daha pratik. Kangurudan önce sadece çocuk kucağımda öööyle oturuyodum. Sonra ona koyup ev işi yaptım disarı çıktım. Asssddla bebek arabasında da durmuyodu, sallanan anakucağında da durmuyodu. Dünyanın en az uyuyan çocuğu zaten. Ben ha alıştı ha alışacak derken ilk zamanlar sling işini önemsemedim ama hata etmişim. Düşünmüyorum ama bir daha çocuğum olursa her şeyden önce sling alırım.

merve .!.:

4. Trimesterden sonra kafanız yavaş yavaş rahatlamaya başlar. Ben kesinlikle ilk dönem sling tavsiye ediyorum. 4. Aydan sonra kanguruya geçiş yapabilirsiniz kanguru çok daha pratik. Kangurudan önce sadece çocuk kucağımda öööyle oturuyodum. Sonra ona koyup ev işi yaptım disarı çıktım. Asssddla bebek arabasında da durmuyodu, sallanan anakucağında da durmuyodu. Dünyanın en az uyuyan çocuğu zaten. Ben ha alıştı ha alışacak derken ilk zamanlar sling işini önemsemedim ama hata etmişim. Düşünmüyorum ama bir daha çocuğum olursa her şeyden önce sling alırım.

Genişletmek için tıkla...

sling baktım aslında. hayatı kolaylaştırdığını söylüyor herkes. fakat bacaklarının aşağı sarkması fikrine alışamadım gibi. siz hangi marka kullanıyordunuz? bu kadar insan yanılıyor olamaz herhalde. tekrar gündeme alayım slingi.

ffestinalente .!.:

Merak ettim. Bebeğe odaklanmaktan kastınız nedir? En çok uyuduğu dönemdesiniz. Çok şükür aileniz de destek oluyor. Normaliniz neydi ne oldu anlamadım

Genişletmek için tıkla...

sorumda da belirttiğim gibi geçmişteki gibi kaygısız yaşayamacağımızı biliyorum. normalimiz bu değildi yani. bebeğe odaklanmaktan kastım şuydu; bir saat dışarı çıktığımızda acaba üşüyor mu acaba terliyor mu ne zaman acıkacak ağlayacak mı gibi sorularla o süreyi de kendime zehir etmek. diğer ebeveynler ne zaman bu duruma alışıp hem bebeğe hem de kendine zaman ayıracak hale geliyor? o kaygı halini üstünden atıp odak noktasını dağıtabiliyor? sorum buydu. çok basit bir şey olan bir tas yemek yapmak, ya da duşa girmek, sıcak bir çay içmek yapılabilir bir şey de ben mi beceremiyorum acaba? bu konuda fikir almak istedim.

İlk çocuğumda sezeryan oldum, 40 gün kendime gelemedim hep yattım. Çok kötüydüm ama sebep psikolojikti annem ve kocam varolsun. İkinci doğumum normal oldu ertesi gün hemen işlerime koyuldum hiç oturmadım her işimi görmek zorundaydım. 3.doğumum da sezeryan oldu 2 gün yattım hastanede, hastane çok güzeldi bebeği veriyordum hemşirelere kendim yemeğimi yiyordum, duşumu alıyordum. Evde de 1 hafta eşim baktı şansıma kimse burda değildi. Ama 5.gün çocuklarla koşturma oyunu oynuyordum işlerimizi görüyorduk. İlk çocukta normal bu durum ama eşiniz için bir şey diyemeyeceğim benim eşim erinmez sonuçta doğumu o yapmadı. Her işe koşar evde dışarda vs. Sizin eşiniz panik bir durumdaysa panik olmayın geçer gider bugünler.

elgo .!.:

sling baktım aslında. hayatı kolaylaştırdığını söylüyor herkes. fakat bacaklarının aşağı sarkması fikrine alışamadım gibi. siz hangi marka kullanıyordunuz? bu kadar insan yanılıyor olamaz herhalde. tekrar gündeme alayım slingi.

Genişletmek için tıkla...

Kundak halinden daha rahat oluyo emin olun. Hatta gaz sancısı olana daha şiddetle önerirler. Güzelce sarabilirseniz muhteşem rahat ediyolar. Sling kullanmadım kangurudan başladım büyümüştü artık. Ergobaby almıştım. 10 çocuk daha büyütür kangurum. Içine koyup her yere gittim her işimi yaptım. O uyudu orda ben gezdim kahve içtim.

Donya .!.:

İlk çocuğumda sezeryan oldum, 40 gün kendime gelemedim hep yattım. Çok kötüydüm ama sebep psikolojikti annem ve kocam varolsun. İkinci doğumum normal oldu ertesi gün hemen işlerime koyuldum hiç oturmadım her işimi görmek zorundaydım. 3.doğumum da sezeryan oldu 2 gün yattım hastanede, hastane çok güzeldi bebeği veriyordum hemşirelere kendim yemeğimi yiyordum, duşumu alıyordum. Evde de 1 hafta eşim baktı şansıma kimse burda değildi. Ama 5.gün çocuklarla koşturma oyunu oynuyordum işlerimizi görüyorduk. İlk çocukta normal bu durum ama eşiniz için bir şey diyemeyeceğim benim eşim erinmez sonuçta doğumu o yapmadı. Her işe koşar evde dışarda vs. Sizin eşiniz panik bir durumdaysa panik olmayın geçer gider bugünler.

