Hazır olmadan verilen sorumluluk ağır gelir, hadi kadınlar bir nebze daha sahipleniyorlar yuvalarını ama erkekler
anneler biricik oğluşlarının terlerini 30 yaşına kadar kontrol ede dursunlar ; zaman akıyor , oğlunun sorumluluk alması gerekiyor bunların farkında değil hiç kimse....
nefes alamıyorum.
midem bulanıyo
kabul edemiyorum
hiç kabul etmemişim beni sevmediğini
hep bi kırıntı bile olsa sevdi diyip kandırmışım kendimi.en ufak hareketini sevgiye yormuşum ama değilmiş.
hiçbiri beni sevdiğinden değilmiş.
dün gece yanına gittim yattım.yırttığım yere dokundum.ne dediğimi hatırlamıyorum şimdi.senle yatmak istemyiorm dedi sırtını döndü
yine bana attı suçu.her şeyi çocuk oyuncağı sanıyosun dedi.
düzelmez artık boku çıktı dedi.
ağladım sessizce.
kalktım gittim diğer odaya.
düşündüm.kış boyu da ağlamıştım.100 gece ağladıysam 3 kere gelmiştir yanıma beni teselli etmek bana sarılmak için.
101.kez gelmedi.
o zamanlar da ben boşa çırpınmışım.boşa ağlamıışım saatlerce.
son kez ve en sert şekilde yüzüme vurdu beni istemediğini.
ben kaçacak yollar ararken,gidip gidip geri kendi kendime gelirken onun da istediği buymuş demekki.
ama söyleyememiş.beni düzelsin istemiş.
çünkü o çok normalmiş zaten.ben sorunluymuşum.benim değişmem gerekirmiş bu evliliğin düzelmesi için.
oturup karşımda düzelmemi beklemiş.
ne sevgi ne bi güzel söz ne saygı.
şimdi canım çok yanıyo.nasıl toparlansam neye sarılsam bilemiyorum.
ama ben güçlüyüm.
güçlü olmak zorundayım.
hayat belki de bana bi fırsat sunuyo.
ben göremiyorum belki su anda.ama belki de gerçekten hayırlısı bu.
evlenirken hayırlıysa olsun demedim ben.olacak dedim.ben seviyorum olacak.
oldu.
iyi oldu.