doğum sonrası depresyona girdim, çıkamadım.....

Geçen gün komşumun kızını gördüm 3.5 yaşında hah dedim bu kadar büyüsün böyle kalsın işte :)

Ev

vedam .!.:

3- 3,5 yaşlarda tam sevip sıkmalık olur en güzel zamanları işte tabi kıymetini bilipte tadını ve keyfini doyasıya çıkartabilene cnm...

Genişletmek için tıkla...

Evet birde yanında olabilmek önemli çalışan anneler için çok zor her şey yarım kalmış gibi gelir

musserife .!.:

merhaba bende yeni katıldım aranıza ben 4 ay önce doğum yaptım hemde aşılamayla oldu bebeğim çok bekledim çok istedim bebeğimi ama doğum sonrası anksiyete takıntılar derken ilaç kullanmak zorunda kaldım ve şimdi bebeğime baktığımda birşey hissedemiyorum gibi geliyor ona karşı çok yabancıyım sanki bu durum beni endişelendiriyo bu konuyu ayrıca yazacaktım ama konu açmayıda beceremedim, bu duyguları yaşayan var mı bebeğimi cok ama cok sevmek istiyorum nolur dua edin benim için((

Genişletmek için tıkla...

merhaba bir yıl geçmiş bu mesajdan şimdi ne durumdasınız

Merhaba ben bir buçuk sene once doğum yaptım depresyonu m oldu ilaç kullandım 6 ay kadar kilo artışı oldu eşim istemedi ve bıraktım ve abim i şehit verdim zaman zarfı içinde bu depresyonu ağır yaşadım hala devam ediyor. Ne zaman geçici diyorum yoksa hiçmi geçmicek Pospartum depresyonu yaşayan varsa bana yardımcı olursa çok sevinirim

Merhaba şimdi okudum Allah sabır versin arkadaşım. Ben Doğum yapalı 4.5 ay oluyor kısa süreli depresyon yaşadım 20 gün kadar sonra iyiydim bende 1.5 ay önce annemin meme kanseri olduğunu öğrendim maalesef ağır depresyon yaşıyorum emzirdiğim için ilaç kullanmıyorum ama bakıcam duruma olmadı gidicem doktora sanırım doğru olan bu gibi durumlarda ilaç kullanmak çünkü annem üzüntülerden hasta oldu psikolojik rahatsızlıklar iç organlara zarar veriyor

Malesef bu durumu ben de yaşıyorum. Hiç ummazdım kendimden. Halbuki hamileyken ne kadar mutluydum. Kendim istedim. Allah da gönlüme göre sağlıklı bir çocuk verdi. Onu seviyorum ama yaşama enerjimi kaybettim. Annem bizde kalıyor. 2 kere evine gitti. Krize girdim. Eşimle olur olmaz şeylere kavga eder olduk. Yemek yapamadım. Ev işlerini düzenli yapamıyorum. Banyoya bile vakit bulup zor giriyorum. Çünkü kızım uyumadığı zaman huysuz oluyor. Sütüm yetmiyor mamayla besleniyor. Bir de bende gelecek kaygısı var çocukla ilgili. Maddi manevi yetebilecek miyiz diye korkuyorum. Annemi geri çağırdım o yüzden bizimle kalıyor. Allah affetsin beni ama ben neyime güvendim de çocuk doğurdum diyorum. Bu kadar zor geleceğini hiç tahmin etmiyordum. Etrafta ve sosyal medyada insanların mutlu hallerini görünce şaşırıyorum. Ben niye böyle oldum. Rahat ve sorumsuzca yaşarken bir anda bir insanın sorumluluğunu üstlenmek çok zormuş. Allah yardım etsin bana nankörlük ediyorum ama çok üzülüyorum. Lohusalık yaşayanlara şaşırırdım. Ben daha beter oldum.

Ysmnzgr .!.:

Merhaba şimdi okudum Allah sabır versin arkadaşım. Ben Doğum yapalı 4.5 ay oluyor kısa süreli depresyon yaşadım 20 gün kadar sonra iyiydim bende 1.5 ay önce annemin meme kanseri olduğunu öğrendim maalesef ağır depresyon yaşıyorum emzirdiğim için ilaç kullanmıyorum ama bakıcam duruma olmadı gidicem doktora sanırım doğru olan bu gibi durumlarda ilaç kullanmak çünkü annem üzüntülerden hasta oldu psikolojik rahatsızlıklar iç organlara zarar veriyor

Genişletmek için tıkla...

merhaba; ben 5 haftalık hamileyim. sizin yazdıklarınızı okudum kendimden cok sey buldum benim en büyük korkum bebeğimi sevemem benimseyemem korusu hatta bu korkuyla aldırmayı bile düşünüyordum hala ara ara aklıma geliyor ama etrafımdaki insanların ve burada yazan annelerin telkinleriyle kendimi oyalıyorum doğum yapmışsınız bebeğinizi sevdiniz mi onu benimsediniz mi gerçekten söyledikleri gibi oluyormu. çok korkuyorum. anneniz için üzüldüm allah tez zamanda şifa versin annenize. kendinize iyi bakın

merve5534 .!.:

merhaba; ben 5 haftalık hamileyim. sizin yazdıklarınızı okudum kendimden cok sey buldum benim en büyük korkum bebeğimi sevemem benimseyemem korusu hatta bu korkuyla aldırmayı bile düşünüyordum hala ara ara aklıma geliyor ama etrafımdaki insanların ve burada yazan annelerin telkinleriyle kendimi oyalıyorum doğum yapmışsınız bebeğinizi sevdiniz mi onu benimsediniz mi gerçekten söyledikleri gibi oluyormu. çok korkuyorum. anneniz için üzüldüm allah tez zamanda şifa versin annenize. kendinize iyi bakın

Genişletmek için tıkla...

