Böyle endişe etmeniz sanırım normal. Ben de iğneden bayılan biri olarak yazıyorum, zorunlu seseryan oldum , sonrasında da bir sürü iğne vuruldum ama doğum ve sonrasında adeta güç geldi bana.. doğum sonrası da ilk 40 gün ben sadece emzirdim bebegimi , hep annem ilgilendi, altını üstünü değiştirdi mamasını verdi uyuttu falan , o zaman çok üzülüyordum, seni annesi sanacak diyip ağlamıştım, annem de saçmalama, doğduğu ilk gün bile senin kucağında sakinleşip susuyordu demişti, sonra hep aynı sizin gibi ya annemi daha çok severse gibi düşünceler geldi aklıma, hepsi çok yersizmis. Siz sevginizi verince o minicik can zaten annesini bütün herkesten ayırıyor. Şimdi anneme çok ayrı sevgisi var evet, bakışlarından bile onu ne kadar sevdiği anlaşılıyor ama annesi olarak bana sevgisi de başka..şimdiden öyle şeyler düşünüp üzülmeyin, o hisseder sizi çünkü. Ayrıca istemediğiniz şeyleri kv nize söylersiniz, yedirecegi şeyleri de gerekirse hazırlar verirsiniz, sağlıcakla kavusun mutlu mesut büyütün yavrunuzu