- 30 Nisan 2009
- 485
- 41
Merhaba kızlar.
Nasıl başlasam bilemiyorummm:) çok heyecanlıyım açıkçası yıllardır bu foruma üyeyim hep bakardım hikayelere hiç aklımdan geçmezdi bi gün buraya başarı öykümü yazacağım :) şükürler olsun...
2014 yılında tam 145 kiloyu görmüştüm. Zor günlerdi. Git gide sağlığım bozuluyordu. Kuzenim bi gün evimin yakınlarında bi devlet hastanesinde diyetisyenin çok meşhur olduğunu benim de gitmemi istedi. Benim kafamda hiç yoktu ama tekrar denemek için o gücü kendimde görmüş olacağım ki ikna olup gittim olmadı listeyi bi kenara koyar eski hayatıma geri dönerim diye düşünüyordum. Hem kuzenimin de gönlünü yapmış olurdum.
Neyse ben 10 yıldır hipotiroidi hastasıyım tedavi görüyorum o da bana kilo aldırıyordu ve insülin direncinden şüpheleniyorduk. Ben ihtimal vermiyordum ama belirtiler birebirdi. Dahiliyeye gittiğimde ona da bakılmasını rica ettim. Sonuçlar 1 hafta sonra çıktı ben dahiliyenin odasına girdim doktora sonuçlarımı verdim veee doktorum sağolsun benim kabusum olan o cümleyi kurdu ama aynı zamanda da o cümle benim kurtuluşum oldu...
ohoo ne insülin direnci sen direkt şeker hastasıymışsın! yahu böyle pat diye denir mi bu? dünyam başıma yıkıldı. Çünkü anneannem 7 yıldır bu hastalık yüzünden yatalak. Babam desen günde 4 tane iğne vuruluyordu. Cevremde bu hastalıkla ilgili kötü örnekler vardı zaten ailede de olduğu için yaşlandığımda ben de olurum diye düşünüyordum fakat habire yemeye devam ediyordum tabi :/
Neyse ben şaşkın bi şekilde doktoruma bakıyorken doktorum şeker ilacı yazdı. Şeker ilacı! banaa! gerçekten o odada ağlamamak için kendimi çok zor tuttum. Benim için ölüm gibi bi şeydi. Ben de mi günde 4 defa iğne vurulup vücudumu delik deşik edecektim
Hemen diyetisyene gidiyorsun dedi doktorum. Hoş amaç oydu zaten de yıktın beni be doktor naptın sen:) ağlayarak çıktım hastaneden. Eczaneye girdim bir iki... verdiği ilacı sordum bu gerçekten şeker ilacı mı diye. Evet cevabını alınca daha da ağladım tek başıma sokaklarda. Ben de biraz abartmışım yahu :) duygusal günümdeymişim herhalde :)
Neyse fazla uzatıp sizi sıkmak istemiyorum. Utana sıkıla diyetisyen tartısına çıktım. Kasım 2014 tam 145.4 çıktı kilom. 150 olmadığına sevinmiştim
1 sene verdim kendime. Sabrediceksin kızım dedim yoksa sonun büyükler gibi olacak... Diyetimin ilk günlerinde canım bi şey istediğinde hep insülin iğnelerine bakıp korkuturdum kendimi. İyiki de yapmışım öyle. Şimdi 80 kilo fit bir şekilde yazıyorum başarı öykümü çok şükür :)
Zor olmadı mı çok zor oldu. Heleki ilk aylar. Kocaman bi mideniz var ve 1 tabak yemek 2 dilim ekmekle sofradan kalkmanız isteniyor. Ama dedim ya kafamda 1 sene vardı o yüzden yapacaktım mecbur. Bi yandan şeker ilacını da kullanıyordum onlar da epey kilo vermeme yardımcı oldu derken 6 ayda 35 kilo vermiştim. Diyetisyenim asıl şimdi başlıyoruz dedi. Hiç kilo vermemiş say kendini tamam dedim nasılsa bi 6 ay daha var :) arada listemi değiştiriyordu en çok zorlandığım yerlerdi.. Çünkü her değiştirdiğinde miktarlar azalıyordu. Ama ona da alıştım çok şükür. 7. ayda şeker ilacını bıraktık. İnsülin riski kalmadı artık. Çok şükür amacıma ulaşmıştım :) ama o kadar kilo verince kendimi çok iyi hissetmiştim. Bırakmayacağım dedim gittiği yere kadar gidecek. 20 ay oldu koskoca 20 ay... Ve ben iyiki burada öykümü yazıyorum :) ve bir daha beynim de bu yönde değiştiği için kilo alacağımı düşünmüyorum :) çünkü bu iş 5 ay diyet yapayım zayıflayım sonra bırakırım işi değil bu işi ömür boyu sürdürmek lazım ben çok şükür bu işi sevdim, bi şeyi yerken bu bana şifa veriyor diye yiyorum. Bunu bilmenin verdiği his diğer yağlı yemeklerin verdiği lezzetten daha güzel :)
Yakında televizyona röportaj vereceğiz diyetisyenimle. Çok heyecanlıyım :) fotoğraf da koymak isterdim ama yapamadım kızlar. Foruma epeydir girmiyorum. İnstagram hesabımda var adım, diyetmevzulari orada da görüşmek dileğiyle :) yakında blog da açmayı planlıyorum ama şimdilik ona vaktim yok. Cesaretim olsa youtube kanalı bi açmak isterdim. Çünkü bu konu hakkında konuşalacak o kadar konu var ki...
Buraya kadar okuduğunuz için teşekkürler.
