- 1 Haziran 2012
- 6.593
- 21.759
Arkadaşlar öncelikle okuyacaklara şimdiden çok teşekkürler.
İçimi dökeceğim muhtemelen güleceksiniz bunun da derdi bu mu diyeceksiniz ama şu aralar genel olarak da iyi değilim o yüzden bu durumlar beni daha da sıkmaya başladı.Biraz uzun olabilir.
Ergenlikle mi ilgili bilmiyorum.Yaşım 18.Kişilik bunalımı yaşıyor gibiyim.
İçimde bir özgür olma isteği aldı başını gidiyor.Yani öyle böyle değil.Az önce karar verdim mesela gidip saçımı erkek gibi kestireceğim bu yaz.Yüzüm de küçük zaten.Hem yakışır yakışmaz kim umursar ki diyeceğim ama onu diyemiyorum işte.Bu özgür olma hayallerim hep bir şekilde kendi kendine kısıtlanıyor.Aklıma etrafımdakiler geliyor mesela onların beğenisine uyar mı soruları kafamda dolaşıyor.Tam kendimi bulacağım diyorum bulamıyorum arada kaldım resmen.İnsanların yorumlarını çok takıyorum.Olay sadece ailem değil.
Uzun saçlarımdan bıktım usandım artık.Resmen saçlarımdan tiksindim.Yolacağım bu gidişle ya da bilerek yakacağım.Topluyorum o bile rahatsız ediyor.Küt saç bile çok uzun geliyor bana şu an bu psikolojiyle çünkü saç denilen şeyden nefret ettim bu yıl.Kestirmeyi deli gibi istiyorum şu an ama yapamıyorum,yarın okula gittiğimde gelecek yorumları tahmin edebiliyorum.
Giyim konusunda hiç istediğimi yapamıyorum.Ailem,çevrem anormal karşılıyor.Açık olması falan değil durum.Ne bileyim kimisi çok siyah,kimisi çok rahat,kimisi genç bir kız olmaktan çok uzak,kimisi de çok çocuksu buluyor...Anlamıyorum ne yapmam gerek saçlarımı bukle bukle yapıp elbiselerle mi dolaşmalıyım illa ?
Makyaj zaten yapmam gibi.Ama yapınca da belli olsun istiyorum ne bileyim koyu tonlar hoşuma gidiyor mesela ama sürdüklerim hep varla yok arası olan pembe rujlar
Benim dudağımın kendi rengi o pembeden daha canlı duruyor resmen.
Yani kısacası etrafımdaki insanların genç bir kızda görmek istedikleri ya da bir kadında görmek istedikleri ile kendi yapmak istediklerim var ortada.İkisini bir arada götürmeye çalışıyorum ortaya saçmasapan şeyler çıkıyor.
Kendimi olamıyorum yani işin özeti.Olmak için de ne yapmam gerek bilmiyorum ya da olmalı mıyım bilmiyorum,hangisi acaba doğru olan insanların beğenileri mi benim isteklerim mi bilmiyorum...
Varsa benzer dönemlerden geçmiş şöyle şöyle yaptım çok mutluyum veya şunları şunları yaptım keşke yapmasaydım diyen seve seve dinlerim gerçekten.
İçimi dökeceğim muhtemelen güleceksiniz bunun da derdi bu mu diyeceksiniz ama şu aralar genel olarak da iyi değilim o yüzden bu durumlar beni daha da sıkmaya başladı.Biraz uzun olabilir.
Ergenlikle mi ilgili bilmiyorum.Yaşım 18.Kişilik bunalımı yaşıyor gibiyim.
İçimde bir özgür olma isteği aldı başını gidiyor.Yani öyle böyle değil.Az önce karar verdim mesela gidip saçımı erkek gibi kestireceğim bu yaz.Yüzüm de küçük zaten.Hem yakışır yakışmaz kim umursar ki diyeceğim ama onu diyemiyorum işte.Bu özgür olma hayallerim hep bir şekilde kendi kendine kısıtlanıyor.Aklıma etrafımdakiler geliyor mesela onların beğenisine uyar mı soruları kafamda dolaşıyor.Tam kendimi bulacağım diyorum bulamıyorum arada kaldım resmen.İnsanların yorumlarını çok takıyorum.Olay sadece ailem değil.
Uzun saçlarımdan bıktım usandım artık.Resmen saçlarımdan tiksindim.Yolacağım bu gidişle ya da bilerek yakacağım.Topluyorum o bile rahatsız ediyor.Küt saç bile çok uzun geliyor bana şu an bu psikolojiyle çünkü saç denilen şeyden nefret ettim bu yıl.Kestirmeyi deli gibi istiyorum şu an ama yapamıyorum,yarın okula gittiğimde gelecek yorumları tahmin edebiliyorum.
Giyim konusunda hiç istediğimi yapamıyorum.Ailem,çevrem anormal karşılıyor.Açık olması falan değil durum.Ne bileyim kimisi çok siyah,kimisi çok rahat,kimisi genç bir kız olmaktan çok uzak,kimisi de çok çocuksu buluyor...Anlamıyorum ne yapmam gerek saçlarımı bukle bukle yapıp elbiselerle mi dolaşmalıyım illa ?
Makyaj zaten yapmam gibi.Ama yapınca da belli olsun istiyorum ne bileyim koyu tonlar hoşuma gidiyor mesela ama sürdüklerim hep varla yok arası olan pembe rujlar
Benim dudağımın kendi rengi o pembeden daha canlı duruyor resmen.Yani kısacası etrafımdaki insanların genç bir kızda görmek istedikleri ya da bir kadında görmek istedikleri ile kendi yapmak istediklerim var ortada.İkisini bir arada götürmeye çalışıyorum ortaya saçmasapan şeyler çıkıyor.
Kendimi olamıyorum yani işin özeti.Olmak için de ne yapmam gerek bilmiyorum ya da olmalı mıyım bilmiyorum,hangisi acaba doğru olan insanların beğenileri mi benim isteklerim mi bilmiyorum...
Varsa benzer dönemlerden geçmiş şöyle şöyle yaptım çok mutluyum veya şunları şunları yaptım keşke yapmasaydım diyen seve seve dinlerim gerçekten.
bizlerde de kapalılığn verdıgı bı baskı oluyo ama ben bunu hiç yaşatmadım kendıme..Çünkü açıkta olsan kapalıda olsan sen kendine güvenip aldıgın kararın arkasında durunca mutlu oluyosun..Bu arada 17 aylık kızım var ilk tanımadı beni görunce:)
Çok büyük duruyormuş.
