Benim bebegim 32 haftalik dogdu ve 12 gun yogunbakimda kaldi ,cok zor zamanlardi.hastaneden cok buyuk sevincle cikardik ama evde gunlerim zehir oldu,tek basima bakmaya calistik esimle.mikrop kapmasin riskli diye hic kimseyi eve almadik .24 saat besiginin basinda sut sagip icirmeye calistim yemek yemege bile zor vakit bulabiliyordum.birde esimle eften puften nedenlerden tartismalara basladik.tartistikca uzuntumde katlandi,neden bu donemde anlayis gostermiyor diye dusunup dahada kiziyodum ona.bebegimi sevemedim bile ilk zamanlar ve o da vicdan azabi yaratti,anlayacaginiz berbat bir ruh hali icersindeydim.bide ustune ustuk ben odada 24 saat bebegimle ilgilenirken esimin faceden eski esini arattigini gordum artik iyice koptum .ben ne haldeyim o nelerle ugrasiyo dedim iyice kendimi yalniz hissettim.gun oluyoduki tek kelime etmeden gunum bitiyodu ,bebegimin yaninda telefon acmiyodum surekli basinda oldugum icin telefonda iptaldi.dr a gittim ilac verdi pospartum yani dogum sonrasi depresyon dedi.ilac kullanmak istemedim sute geciyo diye.ama kadin dogum drum esimi arayip biraz daha anlayisli olmasi konusunda uyarmis sonradan haberim oldu,o donem biraz duzeldi.ama her iki gunde bir tartistik .o ise gitti ben evde agladim uzuldum,isten geldi tartistik yine agladim .simdi bebegim 3 aylik daha kolay bakimi ama bizim tartismalarimiz hala devam ediyo tabi araliklar artti haftada bir artik tartismalarimiz.cok caresiz hissediyorum kendimi iyi bisey soyluyorum yanlis anliyo olay kavgaya donuyo kusuyorum uzuluyorum sonra bunun sonu yok gunlerimi zehir etmim deyip barisiyorum uc bes gun sonra yine ayni.Allah yardimcimiz olsun atlatilabilir umarim bunlar
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
doğum sonrası depresyona girdim, çıkamadım.....
- Konu Sahibi mdunal
- Başlangıç Tarihi
İnşallah atlatiriz inşallah esin daha anlayisli olur ve düzelir herşey bende kullanmak istemedim ilaç ama mecbur kaldim skmfi hem ilaç hem emziriyorum sonuçta Rabbim büyük keyfi almiyoruz ilaci keyfiyetten sigara içip zarar veriyoruz Allah biliyor bide Rabbim istemedikce birşey olmaz bebegimize ilaç kullanmayanlar un çocukları hep saglikli diye birseyde yok çok zorlanirsan iyi bi dk git derim ama inşallah gitmek zorunda kalmazsin bazen uzamadin huzurumuz kacmasin diye alttan aliriz ben o zaman diyorum ki Allahin rizasi bana yeter huzurlu olacaksak anlayisli olmak lazim sana gaz verenler olacajtir sakin kulak asma kendini nasil iyi hissediyosan öyle davran..hayirli kandiller..
- 23 Ocak 2013
- 1.055
- 864
- 123
Merhaba arkadaşlar,ben maalesefki uzun bir süre panik atak,majör depresyon ve okb ile uğraştım.Tüm bunların hepsi 2.hamileliğimde oldu ve 2.hamileliğimde ilki gibi düşükle sonuçlandı.Hamilelik,doğum yapma biz kadınların psikolojilerinin bozulmasında maalesefki büyük rol oynuyor.Yazdıklarınızı henüz bir anne olmamış olmama rağmen çok iyi anlıyorum.Ben 2. gebeliğimde daha 10 haftalık olan karnımdaki bebeğim için bile aynı şeyleri düşünüyordum.Hamileydim,mutlu olmam gerekiyordu ama ben çok mutsuzdum ve depresyonumun ağırlığı sebebiyle karnımdaki bebeği istemiyordum.Oda duydu beni herhaldeki istemiyorsan giderim dedi.