Genişletmek için tıkla...

eşim de benim gibi. dediğiniz gibi kaygılı ve panik. çok destek oluyor aslında. keşke emzirebilsem de yükün azalsa bile diyor ama ikimiz de birbirimizden kaygılı tipler olduğumuz için vay diğer insanlar da böyle zorlanıyor mu adapte olmakta diye konuşuyoruz. ilk çocuk acemiliği diyelim o zaman. inşallah zamanla geçer. teşekkürler.

elgo .!.:

eşim de benim gibi. dediğiniz gibi kaygılı ve panik. çok destek oluyor aslında. keşke emzirebilsem de yükün azalsa bile diyor ama ikimiz de birbirimizden kaygılı tipler olduğumuz için vay diğer insanlar da böyle zorlanıyor mu adapte olmakta diye konuşuyoruz. ilk çocuk acemiliği diyelim o zaman. inşallah zamanla geçer. teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Geçer geçer hiç merak etmeyin. Çok normal bu duygular. Daha önce olmayan biri hayatınıza girdi. Bir şey bilmiyorsunuz çok normal bunlar. Sağlıcakla büyütün imşallah

elgo .!.:

merhaba herkese. 34 günlük bir bebeğim var. ilk çocuğumuz. yeni anneler ve tecrübeli anneler tahmin ediyordur halimi.
dün eşimle konuşurken “diğer yeni ebeveynler nasıl yapıyor acaba? sanki diğer işlerini de halledebiliyorlar. bebekli hayata çoktan adapte olmuşlar mıdır?” diye sesli düşündük. biz son 34 gündür sadece bebeğe odaklıyız. şanslıyım ki annem gelip yemeğimizi yapıp evi toplamasa temel ihtiyaçlarımı bile gideremeyecek durumdayım. ki görece çok huzursuz bir bebek değil.
sizler nasıl yapıyorsunuz? “yeni normal”e ne zaman geçiş yaptınız? “dur bebeğim uyudu bir kahve yapayım da içeyim” ya da “bir çorba yapayım da yiyelim” demeye ne zaman başladınız? yoksa daha çok mu erken bunları düşünmek için? ya da ben mi anneme ve eşime fazla güvendiğim için tüm hayatımı bebeğime odakladım ve bundan sonra da hep böyle olacakmışım gibi geliyor? tabi ki bebeğimden önceki gibi olmayacaktır ama elbet bir yerde biraz da olsa hayatımı ne zaman düzene sokabilirim? sizlerin tecrübeleri nedir bu konuda?

Genişletmek için tıkla...

ben dogum yaptigimda hastanede 2 gun evde 5 gun yanimda biri vardi. Sonra esimle basbasa kaldik ve bebegimiz kolikti. Sabahtan aksama kadar bagirir bagirir ve bagirirdi. Surekli aglardim ben. Hatta buraya konu acmistim, disarda hala hayat devam ediyor mu diye..
O donem cok baska oluyor gercekten. Ikindin 5e kadar kahvalti yapamadan kaldigim gunler olurdu. Cunku asla susmazdi bebegim. Cay koyardim 1 yudum icemeden bagirmaya baslardi. O gunler o kadar hizli geciyor ki... Keske simdi o anlarda olsak bebegime daha daha cok sarilsam opsem. O an psikolojik bunalimla bebegini cok sevemiyorsun.
Bebeginizi surekli video cekin. En cok da ona pismanim ben.
Not: 21. aydan gelen bir anne..

elgo .!.:

merhaba herkese. 34 günlük bir bebeğim var. ilk çocuğumuz. yeni anneler ve tecrübeli anneler tahmin ediyordur halimi.
dün eşimle konuşurken “diğer yeni ebeveynler nasıl yapıyor acaba? sanki diğer işlerini de halledebiliyorlar. bebekli hayata çoktan adapte olmuşlar mıdır?” diye sesli düşündük. biz son 34 gündür sadece bebeğe odaklıyız. şanslıyım ki annem gelip yemeğimizi yapıp evi toplamasa temel ihtiyaçlarımı bile gideremeyecek durumdayım. ki görece çok huzursuz bir bebek değil.
sizler nasıl yapıyorsunuz? “yeni normal”e ne zaman geçiş yaptınız? “dur bebeğim uyudu bir kahve yapayım da içeyim” ya da “bir çorba yapayım da yiyelim” demeye ne zaman başladınız? yoksa daha çok mu erken bunları düşünmek için? ya da ben mi anneme ve eşime fazla güvendiğim için tüm hayatımı bebeğime odakladım ve bundan sonra da hep böyle olacakmışım gibi geliyor? tabi ki bebeğimden önceki gibi olmayacaktır ama elbet bir yerde biraz da olsa hayatımı ne zaman düzene sokabilirim? sizlerin tecrübeleri nedir bu konuda?

Genişletmek için tıkla...

Benimki 11 aylık hala adapte olamadım desem Şaka bir yana da, 39 yaşında anne oldum. Benim için çok zor bir süreçti ilk bir kaç ay. Şanslıyım ki annem vardı yoksa tek başına ben kafayı yiyebilirdim.