Merhaba teşekkür ederim sağol inşallah iyi olur annem. Bebeğimi çok seviyorum hemde çokkk. Sakın aldırma biraz zor geçer hamilelik bu sorularla çok iyi bilirim. İnan söylediklerinden fazlası oluyor ben sevdiysem herkes sever derdim hep İnan çok güzel bir şey anne olmak zor ama çok güzel. Benim eşim şehir dışında çalışıyor bir de ben tek başıma büyütüyorum hayatım değişti annem bize bakarken ben bakıyorum şimdi hem bebeğime hem anneme ona rağmen diyorum iyi ki yapmışım seni hayata tutundum oğlum sayesinde evimize neşe geldi mis gibi bir koku geldi. O kadar masum ki anlatamam. Ne zaman istersen yaz bana.

çook teşekkür ediyorum c

Ysmnzgr .!.:

Merhaba teşekkür ederim sağol inşallah iyi olur annem. Bebeğimi çok seviyorum hemde çokkk. Sakın aldırma biraz zor geçer hamilelik bu sorularla çok iyi bilirim. İnan söylediklerinden fazlası oluyor ben sevdiysem herkes sever derdim hep İnan çok güzel bir şey anne olmak zor ama çok güzel. Benim eşim şehir dışında çalışıyor bir de ben tek başıma büyütüyorum hayatım değişti annem bize bakarken ben bakıyorum şimdi hem bebeğime hem anneme ona rağmen diyorum iyi ki yapmışım seni hayata tutundum oğlum sayesinde evimize neşe geldi mis gibi bir koku geldi. O kadar masum ki anlatamam. Ne zaman istersen yaz bana.

Genişletmek için tıkla...

Cevap vermekle beni cok duygulandirdin gercekten. Mubarek cuma yuzu suyu hurmetine allah annenize avil sifalar versin. Insallah bende sizin gibi guclu bir anne olurum. Tesekkurler

Dogum sonrasi depresyondan bende cikamiyorum bu depresyonmu onuda bilmiyorum herzaman degil ama bazen kendimi cok yalniz caresiz hissediyorm bebegim kolik oldugu icin cok yiprandim suan 4 aylik biraz duzeldi ama arada bi krizi tutuyo yine ama benim asil sorunum dogumun ilk gununden basladi sezeryanda dogum yaptim yanimda malesef kendi annem bulunamadi kaynvalidem vardi beni odaya getrdiler bebegimle kaynvalidem ilgileniyodu ve hic kucagima vermeyi akil edemedi heralde yani ben bebegimi ilk 2 gun koklayamadim neden vermeyi dusunmedi bilmiuprm bende nedense isteyemedim iste sorun orda kendimi sanki dogum yaptim ama o bebek kaynvalidem dogurmus gibi hissettim yanj o bana oyle hissettirdi 1 ay boyunca kaynvalidemle ayni yatakta yattik ortamizda bebek anakucagind yatiyo beni esimle bebegimle yatrmaya izin vermedi neymiste guvenemezmis sonra herseyiyle o ilgilendi altini o aliuodu kiyafetibi o degistiriyodu banyosunh o yaptiriyodu resmeb icim icimi kemirmisti sinit olmustim bebegimi coook sarmalamisti bebegimin sirtinda sivilceler cikmisti ama bana oyle bi pskolijik baski yapti ki sesimi cikaramiyodum bana ablasi diyodu esime abisi diyodu ayy goguslerim sizliyo sutum gelcek sanki diyodu hep icimde firtinalar kopariyodum esim yoktu yanimda calismak zorundaydi ben 1 ay kaynvalidemde kalmak zorunda kaldim ve suan bebegimleyim cok sukur yalniziz ama ben hala kaynvalidemin kaynbabamin sesini duymaya bile tahammul edemiyorm onlari gelince modum dusuyo sinirleniylrm oda bebegime geciyo. Bana ne kadar iyj de davransalar o yasadiklarimi unutamiyorm bebegimin ilk 2 ayi resmen bebegiem hasret kalmistim sadece emzirmek icin aliyofum bebegimi cok mutsuzum bundan kurtulmak istiyorum sanki bebegimi elimden alcaklarmis gibi hissediyorum onlar gelince. Ilk bebegimle yalniz kaldigimda onu benimseyemedim sanki baskasinin bebegimis emanetmis gibi dokunmaya bile korktum kaynvalidemlere olan nefretim depresyondan dolayimi yoksa gercekten haksizliga ugradigim icin mi bilmuyorm nolur biseyler diyin