Ama birşey söylemek istiyorumki maalesef bu depresyon geldiğinde insana hiç geçmeyecek gibi geliyor.Birdaha iyileşemeyeceğim,birdaha hiçbirşey eskisi gibi olmayacak!Böyle birşey yok arkadaşlar.Durumunuz nekadar vahim olursa olsun hepsi geçici.Tabi şimdi bana peki ya kronik depresyon diyeceksiniz.Ama kronik depresyonun bir sebebide kişinin artık depresyonu benimseyip onu bir yaşam biçimi haline getirmesinden ve onu artık tutunacak,oyalanacak,beyni meşgul edecek bir meşgale olarak görmesinden kaynaklanıyor.
Ben rahatsızlığım süresince arada bir psikolog ve psikiyatristlere gittim.Çok düzenli bir tedavi süreci geçirdiğim söylenemez.1 yıl kadarda hafif denebilecek bir antidepresan kullandım ve artık hiç bir ilaç kullanmıyorum.
Yaşadığınız bu durumun geçme hızı sizin elinizde ve çabanıza bağlı.Sizlere verebileceğim en büyük öneri kendinizi zorlayın.Evet içinizden hiçbir şey yapmak gelmiyor biliyorum ama sabah kalkın,bebeğinizide güzelce giydirin kış günüde olsa hiç istemeyerekte olsa dışarı çıkın ve yürüyüş yapın.Bu yürüyüşler ilk günlerde size eziyet gibi gelecek ama yaptıkça açılacaksınız.Biraz insan içine karışın,parka gidin oradaki kadınlarla sohpet edin.
Biliyorum bebeğinizle uğraşmaktan başka hiçbirşeye zaman ayıramıyorsunuz ama dedimya işin sırrı zorlamakta,kendinizi zaman ayırmaya zorlayın.Bebeğinize olan hissiyatsızlık ve onu yeterince sevmediğinizi düşünme sebebiniz aslında onları çok ama çok sevmenizden kaynaklanıyor.
Daha bir çok şey yazardım ama çok uzattım artık burada kesiyorum.Son olarak tek söyleyeceğim hepsi geçiyor.Hiçbirzaman umutsuz olmayın
sevgiler
Ama birşey söylemek istiyorumki maalesef bu depresyon geldiğinde insana hiç geçmeyecek gibi geliyor.Birdaha iyileşemeyeceğim,birdaha hiçbirşey eskisi gibi olmayacak!Böyle birşey yok arkadaşlar.Durumunuz nekadar vahim olursa olsun hepsi geçici.Tabi şimdi bana peki ya kronik depresyon diyeceksiniz.Ama kronik depresyonun bir sebebide kişinin artık depresyonu benimseyip onu bir yaşam biçimi haline getirmesinden ve onu artık tutunacak,oyalanacak,beyni meşgul edecek bir meşgale olarak görmesinden kaynaklanıyor.
Ben rahatsızlığım süresince arada bir psikolog ve psikiyatristlere gittim.Çok düzenli bir tedavi süreci geçirdiğim söylenemez.1 yıl kadarda hafif denebilecek bir antidepresan kullandım ve artık hiç bir ilaç kullanmıyorum.
Yaşadığınız bu durumun geçme hızı sizin elinizde ve çabanıza bağlı.Sizlere verebileceğim en büyük öneri kendinizi zorlayın.Evet içinizden hiçbir şey yapmak gelmiyor biliyorum ama sabah kalkın,bebeğinizide güzelce giydirin kış günüde olsa hiç istemeyerekte olsa dışarı çıkın ve yürüyüş yapın.Bu yürüyüşler ilk günlerde size eziyet gibi gelecek ama yaptıkça açılacaksınız.Biraz insan içine karışın,parka gidin oradaki kadınlarla sohpet edin.
