- 18 Mart 2013
- 3.798
- 12.242
- 363
- Konu Sahibi En buyuk kk
- #1
Evet bu forumda kocam yok diye yazan 30 yasindaki kadinlara çok kizdik kafayi mı yedin hayat güzel hobi edin sosyalles kendi kıymetini anla dedik iyi de ettik ama galiba benim de derdim yalnizlik ya.
30 yaşıma girmeme 2 hafta kaldi. 1 buçuk ay önce allahin unuttugu bir ülkede kariyerim icin iyi olacak bir işe girdim. Patron gibi bir şey oldum ama hani en büyük patron diilim. Ama yine de iyi bir sicrayisti be bence hak etmisyim.
Ama burda çok yalnizim. Kedilerimi ozluyiruö kardeşimi özlüyorum. 3 senedir kimse ile çıkmıyorum galiba erkekler beni begenmiyir. Geçen haftasonu masaja gitrim o masaj esnasında kadın bana dokununca fark ettim ki şefkatli bir anne dokunuşunu sarilisini bile özlemişim o kadar uzun süredir sanki kimse bedenine ruhuma dokunmamış.
Birinden hoslanmistim öylesine ama evli çıktı. Duygularım tabi ki geçti ama o kadar yalnız ve sevilmiyor gibi hissediyorum ki. Bir de sanki is arkadaşlarım beni sevmiyor gibi hissediyorum. Sanki beni yetersiz buluyorlar. Sanki kimsem yok gibi. Türkiye'de onlarca arkadaşım super dostlarim vardı onları arıyorum ama sanki aynı şey değil.
30 yaşında bunları hissetmek normal mi? Sanki kimse beni sevmiyor demek ergen hezeyani gibi. Ama birine sarılıp uyumak istiyorum beni avutsunlar istiyorum. Geçer mi sizce? Saat başı sarilma hizmeti olsa parasini verip giderdim öyle soyleyeyim ama bazı seylere ulasmak o kadar kolay degil.
30 yaşıma girmeme 2 hafta kaldi. 1 buçuk ay önce allahin unuttugu bir ülkede kariyerim icin iyi olacak bir işe girdim. Patron gibi bir şey oldum ama hani en büyük patron diilim. Ama yine de iyi bir sicrayisti be bence hak etmisyim.
Ama burda çok yalnizim. Kedilerimi ozluyiruö kardeşimi özlüyorum. 3 senedir kimse ile çıkmıyorum galiba erkekler beni begenmiyir. Geçen haftasonu masaja gitrim o masaj esnasında kadın bana dokununca fark ettim ki şefkatli bir anne dokunuşunu sarilisini bile özlemişim o kadar uzun süredir sanki kimse bedenine ruhuma dokunmamış.
Birinden hoslanmistim öylesine ama evli çıktı. Duygularım tabi ki geçti ama o kadar yalnız ve sevilmiyor gibi hissediyorum ki. Bir de sanki is arkadaşlarım beni sevmiyor gibi hissediyorum. Sanki beni yetersiz buluyorlar. Sanki kimsem yok gibi. Türkiye'de onlarca arkadaşım super dostlarim vardı onları arıyorum ama sanki aynı şey değil.
30 yaşında bunları hissetmek normal mi? Sanki kimse beni sevmiyor demek ergen hezeyani gibi. Ama birine sarılıp uyumak istiyorum beni avutsunlar istiyorum. Geçer mi sizce? Saat başı sarilma hizmeti olsa parasini verip giderdim öyle soyleyeyim ama bazı seylere ulasmak o kadar kolay degil.