O yaşayan ölüden biride benim,ben 10 senedir burdayım dil öğrenemiyorum öğrenmeye çalıştıkça sıkıntıya giriyorum,çok yalnızım burda hiç arakadaşım yok zaten sosyal bir insanda değilim hangi akla hizmet geldiysem buraya,ben çocukluğumdan beri depresyon hastasıyım çok sık ataklarım var artık umudum kalmadı inanın bu hayat böyle nasıl geçer diye düşünüyorum,ben aslında temelli Türkiye’ye dönmek istiyorum ama eşimi ikna edemiyorum,geçinemeyiz orda diyor çok korkuyor iş saatleri çok uzunmuş şartlar zormuş onuda anlıyorum ben onun için 10 yılımı verdim depresyona gire çıka savaştım o benim için bunu yaparmı bilmiyorum,sen git ben gelmem diyor 1 tanede oğlum var ne yapıcam bilmiyorum günden güne eriyorum,ilaç kullanıyorum ama çözüm o değil ben burada mutlu değilim,ailem kardeşlerim hepsi ordalar çok özlüyorum