- 11 Eylül 2013
- 41
- 60
- Konu Sahibi CorpseBride88
- #1
Merhaba,
Bu aralar kendimi depresif hissediyorum. Aslında böyle hissetmem gereksiz bile olabilir. 36 yaşındayım, sevgi dolu bir ailede büyüdüm, güzel bir mesleğim ve yıllardır devam ettiğim bir işim var. (çok şükür.) Babamı küçükken kaybettim, annem anlayışlı bir insan hep arkadaşım gibi oldu. Ne ben onu üzdüm ne de o beni.
Peki burada sorun ne diyeceksiniz? Allah'tan belanı mı arıyorsun diyeceksiniz? Ama ben kendimi yalnız hissediyorum. Kardeşim yok ama yıllardır kardeş gibi olduğumuz üç tane dostum var. İyi günümüz, kötü günümüz hep birlikte geçti. İkisi evli, biri değil. Onlarla da güzel hoşça vakitler geçiriyoruz. Hatta turlara katılıyoruz, elimizden geldiğince yeni yerler görüp seyahat ediyoruz. Aracım var aktif araç kullanıyorum. Annemi arkadaşlarımı alıp bolca zaman geçiriyorum. Evde baktığım can dostum köpeğim ve kuşlarım var. Onlar da epeyce zamanımı alıyor. Spora gidiyorum. Güzel kilo verdim o bedenime de ruhuma da iyi geldi.
Ara ara eski nişanlımın engelini kaldırıyorum, yeni resim eklemiş mi yeni birilerini eklemiş mi diye kontrol ediyorum. Sonra hemen geri engelliyorum. Evet yapmamam gerek, bunun da farkındayım. Benim ayağıma kapansa, herşeyi düzelteceğiz dese bile (ki asla demez) bu saatten sonra ondan bana eş olmaz bunun da bilincindeyim. En azından mutlu huzurlu stabil hayatımı bozmaktan başka hiçbirşeye yaramaz ama yine de merak edip ara ara bakıyorum profiline.
Kendimi yarım, eksik ve depresif hissediyorum. Ne yapmam gerek bilmiyorum. Yanımda biri olsun istiyorum. Sevmek sevilmek istiyorum. Kalbim çarpsın, midem de kelebekler uçuşsun istiyorum ve aynı zamanda huzurumu da kaçırmamasını istiyorum:)
Sevgiler,
Bu aralar kendimi depresif hissediyorum. Aslında böyle hissetmem gereksiz bile olabilir. 36 yaşındayım, sevgi dolu bir ailede büyüdüm, güzel bir mesleğim ve yıllardır devam ettiğim bir işim var. (çok şükür.) Babamı küçükken kaybettim, annem anlayışlı bir insan hep arkadaşım gibi oldu. Ne ben onu üzdüm ne de o beni.
Peki burada sorun ne diyeceksiniz? Allah'tan belanı mı arıyorsun diyeceksiniz? Ama ben kendimi yalnız hissediyorum. Kardeşim yok ama yıllardır kardeş gibi olduğumuz üç tane dostum var. İyi günümüz, kötü günümüz hep birlikte geçti. İkisi evli, biri değil. Onlarla da güzel hoşça vakitler geçiriyoruz. Hatta turlara katılıyoruz, elimizden geldiğince yeni yerler görüp seyahat ediyoruz. Aracım var aktif araç kullanıyorum. Annemi arkadaşlarımı alıp bolca zaman geçiriyorum. Evde baktığım can dostum köpeğim ve kuşlarım var. Onlar da epeyce zamanımı alıyor. Spora gidiyorum. Güzel kilo verdim o bedenime de ruhuma da iyi geldi.
Ara ara eski nişanlımın engelini kaldırıyorum, yeni resim eklemiş mi yeni birilerini eklemiş mi diye kontrol ediyorum. Sonra hemen geri engelliyorum. Evet yapmamam gerek, bunun da farkındayım. Benim ayağıma kapansa, herşeyi düzelteceğiz dese bile (ki asla demez) bu saatten sonra ondan bana eş olmaz bunun da bilincindeyim. En azından mutlu huzurlu stabil hayatımı bozmaktan başka hiçbirşeye yaramaz ama yine de merak edip ara ara bakıyorum profiline.
Kendimi yarım, eksik ve depresif hissediyorum. Ne yapmam gerek bilmiyorum. Yanımda biri olsun istiyorum. Sevmek sevilmek istiyorum. Kalbim çarpsın, midem de kelebekler uçuşsun istiyorum ve aynı zamanda huzurumu da kaçırmamasını istiyorum:)
Sevgiler,
sevgiler.
