izin vermezse kendinize terapi yapın:) ben size yardımcı olurum buradan dilerseniz. ama bence iyi olmak için öncelikli olarak eşinizin öfkesini ve sorumsuzluğunuzu kafanıza takmayın. önce de belirttiğim gibi bu davranışların yanlış olduğunu ona bir şekilde anlatmalısınız ama sıcağı sıcağına değil. öfke ateşten bir top gibidir. tutanın da attığının da elini yakar. bence her şeyden önemlisi kendi değerinizin farkına varın. kendinize "benim için en kıymetli olan benim, çünkü ben iyi olmazsam yuvama ve çocuğuma iyi bakamam" deyin. ve öfke anlarında eşinizle muhatap olmayın. bir restleşme olarak değil ama öfke anında sakince odayı terkedin. ama belirttiğim gibi bunu sinir ve tepki olarak yapmayın. bebeğinizle mutlu olacak yollar bulun. eviniz dışında bi yaşam alanı oluşturun. ailenizle, dostlarınızla vakit geçirin. eşiniz sizin için en önemli şeyin kendisi olduğunu ve vazgeçilmez olduğunu düşünürse üzerinize daha çok gelir. vazgeçilmezizniz bile olsa bunu ona çok çaktırmayın:) o olmadan da başardığınızı, özgüven sahibi olduğunuzu, mutlu olduğunuzu görsün. ilk etapta bunları denerseniz faydası olabilir diye düşünüyorum. umarım işe yarar. kolay gelsin..