Dengesizim..

meltem hanım..benim artık hiçbirseye tahammülüm kalmadı.artık yalnız kalmayı tercih ediyorum kırılmamak için..kendi başımayken yada nişanlımla beraberken çok mutluyum,normal bir insanım.ama moralimi bozacak en ufak bir sey karsısında öyle bir patlıyorum ki,kendimden korkuyorum.bir günüm diğerine uymuyor.bazen öyle -adı sinir krizimi bilmiyorum-ama krizler geliyorki,avazım çıktığı kadar bağırıyorum,memnuniyetsizliklerim isyanlarım,geçmişe dair içimde biriken öfke ,nefret ne varsa kusuyorum.hesap soruyorum .dört duvar arasına sığamıyorum,gözlerimden yaşlar geliyor,kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyor,hemde sıkışıyor..şöyle tarif edeyim..ileri derecede bir bunalma..içi içine sığamama,kaçıp kurtulmayı isteme,ama nereye gidecegini bilememe hali,kendimi sıkışmış kalmış hissediyorum.öyle bir sinir harbi ki bu..genelde 7-8 saat sürüyor.üstünden bir gece geçmeden yani uyumadan geçmiyor.keşke bir iğne olsada böyle bir kriz geldiği an kendime vursam uyusam,geçtikten sonra uyusam.geçtiği zamansa kendimi öyle yorgun hissediyorumki.. sanki dayak yemişim gibi..birkaç gün kendimi toparlayamıyorum...doktora gittim,doğru düzgün konuşmadan cipram yazdı gönderdi.ama şunu söyleyeyim..yalnız başımayken,yada moralimi bozacak bir durumla karsılasmadığımda bu durum gerçekleşmiyor..sizce bu durumun adı ne?ben ne yaşıyorum?artık hiç dışarı çıkmıyorum,kimseyle konuşmuyorum sırf bu durumu yaşamamak için..bu arada 26 yasındayım.üniversite mezunuyum.