Şüphesiz üzülmek de çok doğal ama benim kastettiğim takıntı haline getirmek ki ben beni üzenleri kafamdan atamıyordum geçen haftalarda. Sonra şöyle bir duaya başladım "Allah'ım sen herkesi bildiğin gibi yap" yüce Allah herkesin içini, niyetini en iyi bilendir. ona havale edip artık düşünmemek tek çare geldi. Çünkü üzen insanlar ile iletişim kurmak, sorunları halletmek en doğrusu sanıyordum ama daha fazla üzülüyordum eskiden.insanız işte yaşadığımız süreçte takacak bir şeyler buluyoruz. dertler bitmiyor, değişiyor.. Sabırlı olmak ve stres yapmamak şart kendi sağlığımız için.. ama işte duygularımıza hakim olamayabiliyoruz. Halbuki bizi üzenleri kötü hissettirenleri görmesek daha mutlu olacağız, ama işte söz geçiremiyoruz kendimize
Çok güzel yazmışsın thalix. Bugün bu yaşımızın 6 Haziranı. Bir daha bugünü yaşayamayacağız.Cok güzel bir yazi yazmissin bugunu düsmanlara kizarak gecirdik ve harcadik, yarinida harcadik oysa hayat neydi?
Hayat o kadar anlik ve kisa bir zaman dilimiki o akarken bosa harcadigimi düsünüyorum artik
Kimse icin üzülmeye degmez bu dünyada elbet üzüntülerde olacak ama dert edinip kendimizi o dertlere mahkum etmemeliyiz hem kendi psikolojimizi bozuyoruz hem de hayati ani kaciriyoruz oysa hayat cok kisa ve güzel
Yazdıklarımız yanlış anlamışsınız. Ben de bunu diyorum işte, sinir hastası olmayın, haksızlığa uğradığınızda sürekli üzülüp ağlamayın ki emekleriniz boşa gitmesin. Üzülmemek kendi elimizde çünkü.Konunuza baktım. Kayınvalidenizin etkisinde kalan bir eşiniz varmış. Sizi de anlıyorum tabii. İnsan kendini böyle rahatlatmaya çalışıyor. Ama sinir hastası olduktan, haksızlığa uğradıktan, sürekli üzülüp ağladıktan, emeklerinin boşa gittiğini gördükten sonra sınav olsam noluuur, olmasam nolur kardeşim.
haklısınız. aslında çok güzel bi konu oldu bu okuyunca dünyevi şeyler ve hiç takılmaması gereken şeyler için ne kadar boşa üzüldüğümü ve takıntı haline getirmemin saçma olduğunu bi kez daha anladım.
amma velakin konuda dini ifadeler olduğu için uyarı söz konusu olabilir sanırım
Bu konuyu açmayı düşünüyordum birkaç gündür. Bugüne kısmetmiş. Geçen haftalarda çok mutsuzdum ve derdimin çok büyük olduğunu düşünüp buradan tavsiye istiyordum. Sonra düşündüm. En büyük derman, en büyük ilaç inanç, Allah sevgisi, dua, şükür dedim. O kadar rahatladım ki o günden beri. Size kötülük yapanlar mı var, Allah'a havale edin. Ama sadece söz ile değil, tüm kalbinizle. Affedin ve unutun demek değil bu. Aklınızdan çıkarın kötü insanları, kötülükleri. İçinize dönün, kalbinize. Kalbinizde Yüce Allah oldukça Allah'tan ve kendinizden başka yardımcınız yok.
Bugün bir değişiklik yapın ve dertlenmek, üzülmek, ağlamak yerine bu yaşadıklarınızda da bir hayır olacağını düşünün. Allah rızası bu dert ile kazanılacak belki. Bu dünya sınavınız bu dert ile kazanılacak belki. Yaranızı değil, yaranızdaki Yaradanı farkedin. Rabbimiz istemeden hiçbirşey yaşamıyoruz. O bunları yaşamamızı dilediyse mükafatını da verir.
Bugün kalan hayatınızın ilk günü, içinize dönün, kendinizi dinleyin. Sizi anlamayan, önemsemeyen bir eşiniz mi var. Siz önce kendinizi önemseyin, siz kendinize değer verin. Göreceksiniz ki o da değer vermeye başlayacak. Sizi sürekli üzen kayınvalide, görümce, arkadaş vs. mi var. Bırakın kendi hallerine, onlar kendileri ile savaşırken siz kendinizle barışın. Siz üzüldükçe onlar mutlu oluyorsa siz üzülmeyi bırakın ki umduklarına ulaşamasınlar.
İş yerinde haksızlığa mı uğruyorsunuz, öbür dünyaya bırakın hesabınızı. Emin olun sizden daha güzel bir hesabı gören var.
Buraya derdiniz yazan hiçbir çıkış yolunun olmadığını düşünen arkadaşlar, önce herşeyden önce kalbinizi dinleyin. Yardanı hiç unutmayın. Herşeyin düzeleceğine, güzel olacağına inanın, sabredin, bu sabır sınavını kazanın.
Kaç yaşındasınız? Artık evlilik yaşı eskisi gibi değil. O sebeple bu şekilde düşünmeyin. Önemli olan hakkınızda hayırlı olan insanla güzel bir evlilik yapmanız. Evlenip 1 sene dolmadan boşanan o kadar çok insan var ki maalesefEvet.herşeyi Allaha havale edince rahatliyor insan ancak. Bu dünya rahat etme yeri değil ki. Burada bazı sınavlardan geçeceğiz ki cenneti istemenin bir kıymeti olsun.. ama insan iste herseyle sinaniyor.mesela ben su an kotu bir yalnızlıkla sinaniyorum..ailem yanımda çok şükür ama evde kaldım bu yasa geldim yasitlarim evlendi çocuk büyütüyor bense baba evinde sıkışmış oturuyorum.ama her halimize şükür.daha kötüsü de olabilirdi.saglik sorunum olabilirdi. Veya ac acikta kalabilirdim. veya evlensem bu halimden daha mutsuz da olabilirdim .. Bunları düşünerek bu aci imtihanimi yara almadan atlatmayı bekliyorum.. ama kimsesizlik zor .. Allahım diyorum, sen kinsesizlerin kimsesisin
Kaç yaşındasınız? Artık evlilik yaşı eskisi gibi değil. O sebeple bu şekilde düşünmeyin. Önemli olan hakkınızda hayırlı olan insanla güzel bir evlilik yapmanız. Evlenip 1 sene dolmadan boşanan o kadar çok insan var ki maalesef
Her şeye üzülmeyin, bir çoğuna değmez anlamında yazdıklarınıza katılıyırum. Bence de.
Ama birinin yanlışında, bana ettiği kötülükte hiç de susup havale filan edemem. Ortada bir sorun varsa çözme yoluna giderim. Kaderimmiş deyip sorun içinde yaşayabilecek, ölünce bunun için mükafatlanacağını düşünen, bunlara inanan biri değilim. Akla mantığa inanırım ben. Bunları kullanıp düzgün ilerlemek, sorunları çözmek, ahiret gibi bir şeyi beklemekten daha mantıklı bana göre. Tabii herkes kendisine ne doğru gelirse öyle yaşasın. Benim fikrim bu.