Evet buna çok inanıyorum, yapmayı hep unuttuğum bir şey bu ama yarından itibaren başlayacağım, teşekkürler öneriniz içinDeğişim için her zaman fırsat olduğunu düşünüyorum o aydınlanma ne zaman gelirse o zaman başlar, sizin aydınlanmanız oglunuzun sözüyle başlamış. 3 saniye kuralı bende işe yarıyor bir tepki vermeden önce 3 saniye bekliyorum nefes alıyorum bu tepkiyi vermelimiyim diyorum zaten o 3 saniye çok yüksek olan tepki hafifliyor.
Ya mesela çocuğun biri bır başka çocuğun gözünün kenarına yumruk atıyor,bu davranış karşısında neden yaptın olay neydi diye sormadan direkt kızıyorum, direkt aileye haber veriyorum fln ama daha düşünerek hareket etmem gerekiyor,bir yolunu bulup uygulamaya geçeceğim bir an önce.Gerekirse telime bazi notları ekran kilit resmi yapacağım,doğru örnek olmak zorundayim çünküsizin çocuğunuza nasıl davrandığınız sizi ilgilendirir. ama
başkasının çocuğuna karşı davranışlarınıza dikkat etmek zorundasınız. kendinizin farkında olmanız güzel bir şey ama bunu iyileştirmek daha da güzel
Kesinlikle dönüşebilir, farkındalığınız uyanmış bundan sonrası bunu doğru yönetmek ve dönüşmek.. hayatımız boyunca bunu yaşarız :)Merhabalar hanımlar,
İnsan ailesini secemiyor.
Annem de babam da biz çocukken,ergenken hatta yetişkinken(evleninceye kadar) en ufak hatamizda hep parlayıp eleştirdiler,azarladilar,kaş cattilar.Küçük çocukken büyük olgunluğu beklediler.
Geçen yıl 5 yaş olan oğlum bana "Anne her şeye kızmak zorunda değilsin,uyarabilirsin." dediğinde farkettim ki gerçekten anne babamın onaylamadigim o tepkilerini ben de çevremdekilere uyguluyormusum ve bundan aşırı rahatsızım.Her akşam eve geldiğimde,şu öğrencime neden hatasından dolayı kızmak yerine tatlı dille uyarmadim,neden annesine bildirmek yerine sakince çözmedim,bugün oğluma neden kızdım,kibarca konuşmadım diye icim içimi yiyor.
Mesela biliyorum ki insanın karakteri 0-6 yaş arasında oluşur, çocuklar ebeveyninin krizlere verdiği tepkileri yetişkinlikte taklit ederler biliyorum sakin karsilamaliyim,iyi örnek olmalıyım fakat parliyorum sert çıkıyorum sonra da üzülüyorum.
Artık hiç kimseye kaş catmayan,sakin, ılımlı, yapıcı biri olacağım diyorum ama günün sonunda yine aynı şeylerle yüzleşiyorum.
Sizce bir insan 44 yaşından sonra da olsa değişebilir mi ,nasıl değişebilirim
Herslenmekde bir duygu kendini suçlama bende bazan sinirleniyorum eminimki senin kalbin temiz. Herşeyi içine atma bazen tatlı dilli ol bazende. Sert. Ol olduğun gibi ol. Senin iyi biri olduğunu hissediyorum sende bana yaz. Divertikulit yaz kadınlar kulübü yaz kırk dört yaşı çok genç sana sağlık diliyorum iyi gecelerMerhabalar hanımlar,
İnsan ailesini secemiyor.
Annem de babam da biz çocukken,ergenken hatta yetişkinken(evleninceye kadar) en ufak hatamizda hep parlayıp eleştirdiler,azarladilar,kaş cattilar.Küçük çocukken büyük olgunluğu beklediler.
Geçen yıl 5 yaş olan oğlum bana "Anne her şeye kızmak zorunda değilsin,uyarabilirsin." dediğinde farkettim ki gerçekten anne babamın onaylamadigim o tepkilerini ben de çevremdekilere uyguluyormusum ve bundan aşırı rahatsızım.Her akşam eve geldiğimde,şu öğrencime neden hatasından dolayı kızmak yerine tatlı dille uyarmadim,neden annesine bildirmek yerine sakince çözmedim,bugün oğluma neden kızdım,kibarca konuşmadım diye icim içimi yiyor.
Mesela biliyorum ki insanın karakteri 0-6 yaş arasında oluşur, çocuklar ebeveyninin krizlere verdiği tepkileri yetişkinlikte taklit ederler biliyorum sakin karsilamaliyim,iyi örnek olmalıyım fakat parliyorum sert çıkıyorum sonra da üzülüyorum.
