Merhabalar. 2 Senelik evliyim. Daha önce iki kere yumurtalik ameliyati oldum. Yumurtaliklarim dönüyor ve çürümeye başlıyor. Neyse ki almadılar ama doktorlar tekrar edeceğini söyledi. Kontrolde senin çocuğun zor olur dediler. Neyse çok ağladım ama tedaviden umutluydum. Tuttu da ama 12 haftalikken kalbi durdu. Pıhtılaşma çıkmadı. Vardır bir hayır dedim. Doktor kürtajimi iyi yapamamış. Üç ay boyunca kanama yaşadım. Derdimi anlatamadım. Başka doktora gittim anlamadılar. Üç ayın sonunda kanamadan fenalasınca tekrar kürtaj oldum. Çok kötü bir süreçti. Toparladım. Tekrar tedaviye başladım. Üç gün önce pozitif gördüm. Çok baglanmadim ama içimde birseyler de kıpır kipirdi. Bugün değerimin sadece iki arttığını kimyasal veya dis gebelik olabileceğini öğrendim. Kendimi çok kötü hissediyorum. Üstelik kanamalı kıstım yine oluşmuş. Yani her an yumurtaliklarim dönebilir. Artık bu durumları geçtim. İki senedir doğru düzgün hayatımı yaşayamıyorum. Spora başlamak istiyorum mesela, ama aklımda hep ya bebek olduysa ? Düşüncesi. Hastalanıyorum mesela içim rahat bir şekilde soğuk algınlığı ilacı bile içemiyorum. Eltim hamile, arkadaşlarım hamile onlar adına çok çok mutluyum hep dua ediyorum ama aynı ortama girmek istemiyorum. Çünkü sanki herkes benim tepkilerimi merak ediyor gibi. Muhtemelen öyle değildir ama herkes bir kere diyorsa ben 10 kere maşallah diyorum ki içimde kötülük olmadığını anlasınlar diye. Eşim sabahtan beri, gel biraz yürüyelim gel sana kahve ısmarlayayım diyip duruyor ama içimden gelmiyor birsey yapmak. Çocukları o kadar seviyorum ki hepsi beni görünce mutlu oluyor. İnsan en sevdiğinden mi imtihan olurmuş ? Biraz uzun oldu kusura bakmayın. Biraz asosyalim hiç arkadaşım yok neredeyse girişken biri değilim maalesef. Ve kendimi anlatmak istedim . Bazen tanımadığın insanlar sana iyi gelir derler ya. İşte öyle arkadaşlarım:/