Al benden de o kadar hiçbir şeye hevesim kalmadı kendimi tükenmiş hissediyorum. Depresyondaydım ilaç da kullandım ama fayda etmedi. Tekrardan psikiyatriye gitmeye bile üşeniyorum o kadar ki bir boş vermişlik oldu bende.
Atanınca AÖFden bir bölüm okurum dedim 2 sene önce atandım o sene yazıldım bu sene bıraktım kayıt yenilemedim.
Bekarım yaşım da geçiyor ama kimseyle görüşmek de evlenmek de istemiyorum. Var mı bu durumda olan ya da böyle bir dönemden geçen? Nerdeyse 1 yıldır boğuşuyorum bu durumla...
çok yakın çevremde sizin gibi biri var. her şeyden önce iyileşmek isteyip istemediğiniz önemli.
içinizdeki bu sıkıntının veya boşvermişliğinizin sebebini biliyor musunuz?
hayatınızda bir olaydan sonra mı bu hale geldiniz?
iyimser olmaya çalışıyor musunuz yoksa hep karamsar mısınız?
çevremdeki kişi 1 buçuk yıllık depresyon sürecinin ardından kendini toparladı ve bu kolay olmadı. fakat en işe yarayan taktiklerden birisi, ne kadar içinden gelmese de yapması gereken bir şeyi yapmaya kendini zorlamak oldu.
tekrar sosyalleşmeye çalıştı, hiç içinden gelmeyerek dışarı çıktı, insanlarla buluştu, kafası kaldırmasa da buna katlandı. bir süre sonra fark etti ki zorla yaptığını düşündüğü bir şeyi, yapmadığında kendini eksik hissetti. yaptığı şeyler aslında gerçekten ona iyi gelmişti.
kimseyle görüşüp evlenmek istemek zorunda değilsiniz, bunlar hayatınızda bir gaye olmamalı. zaten elbette ilerde karşınıza biri çıkacaktır.
çalışırken aöf okumak kulağa kolay gelse de ben çalışmadığım halde bitiremiyorum o yüzden derslerin üzerine bir nebze düşmeniz lazım. zamanında bitiremez uzatırsınız belki ama bir gün mutlaka bitirirsiniz. kayıt yenilerken derslerin bir kısmını çıkarabilirsiniz.
yazdıklarım dışında; ihtiyaç halinde mutlaka psikiyatra gidin. verdiğim tavsiyeleri, bir ilaç tedavisine ihtiyacınız varsa, o ilaçsız uygulasanız da fayda görmeyebilirsiniz. üşeniyorsunuz evet ama kendinizi zorlayın ve gidin. hazırlanıp süslenip dışarı çıktıktan sonra zaten modunuz az çok yükselecektir. hayatta başarılar.