Artık hiç kimseye kaş catmayan,sakin, ılımlı, yapıcı biri olacağım diyorum ama günün sonunda yine aynı şeylerle yüzleşiyorum.
Sizce bir insan 44 yaşından sonra da olsa değişebilir mi ,nasıl değişebilirim
Değişim, farketmekle başlarMerhabalar hanımlar,
İnsan ailesini secemiyor.
Annem de babam da biz çocukken,ergenken hatta yetişkinken(evleninceye kadar) en ufak hatamizda hep parlayıp eleştirdiler,azarladilar,kaş cattilar.Küçük çocukken büyük olgunluğu beklediler.
Geçen yıl 5 yaş olan oğlum bana "Anne her şeye kızmak zorunda değilsin,uyarabilirsin." dediğinde farkettim ki gerçekten anne babamın onaylamadigim o tepkilerini ben de çevremdekilere uyguluyormusum ve bundan aşırı rahatsızım.Her akşam eve geldiğimde,şu öğrencime neden hatasından dolayı kızmak yerine tatlı dille uyarmadim,neden annesine bildirmek yerine sakince çözmedim,bugün oğluma neden kızdım,kibarca konuşmadım diye icim içimi yiyor.
Mesela biliyorum ki insanın karakteri 0-6 yaş arasında oluşur, çocuklar ebeveyninin krizlere verdiği tepkileri yetişkinlikte taklit ederler biliyorum sakin karsilamaliyim,iyi örnek olmalıyım fakat parliyorum sert çıkıyorum sonra da üzülüyorum.
Artık hiç kimseye kaş catmayan,sakin, ılımlı, yapıcı biri olacağım diyorum ama günün sonunda yine aynı şeylerle yüzleşiyorum.
Sizce bir insan 44 yaşından sonra da olsa değişebilir mi ,nasıl değişebilirim
Tiroid varsa o da asabiyet yapıyorB 12 de hep eksik çıkar bende, hatırlattığiniz iyi oldu, baktırayim ve iğne yazarlara kullanayım,belki o da tetikliyor olabilir,teşekkürler
Kan değerlerimi gerçekten merak ediyorum,baktiracagim, teşekkürlerTiroid varsa o da asabiyet yapıyor
TeşekkürlerHerslenmekde bir duygu kendini suçlama bende bazan sinirleniyorum eminimki senin kalbin temiz. Herşeyi içine atma bazen tatlı dilli ol bazende. Sert. Ol olduğun gibi ol. Senin iyi biri olduğunu hissediyorum sende bana yaz. Divertikulit yaz kadınlar kulübü yaz kırk dört yaşı çok genç sana sağlık diliyorum iyi geceler
Bunu hiç duymamıştımkoluna lastik bir toka tak ve kızdığın her olayda önce onu çek bırak. sonra tepki ver. sonuca inanamayacaksın
Bir şey kırılınca asla takmam,kizmam hiç kimseye, oğluma da Oğlum da mesela beni kızdıran şeylerden biri ben çıkmak için acele ederken onun bilerek ağır hareket etmesi, ödevini yaparken oyalanmasi vs..Ben bu sorunu dünya malı insandan önemli mi elbet bir gün kırılacakti sonsuza kadar mı yasayacakti insanlar hata yapar çözümsüz bir şey mi çay dokulsuyse ne olmus temizleriz gider insan psikolojisini bozmak çok kötü bır şey bize bagirildiginda nasil kırılıyorsak karsimizdaki de kırılıyor ürküyor gibi telkinlerle büyük ölçüde azalttım hele simdi tasavvufi kitaplar okuyunca iyice önemsiz görmeye basladm
Yüzde yüz asamadim bu sorunu ama epey düzelme oldu. Bende hala bu yolda mücadele ediyorum.
Bu telkinleri sadece öfke anında vermedim kendime gün içinde normal bir anda da verdim. Öfke anında düşünmek zaten zor, olay karşımıza gelmeden önlemini almak lazim
Kırıkları tamir etmek zor gerçekten ama biz duzelmeliyiz ki çocuklarımız büyüdüğünde onlar da aynı öfke sorununu yaşamasın
Öğrencilere bağırmak konusnda da onlar da bir anne babanın evladi düşüncesi zihninizde bulunsun
İçimize dönüp baktığımızda sevdiklerimiz saygı duyduklarımiz bize bagirmayan anlayışla yaklaşan insanlar hep.
Bunu da bir video da izlemistm psikolog anneler yavaslayin diyorduOğlum da mesela beni kızdıran şeylerden biri ben çıkmak için acele ederken onun bilerek ağır hareket etmesi, ödevini yaparken oyalanmasi vs..