- 15 Nisan 2010
- 589
- 31
- 59
a.sBende çok fazla takıntılı bir insanim.Birde ne çektiysem şimdiye kadar iyi niyetimden çektİm.Herkesi kendim gibi sandımohaoldumsmileSenin yazdıkların çok güzel bende artık akıllanmaya çalışıyorum kendimi ezdirmiycem diyorum ama olmuyor üzerime gelenler baskın çıkıyor yine üzülen ağlayan ben oluyorumsenağlamacanım bende aşırı takıntılı bir insanım buna bağlı olarak devamlı kafamın içersinde kurup kurup kendimi huzursuz ediyorum bundan 1buçk sene önce liseye yeni başlamışken ciddi bi depresyon atlattım kimseye hissettirmeden ve artık kendimdeym hala takıyorum ama bunla baş etmesini öğrendim
sana söyleyebileceğim tekşey var
dışarı çık derin bir nefes al kimseden eksiğiinin veya fazlanın olmadığına kendini inandır çünkü böyle...
ve herşeyden önemlisi umud et :)
''insan hayal ettiği müddetçe yaşar'' bunu asla unutma derim
seni üzen rahatsız eden takıntılarının sebebi birçok dış güç vardr genellikle çevrendeki insanlardır içten içe sana bu duyguları yaşatan insanın acizliğini küçüklüğünü düşün ve güvenini asla yitirme sen özelsin ve kimsenin ne dediği umurunda olmasın umurunda olmasa bile seni üzecek tarzda bir yorumu olmuşsa sana karşı o basit aciz ve küçük bir insan bunu düşünerek kendini iyi hissetmeye çalış ancak böyle yenebilirsin bunu takıntı eziklik duygusunun kendine güven eksikliğinin oluşturduğu birşey bunu çok yaşadığım ve aşırı derecede saftirik bir insan oldğum herkesi kendim gibi sandığm için çok çektim ama şunu öğrendim kimseye kendini ezdirmiceksin böylece bütn takıntılarından kurtulucaksın çünkü kendine güvenin gelecek inan bana :)