Sevgilerimle
Nasıl başlasam bilemiyorummm:) çok heyecanlıyım açıkçası yıllardır bu foruma üyeyim hep bakardım hikayelere hiç aklımdan geçmezdi bi gün buraya başarı öykümü yazacağım :) şükürler olsun...
2014 yılında tam 145 kiloyu görmüştüm. Zor günlerdi. Git gide sağlığım bozuluyordu. Kuzenim bi gün evimin yakınlarında bi devlet hastanesinde diyetisyenin çok meşhur olduğunu benim de gitmemi istedi. Benim kafamda hiç yoktu ama tekrar denemek için o gücü kendimde görmüş olacağım ki ikna olup gittim olmadı listeyi bi kenara koyar eski hayatıma geri dönerim diye düşünüyordum. Hem kuzenimin de gönlünü yapmış olurdum.
Neyse ben 10 yıldır hipotiroidi hastasıyım tedavi görüyorum o da bana kilo aldırıyordu ve insülin direncinden şüpheleniyorduk. Ben ihtimal vermiyordum ama belirtiler birebirdi. Dahiliyeye gittiğimde ona da bakılmasını rica ettim. Sonuçlar 1 hafta sonra çıktı ben dahiliyenin odasına girdim doktora sonuçlarımı verdim veee doktorum sağolsun benim kabusum olan o cümleyi kurdu ama aynı zamanda da o cümle benim kurtuluşum oldu...
ohoo ne insülin direnci sen direkt şeker hastasıymışsın! yahu böyle pat diye denir mi bu? dünyam başıma yıkıldı. Çünkü anneannem 7 yıldır bu hastalık yüzünden yatalak. Babam desen günde 4 tane iğne vuruluyordu. Cevremde bu hastalıkla ilgili kötü örnekler vardı zaten ailede de olduğu için yaşlandığımda ben de olurum diye düşünüyordum fakat habire yemeye devam ediyordum tabi :/
Neyse ben şaşkın bi şekilde doktoruma bakıyorken doktorum şeker ilacı yazdı. Şeker ilacı! banaa! gerçekten o odada ağlamamak için kendimi çok zor tuttum. Benim için ölüm gibi bi şeydi. Ben de mi günde 4 defa iğne vurulup vücudumu delik deşik edecektim
Hemen diyetisyene gidiyorsun dedi doktorum. Hoş amaç oydu zaten de yıktın beni be doktor naptın sen:) ağlayarak çıktım hastaneden. Eczaneye girdim bir iki... verdiği ilacı sordum bu gerçekten şeker ilacı mı diye. Evet cevabını alınca daha da ağladım tek başıma sokaklarda. Ben de biraz abartmışım yahu :) duygusal günümdeymişim herhalde :)
Neyse fazla uzatıp sizi sıkmak istemiyorum. Utana sıkıla diyetisyen tartısına çıktım. Kasım 2014 tam 145.4 çıktı kilom. 150 olmadığına sevinmiştim
1 sene verdim kendime. Sabrediceksin kızım dedim yoksa sonun büyükler gibi olacak... Diyetimin ilk günlerinde canım bi şey istediğinde hep insülin iğnelerine bakıp korkuturdum kendimi. İyiki de yapmışım öyle. Şimdi 80 kilo fit bir şekilde yazıyorum başarı öykümü çok şükür :)
Zor olmadı mı çok zor oldu. Heleki ilk aylar. Kocaman bi mideniz var ve 1 tabak yemek 2 dilim ekmekle sofradan kalkmanız isteniyor. Ama dedim ya kafamda 1 sene vardı o yüzden yapacaktım mecbur. Bi yandan şeker ilacını da kullanıyordum onlar da epey kilo vermeme yardımcı oldu derken 6 ayda 35 kilo vermiştim. Diyetisyenim asıl şimdi başlıyoruz dedi. Hiç kilo vermemiş say kendini tamam dedim nasılsa bi 6 ay daha var :) arada listemi değiştiriyordu en çok zorlandığım yerlerdi.. Çünkü her değiştirdiğinde miktarlar azalıyordu. Ama ona da alıştım çok şükür. 7. ayda şeker ilacını bıraktık. İnsülin riski kalmadı artık. Çok şükür amacıma ulaşmıştım :) ama o kadar kilo verince kendimi çok iyi hissetmiştim. Bırakmayacağım dedim gittiği yere kadar gidecek. 20 ay oldu koskoca 20 ay... Ve ben iyiki burada öykümü yazıyorum :) ve bir daha beynim de bu yönde değiştiği için kilo alacağımı düşünmüyorum :) çünkü bu iş 5 ay diyet yapayım zayıflayım sonra bırakırım işi değil bu işi ömür boyu sürdürmek lazım ben çok şükür bu işi sevdim, bi şeyi yerken bu bana şifa veriyor diye yiyorum. Bunu bilmenin verdiği his diğer yağlı yemeklerin verdiği lezzetten daha güzel :)
Yakında televizyona röportaj vereceğiz diyetisyenimle. Çok heyecanlıyım :) fotoğraf da koymak isterdim ama yapamadım kızlar. Foruma epeydir girmiyorum. İnstagram hesabımda var adım, diyetmevzulari orada da görüşmek dileğiyle :) yakında blog da açmayı planlıyorum ama şimdilik ona vaktim yok. Cesaretim olsa youtube kanalı bi açmak isterdim. Çünkü bu konu hakkında konuşalacak o kadar konu var ki...
Buraya kadar okuduğunuz için teşekkürler.
Sevgilerimle