Merhaba yorumlari hic okumadan yaziyorum ama ben de tam anlamiyla kiziniz gibi bir cocuktum, tum gun hayal kurardim ve iki etken vardi: birincisi daha iki sene once nihayet tanisi konulan dikkat eksikligi bozukligum, ikincisi asiri baskici asiri sinirli ve zaman zaman psikolojik siddet uygulayan, bagiran, her seye kizan, her hareketime karisan, bazen kusen annem.
"Cocugum ayaklari yere saglam bassin istiyorum, ozguvenli olsun dik konussun istiyorum" gibi cumleleri ben de cocukken cok duydum... Bakkala gonderirlerdi dikkat eksikligim yuzunden bakkalin yerini bulamazdim ve o "benim cocugum neden boyle saf ve dalgin neden diger cocuklar gibi atilgan ve acikgoz degil" hayal kirikligini annemle babamin gozlerinden okurdum adeta ve inanin cok buyuk bir ozguven sorununa yol acti 32 yasindayim ve hala bunu asmaya calisiyorum.
Lutfen cocugunuzun baska biri olmasini istemeyin. Onun da cok guclu yonleri var, yaraticiligini, hayal gucunu, nazik olmasini, empati duygusunu takdir edin. Bunlarin kusur oldugu hissini, hayatta basarili olamayacagini dusundugunuzu hissettirmeyin ona. Benim annem babam tarafindan kucuk gorulen fazla empatim, fazla hayalciligim aslinda sosyal yasamda beni ben yapan, beni ozgun kilan seyler. Su an yurtdisinda saygin bir kurumda yoneticilige denk bir pozisyonda calisan, yalniz yasayan bir avukatim, hayal kurmaktan hicbir zarar gormedim. Ama annem ve babamin beni tam begenememesinden, surekli baska cocuklarla kiyas yapmasindan zarar gordum. Herkes farklidir, her cocuk farklidir.
Ikincisi baskici olmamaniz, cocugun sinirlarina saygi duymaniz lazim ACILEN. Onun icin de size birkac nacizane tavsiye vermek istiyorum yanlis anlamazsaniz:
1. Birkac kati kuraliniz olsun, mesela yemek saati, mesela yatma saati, telefon tablet vs. Onun disinda yeni kurallar cikarmayin, o sinirlar icinde serbest olsun cocuk.
2. Sen diliyle suclayici konusmayin "sen soylesin boylesin" gibi suclamalarda asla bulunmayin. Bir davranisa kizdiginizda o davranisin hos degil canim diye sakin bir dille kabul edilemeyecek davranisi belirtin.
3. Cocugu dinleyin ne istiyor ne istemiyor onem verin, ofkesini de dile getirebilsin. Bu cok onemli. Mesela ben anneme asla kizamazdim, surat asamazdim, annem daha beter kuserdi. Pazartesi biraz miziklandiysam sen bana huysuzluk yaptin diye carsamba gunune kadar bana kuserdi. Ben hicbir tartismada hakli cikamazdim. Annemden korkardim. Simdi ise kimseye hayir diyememe, herkesi memnun etme huyum var. Bunu yapmayin. Cocuk sizden korkmasin. Belli basli mantikli kurallar icinde kendini ifade edebilsin, hayir diyebilsin, hata yapabilsin. Cezasi da orantili olsun. Korkmasin yani aile icinde.
Ozetle, hayal gucu genis, duygusal, hassas bir cocugunuz var. En ufak sinir ihlali, en ufak baski, korkutma, onun ruhunda iz birakacak. Onu sevin, destekleyin, ona anormal oldugu, degismesi gerektigi izlenimini vermeyin. Kendi anne baba olma korkularinizin, cocugumu yeterince hayata hazirlamayacagim cocugumu ezecekler cocugum beceriksiz olacak korkularinizi analiz edin. Bunlari cocuga gecirmeyin. O cocuk buyur, cok da guzel becerir her seyi. Belki daha az hayalci, daha baskin, daha cengaver cocuklardan cok da guzel becerir. Ama siz bu dediklerime dikkat edin lutfen bir okuyun belki benzerlikler bulacaksiniz umarim bir seyler dusundurur
bende öyleyim her dakika hayal kuararim biraz saçma ama evlendikten sonra maddi hayallere döndü hayallerim çok saçma ama acun Ilıcalı gibi olsam napardim şimdi gibi
ayy çok utandım kendimden 
çocukça da konusmuyo su daha çok hayal aleminden haber veriyordu ee bu da iletisimi ciddi kesintiye uğratıyor su..Allah'tan şu an baya atlattı bı süreçti şu an hem hayal hemde iletişim amaçlı konuşma yapabiliyo normal çocuklar gibi
dikkat dağınıklığı bizde de genetik kziim da da olduğunu düşünüyorum bu kadar hayal kurması dikkat eksikliğinde görülen bisey. Dalgın değil kızım ama bazen çok tutuk davranabiliyor.bazi olayların farkına varamiyor ben de çok hayal kurarım durmaksızın. Ama işte je yazık ki etrafim da siz gibi bilinçli insanlar yok farklı algılama biliyor. Mahallemiz de ara sıra gördüğüm parkta beraber çocuk oynattigimiz bı tanıdığım var okumuş etmiş bı arkadaş ben ona bu konuyu açtığım da " bazı çocukların hayali arkadaşları oluyomus ayy ben çok korkarım öyle bişey varsa Dr götür "gibi gibi yorumlar alabiliyorum. Normal olduğunun bilincindeyim ama annelik iç güdüsü olsa gerek biseyi gözden kaciririm diye korkuyorum. Baskılama olayını kısmen de olsa bıraktım duygusal bı kızım var ve duygularıyla hareket ettiğini iyice farkına vardım. Artık duygularını anlayan bı Anne olmaya çalışıyorum umarım yine eski halime dönmem.. tekrar teşekkür ederim konuma yazmanıza ayrıca çok sevindim
