Merhaba. Gece gece düşündükçe dert ettim durumu.
Hamileyken gebelik şekerim vardı, dikkat ediyordum diyetisyen takibindeydim. İnsülin kullanmıyordum, o raddede değildi, sabah akşam parmaktan ölçüm... Ve doğum yapmayı iple çektim. Aylarca lohusalığın da etkisi ile bol bol tatlı şeyler yedim. Artık normale döndü bu durum, doğumdan sonra ölçüm yaptım bu arada, normal çıktı ama riskim olduğunu biliyorum. Oğlumun da riski var. Ben 26 yaşındayım, oğlum 18 aylık.
Açıkçası bu psikolojiye girmek de istemiyorum. Yani dikkat edeyim derken bir şeyleri yasaklayıp daha da cazip hale getirmekten çekiniyorum. Sağlıklı beslenmeyi, yemek yapmayı da seviyorum aslında. Ama oğlumla bazen bir salata yapmak bile eziyet oluyor. Babası ilgileniyor yine de bazen illa beni istiyor. Eşim yapsa çok da beceremiyor açıkçası. Diğer ev işlerinde yardım ediyor, çoğunlukla çocukla ilgileniyor. Ama her ne oluyorsa oğlum, ben yemek yapacakken yapışıyor bana, hareket edemiyorum. Ev yapımı bir tatlı yapsam, abur cubur yemeyeceğiz mesela. Yaptığım zaman meyve, hurma benzeri şeyler kullanıyorum ya da şekeri az koyuyorum. Sadece şeker değil karbonhidrata da dikkat etmek gerekiyor. Çok iştahlı biri değilim ama dikkat ettiğim de söylenemez.
Sormak istediğim psikolojimi bozmadan acaba bunu hayatıma nasıl dahil edebilirim? Yapabilirim biliyorum, bir yerden başlamak lazım ama belki de durumu yaşayan varsa sizlerin de fikirlerini, hikayelerini öğrenmek isterim.
Hamileyken gebelik şekerim vardı, dikkat ediyordum diyetisyen takibindeydim. İnsülin kullanmıyordum, o raddede değildi, sabah akşam parmaktan ölçüm... Ve doğum yapmayı iple çektim. Aylarca lohusalığın da etkisi ile bol bol tatlı şeyler yedim. Artık normale döndü bu durum, doğumdan sonra ölçüm yaptım bu arada, normal çıktı ama riskim olduğunu biliyorum. Oğlumun da riski var. Ben 26 yaşındayım, oğlum 18 aylık.
Açıkçası bu psikolojiye girmek de istemiyorum. Yani dikkat edeyim derken bir şeyleri yasaklayıp daha da cazip hale getirmekten çekiniyorum. Sağlıklı beslenmeyi, yemek yapmayı da seviyorum aslında. Ama oğlumla bazen bir salata yapmak bile eziyet oluyor. Babası ilgileniyor yine de bazen illa beni istiyor. Eşim yapsa çok da beceremiyor açıkçası. Diğer ev işlerinde yardım ediyor, çoğunlukla çocukla ilgileniyor. Ama her ne oluyorsa oğlum, ben yemek yapacakken yapışıyor bana, hareket edemiyorum. Ev yapımı bir tatlı yapsam, abur cubur yemeyeceğiz mesela. Yaptığım zaman meyve, hurma benzeri şeyler kullanıyorum ya da şekeri az koyuyorum. Sadece şeker değil karbonhidrata da dikkat etmek gerekiyor. Çok iştahlı biri değilim ama dikkat ettiğim de söylenemez.
Sormak istediğim psikolojimi bozmadan acaba bunu hayatıma nasıl dahil edebilirim? Yapabilirim biliyorum, bir yerden başlamak lazım ama belki de durumu yaşayan varsa sizlerin de fikirlerini, hikayelerini öğrenmek isterim.