- 10 Ekim 2014
- 31.848
- 142.639
- 798
- Konu Sahibi kariyerkadin
- #21
Bugüne kadar 6 yılda 8 tane kedi baktım. 6sı aile evindeydi. Buna rağmen her şeyleri ile ben ilgilendim. Kedilere aşık bir insanım. Bakabilecek durumda olsam köpeklere de. Daha önceki kedilerimden ikisi de böyle kızgınlığa girip çiş yapıyordu. 1 tanesini kısırlaştırıp "sirkeyle" evi temizlememize rağmen huyundan vazgeçmedi. Kendi kaçtı evden. Diğerini kısırlaştırdık dikişleri patladı çok kez, çok sorun yaşadık ama kızgınlığı geçti. Sonra yukarıdan aralık camdan kaçtı o da. Annem depresyona girmişti resmen. Yani beni burada bazılarınız tanıyor, nasıl bir insan olduğumu da biliyor. Annemi de tanıyorlar. Gidip de böyle saldırgan cümleler kurmaya haddiniz yok. Eşimi bahçeye atacakmışım, yok ya! O kediyi bu eve getiren eşimdi zaten. Ne kolay bilip bilmeden atmak. Dün akşam kendi geldi yanıma, ben zaten tek lokma yemedim, ağlamaktan canım çıkmıştı. Olmaz bırakamayız, çok alıştık birbirimize, kısırlaştıralım dedi. Salı gününe randevu aldık. Arkadaşlar, biz hayvan düşmanı değiliz. Haklısınız ben de üzüntüden sadece olanı yazmışım, kedilerimizi hayvan olarak belirtmişim. Halbuki hep derim öz evlatlarım olsa bu kadar severim diye Çocuk oyuncağı olmadığını biliyoruz. Bizim tek hatamız, daha balayındayken bulduğumuz kediyi getirmekti eve. Yepyeni ev, eşyalar... Sadece zamanlama yanlıştı. Ama yine de hiç pişman değilim. Her gece biri eşimin kucağında biri benim başımın üstünde öyle uyuruz. Sonuç olarak kısırlaştırıyoruz, yavrumuzu bırakmıyoruz.
Aile evindeki 6 kediye ne oldu acaba?
2 tanesi evden kaçmış gitmiş ötekilere ne oldu? Aile evinde degil, evindeydi yazmişsiniz cunku hala annenizle olsalar evindeydi yazmazdiniz.