Derdimi kardeşimlede konuşmuyacaksam, kimle..

Sevgili kpnu sahibi
bence bundan sonra çok büyük bir dert olmadıkça günlük dertleri ona anlatmayın. anşattıkça siz boşalıyorsunuz o doluyor. bunun için bir psikologla görüşün rahatlayın.
Kardeşimizle buluşurken zamanınızı sadece ona ayorın beraber güzel şeyler yapın o da zevk alsın. sinemaya gidin sonra filimi konuşun mesela. siz aradığınızda eyvah yine dert dinleyeceğim diye kasılmasın.ona sadece o olduğu için değer verdiğinizi gösterin. kardeşler çok kıymetli biraz da onları düşünelim:)
bence zamanla düzelir.
 
Bana da biraz karamsar geldin.
Bir süre sonra böyle insanlar sıkıyor.
Biraz pozitif olmaya bak.
Hem belki onun da kendine göre dertleri vardır size güvenmediği için söyleyemiyordur.
 
cok negatif geldiniz bana kardeşinizin yaşam enerjisini emiyor olabilirsiniz.derdinizi de anlatmayın.benim de bacım yok kimseyle paylaşamıyorum.biraz hayatın güzelliklerini görmeye bakın.bi de sosyal fobiyi yenmek için tavsiyem inasanları gözünüzde çok da büyütmeyin.onlar da sizin kadar sıradanlar emin olun:KK12:
 
Bana da kardeşiniz biraz sıkılmış gibi geldi
Haklı da olabilir
Siz de arada onu öylesine arayın,neşeli bir şekilde konuşmaya çalışın,sinemaya vs davet edin
Sürekli dertlerinizden bahsetmeyin
Onun derdi var mı ona da sorun
 
Hayata olaylara bakişi değişik sanırım. Izin klasik yenge görümce piknik hallerinizden hoşlanmıyor,sadece sizi sevdiği için saygı duyup katlanıyor gibi.
Veee bence artık katlanmak istemiyor
Iyi akşamlar bayanlar,

Ben çok yalnizim,hiç arkadaşim yok .
Biraz ezik büyüdüğüm icin hiç kimseylede samimi olamiyordum ve başaramiyordum .Arkadaş olmak ne olduğunu bilmiyordum.Öyle böyle derken sozial fobi gelişti ve toplumdan,
insanlardan kaçiyorum ve kendimi çok geriyorum .Halen öyleyim,herkes beni cok resmi ,diplomatik ve soğuk bilir.
Nasilda isterim böyle olmamayi.

Neyse,herkes gibi evlendim ve eşimlede çok sorunlarim var.Benden baya küçük kiz kardeşim var.Ama o hayattan benden daha tercubeli.Uni dişarda okudu ve evden erken yaşta ayrildi .Hayati öğrendi.
Zaman zaman çok bunaldiğim ,çaresiz olduğum ve kendimi yalniz hissettiğimde
Onunla paylaşirdim.Daha doğrusu onunla görüştüğümde hep aile ve cocuk sorunlari konuşurdum .Oda beni dinler rahatlatmaya calişir ve öneride bulunurdu.
Fakat şimdi aramiza soğukluk girdi.Ben birsey anlattimi ,hemen gecistiriyordu.
Dinliyor biraz ,hiç yorum yapmayip ,
başka şeylere yöneliyordu.
Gecen eşim dediki yarin ablamim doğumgünü.bende ertesi gün carsiya cikip ufak bir hediye alayim diye düşündüm.Ben bir karar verememe sorunu yaşiyorum,hic karar vermesini sevmem ,bazen giderim ve eli boş gelirim.Onun için kardeşimi de cağirdim biraz yardimci olur diye.Bir taki alalim dedi bende eşimi aradim söyledim.Oda dediki taki alma ,deko falan olabilir.
Kardeşimde cok sıkılmiş ve laf sokar tarzinda"hem bir gün önce söylüyor hem hediye beğenmiyor"dedi.Rahatsiz oldum dedimki"o hediye al demedi sadece bildirdi "dedim.
Birde bana "ben artik bu aile birleşmelirinden rahatsiz oluyorum dedi
hersey mecburmuş gibi sadece bir görev gibi oluyor dedi.Bir gün annemgilde yengemizde ordaydi hep beraber kavalti hazirliyoruz ,birşeylere sinirlendi
bende uyardim ,biraz sonra kalkti. ben gidiyorum dedi, annem yengem dedi nereye daha kavalti yapmadik,oturda beraber yapalim dediler .yengem bana sordu noldu diye bende dedim onun birşeylere cani sıkılmiş bilmem dedim
Kardeşim bunu duymuş ve bana diyorki
"Kimse birşey demiyorda sen niye konuşuyorsun" susdum kaldim orda.
Şimdi iki haftadan beri hiç konuşmuyoruz,soğukluk girdi araya.
Kardeşimlede hayatimda olanlari ailemizle olanlari konuşmuyacaksam kimle paylaşirim.Kirildim soğudum resmen .
Beni kardeşim aramadi ama ben konuşmaya calişsam diyorum..
 
Yetiştiğiniz şartlar sizi pasif hale getirmiş olabilir. Ama bu hep halde kalmanızı gerektirmez. "Karar veremiyorum." "Çok yalnızım, arkadaşım yok" ifadelerini kullanıyorsanız siz de farkındasınız sorunun. Birilerine yaslanmak yerine bu problemleri aşmayı denemeniz gerek. Muhtemel kardeşinizin de bazı sıkıntıları var. Belki omuz verme sırası size gelmiştir.
 
Kardeşim 27 yaşinda, sevgilisi var evlilik düşünüyor .tmm ilk tercihi simdilik odurda bana cok kirici ve sert konuşuyor.
Ben hep onuda sorarim sikintin derdin varmi diye .artik aile sorunlarimida antalmiyorum uzun zamandir.
Bence benimle sanki sirf sorumluluk duygusuyla buluşuyorki.
Kolay bi insan değilsin ve psikoloğa gitmek yerine kardeşine gidiyorsun, az buz da değil 20küsur sene. İnsan nasıl dayansın. Bak benim de anneme kardeşleri, annesi vs derdini anlatır, o da bunalır fena. Gelir bana söylenir. Ben de bunalırım. Farkında bile değil. O sanıyor ki konuşup dertleşiyoruz ama ben milletin derdinden doluyorum artık. Bence sizinki de böyle bi durum. Ha şimdi sonuç ne? Annem psikiyatri servisine gitmeye başladı, hap kullanıyor. El insaf yani. Ben biraz daha güçlü durmaya çalışıyorum sadece. Yoksa zamanında ben de hem psikolojik hem psikiyatrik yardım aldım.
 
Back
X