Biliyorum bebeğinizle uğraşmaktan başka hiçbirşeye zaman ayıramıyorsunuz ama dedimya işin sırrı zorlamakta,kendinizi zaman ayırmaya zorlayın.Bebeğinize olan hissiyatsızlık ve onu yeterince sevmediğinizi düşünme sebebiniz aslında onları çok ama çok sevmenizden kaynaklanıyor.
Daha bir çok şey yazardım ama çok uzattım artık burada kesiyorum.Son olarak tek söyleyeceğim hepsi geçiyor.Hiçbirzaman umutsuz olmayın
sevgiler
- 14 Şubat 2014
- 99
- 47
- 23
- 34
Çok sağol arkadasim desteğin için ayrıca yadadiklarkmizi nasilda güzel anlatmissin Allah razi olsunOTE="glbyz, post: 38667344, member: 561239"]40gunluğum bgn her geçen gün daha berbatım. Evladımı benimseyemiyorum. Ağlayınca sinir oluyorum. Tüm gün bakmak zoruma gidiyor. 7de başlıyorum gece 11ekadar. Yardımcım yok günlerdir uykusuzum. Mutsuzum. Düzelmek istiyorum ama her geçen daha kotuyum.[/QUOTE]
Cpk
- 28 Mart 2014
- 2.433
- 781
- 148
Bebisle ilgilenmem gerekiyordu doğru düzgün yazamdim glbyz arkadasim sen daha çok yenisini geçecek inşallah bu yasadigin doğum sonraki depresyondan kaynaklanıyor aslında bbebeğini benimsemediginden değil depresyondan dolayı bende sevmiyormusum gibi hissediyordumdoktor depresyondan dedi ggeçecek sabret cnm
- 20 Aralık 2014
- 166
- 105
- 43
- 44
Allah yardımcınız olsun arkadaşlar.Bende iki evlat sahibiyim birisi 13 yaş diğeri 5 aylık olmak üzere ve anlattığınız sıkıntılar,stres,uykusuz geceler,eşle yabancılaşmak,evden dışarı çok gerekmedikçe adımını atamamak,kendini bebeğine adamak...tüm bunlar o kadar çok tanıdık ki.zaman her şeyin olamasa da bazı şeylerin ilacı gerçekten.iyi güler ileride inşallah umarım sıkıntılar tez zamanda geçer gider...
- 23 Ocak 2013
- 1.055
- 864
- 123
"40 gün" bunu duyduğuma sevindim çünkü daha çok yeni annesin.Hala doğum sonrası depresyonun etkisindesin.Herşey okadar yeniki alışman için biraz daha zaman gerekiyor.İnan bu yaşadıklarını doğum yapan kadınların neredeyse hepsi yaşıyor,asla ben neden böyleyim diye düşünme.İntertette yeni doğum yapmış ve sürekli mutluluk pozları veren kadınlar yüzünden insan ben neden böyleyim diyor ama o pozların arkasındaki hikayeyi bir yaşayan biliyor.En son instagramda binlerce takipçisi olan ve bebeğiyle mutluluk pozları veren kadın bile birkaç yıl sonra doğumdan sonraki ilk 3-4 ay çok ağır depresyon geçirdiğini açıklamıştı.Oysaki doğum sonrasındaki paylaşımlarında herşey lay lay lom görünüyordu.Demek istediğim şuki yalnız değilsin ve geçici bir durum yaşıyorsun
- 14 Şubat 2014
- 99
- 47
- 23
- 34
Sanki hiç geçmicekmiş gibiyim. Sürekli ağlıyorum,evim bana yabancı gibi. Yaptığım hiçbişeyden zevk almıyorum. Tam biletler yapmak,istiyorum,mesela sütlü tatlı mutfağa Bi giriyorum,çığlık çığlığa oğlum ağlıyo. Bi odanın,içinde ona bakıyorum. Gazlı Bi bebek. Bazen saatlerce ağlıyo.. Elim,ayağım,titriyo bayılcak,gibi oluyorum misafir gelsin,istemiyorum oğlum durmuyo çünkü. Beynim çok yorgun. Eski günleri özlüyorum sanki hiç eskisi gibi olamayacakmışım gibi.
