Merhabalar ben de aynı durumdayım. Tez aklıma geldikçe kafamı gömecek kum arıyorum üstelik bir sene sonra ciddi bir sınavım var. Çalıştığım alanı da seviyorum.
Bu sorumsuzluğu neden yaptığımı sorguladım ve sanırım artık yaşla beraber aynı şeyleri tekrar tekrar ve her defasında daha derine inerek okumayla, her yıl yeni bişeylerin eklenmesiyle ( ve unutulmasıyla) bir yerden sonra yetişemeyeceğimi düşünmem olduğuna karar verdim.
Bir de hayat genelde sıralıdır ya okul iş evlilik çocuk gibi. Yaptığımız şey aslında işimiz olsa da sanırım o okul kısmının asla bitmemesi veya bitmeyecek olduğunu bilmek yani tamamlanmayacak olduğunu bilmek huzursuzluk yaratıyor ve kaçmaya çalışıyoruz.
Kendimdeki isteksizliği ve odaklanamamayı bunlara bağlıyorum. Malesef çözümüm de yok
