- Konu Sahibi kariyerkadin
-
- #1
Ben anlamadım bir sene önce sahiplendiğiniz kediyi şimdi dışarı mı salmayı düşünüyorsunuz? Neden sahiplendiniz o zaman? Ayrıca artık doğa falan kalmadı o hayvan bir senedir size alışmış, şimdi dışarıda nasıl yapacak? Her kızgınlıkta çiftleşecek bir sürü yavru onlara ne olacak peki düşündünüz mü?
Zeminleri sirkeyle silin diğer şeyleri makinada yıkayın iyi kokuyu aldıkları için aynı yerlere yapar.her sorun çıktığında da doğası doğaya bırakalım gibi bahanelerin arkasına saklanmayın eşinizin baskısına boyun eğmeyin ve üç beş şey yıkayıp temizlemek zor gelmesin bugün bir sayfada kedi gördüm tasmalı ya atılmış ya kaçmış araba çarpmış ağzı burnu kan revan içindeydi lanetler okudum bakamıcağınız sahip çıkamayacağınız önlemler almayan kimse bu canların günahına girmesin bir tane daha örnek vereyim arka sokağımda kedi yi atmışlar sokağa hayvan üzüntüden yemek yemiyormuş biri mama su veriyormuş ve yavrum ölmüş bildiğin intihar etmiş bir sürü yazabilirim örnek Rabbim şu canları vicdanlı insanlarla karşılaştırsın ve çevremde duyduğum bazılarına da şahit oldum bedelini ödüyorlar bir de öbür tarafı var sakın ki psikolojik baskı olarak algılamayın ve son olarak eşinizi atın bahçeye
Sanki cennete salıyor hayvanı.
Yazacaklarım çok da yazmıyorum, susuyorum.
Bugüne kadar 6 yılda 8 tane kedi baktım. 6sı aile evindeydi. Buna rağmen her şeyleri ile ben ilgilendim. Kedilere aşık bir insanım. Bakabilecek durumda olsam köpeklere de. Daha önceki kedilerimden ikisi de böyle kızgınlığa girip çiş yapıyordu. 1 tanesini kısırlaştırıp "sirkeyle" evi temizlememize rağmen huyundan vazgeçmedi. Kendi kaçtı evden. Diğerini kısırlaştırdık dikişleri patladı çok kez, çok sorun yaşadık ama kızgınlığı geçti. Sonra yukarıdan aralık camdan kaçtı o da. Annem depresyona girmişti resmen. Yani beni burada bazılarınız tanıyor, nasıl bir insan olduğumu da biliyor. Annemi de tanıyorlar. Gidip de böyle saldırgan cümleler kurmaya haddiniz yok. Eşimi bahçeye atacakmışım, yok ya! O kediyi bu eve getiren eşimdi zaten. Ne kolay bilip bilmeden atmak. Dün akşam kendi geldi yanıma, ben zaten tek lokma yemedim, ağlamaktan canım çıkmıştı. Olmaz bırakamayız, çok alıştık birbirimize, kısırlaştıralım dedi. Salı gününe randevu aldık. Arkadaşlar, biz hayvan düşmanı değiliz. Haklısınız ben de üzüntüden sadece olanı yazmışım, kedilerimizi hayvan olarak belirtmişim. Halbuki hep derim öz evlatlarım olsa bu kadar severim diye Çocuk oyuncağı olmadığını biliyoruz. Bizim tek hatamız, daha balayındayken bulduğumuz kediyi getirmekti eve. Yepyeni ev, eşyalar... Sadece zamanlama yanlıştı. Ama yine de hiç pişman değilim. Her gece biri eşimin kucağında biri benim başımın üstünde öyle uyuruz. Sonuç olarak kısırlaştırıyoruz, yavrumuzu bırakmıyoruz.Allah aşkına bir de doğa mi kaldı yani? Şehirde yaşiyorsunuz. Caddeler, arabalar, insanlar, köpekler vs doğa nerede bir gosterin.
Hoş köyde de yasasaniz bu hayvan mama yiyor artik uçan kuşu mu avlayıp yiyecek?
Kabul edelim yani kediler sokak canlıları değil artik maalesef.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?