- 25 Kasım 2014
- 83
- 21
- 13
kli ağlıyorum,evim bana yabancı gibi. Yaptığım hiçbişeyden zevk almıyorum. Tam biletler yapmak,istiyorum,mesela sütlü tatlı mutfağa Bi giriyorum,çığlık çığlığa oğlum ağlıyo. Bi odanın,içinde ona bakıyorum. Gazlı Bi bebek. Bazen saatlerce ağlıyo.. Elim,ayağım,titriyo bayılcak,gibi oluyorum misafir gelsin,istemiyorum oğlum durmuyo çünkü. Beynim çok yorgun. Eski günleri özlüyorum sanki hiç eskisi gibi olamayacakmışım gibi.[/QUOTE]
Canm bebege alsmk tabki zamn istiyo vve farknda olmsdan birak alsmayi onsz yapamicagni anlyosn
Canm bebege alsmk tabki zamn istiyo vve farknda olmsdan birak alsmayi onsz yapamicagni anlyosn
- 25 Kasım 2014
- 83
- 21
- 13
Ve es
Ve eskisnden daha anlmli bi hayaata kavusuyosun
- 9 Eylül 2014
- 329
- 133
- 33
- 39
Ben hazirdim eşini ben zorladim hatta ama ilerde ne olacagini bilemiyorsunBunları okudukça kendime yeniden hak verdimhazır olmayıpta anne olunca böyle olmak normal
- 8 Ocak 2015
- 125
- 62
- 38
- 45
Aynı şeyleri bende yaşadım zaman zaman yaşamaya da devam ediyorum ... Bebeğime yalnız bakıyorum çok bunalıyorum bazen yemek yemeği geçtim su içmek bile lüks oldu ama şimdi dört aylık nispeten biraz nefes alabildiğim anlar oluyor İlk 2.5 ay neredeyse sadece tuzlu kurabiye ve ekmek arası kaşar ile beslendim yemek yiyebilmek tuvalete gidebilmek için eşimin işten gelmesini beklerdim ...Tek tesellim bu günlerin geçecek olması . Bebeklerimiz bir gün büyüyecek ve en yakın arkadaşlarımız olacaklar :)
- 20 Aralık 2014
- 166
- 105
- 43
- 44
merhaba.benim miniğimde 5 ayını doldurdu sizinle aramız çok az.zor tabi olmaz mı varını yoğunu ortaya koyup en önemlisi manen tüm hislerimizle iç güdüsel olarak bir evlat yetiştirmeye çalışıyoruz.uykusuz geceler,ilk diş çıkartmaları,onlar hastalandıklarında kendi canından can kopmalar üzülüp kahrolmalar...ama büyüyorlar gerçekten.büyük kızım 13 yaşında ve ben zaman nasıl geçmiş gerçekten anlayamamışım.şimdi büyümüşte kendini sevdirmiyor bile hatta kardeşine küçük annelik yapıyor.şimdi en güzel zamanları yavrularımızı doya doya öpüp koklayalım,onları oldukları gibi sevelim birlikte geçirdiğimiz ve geçireceğimiz her anın keyfine varalım ve vardıralım inşallah.
sevgiyle...
sevgiyle...
- 8 Ocak 2015
- 125
- 62
- 38
- 45
Çevremde sizin gibi bebeklerini büyütmüş arkadaşlarım var hepsi aynı şeyi söylüyor zaman nasıl geçti nasıl böyle büyüdüler diyorlar. Bizim daha 4 ay oldu ama bana zaman hiç geçmiyor gibi geliyor sanki ben yaşlanacağım ama bebeğim hiç büyümeyecek gibi ...
Benzer Konular
