Çok yoruldum:(

dryfc

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
29 Haziran 2014
2.568
1.628
34
Evet, gerçekten çok yoruldum. Insanlardan, onların karaktersizliklerinden, vicdansızlıklarından, merhametsizliklerinden çok yoruldum. Bir insan bu iğrençliklerin içinde gülümsemesini, mutluluğunu kaybetmez mi? Kaybettim. Etrafımda o kadar çok var ki anlattığım insanlardan. Suyundan mıdır, havasından mıdır bir Şehirdeki birçok insan böyle mi olur? İyi insanlar tanımasam bende suç diyeceğim. Ama o iyi insanların hiçbiri burada değil Rabb'imden yardım diliyorum artık eski mutluluğumu, neşemi kazanmak istiyorum. Ezilmemek için onların anladığı dilden konuşmaktan yoruldum. Çekip gitmeli miyim, yoksa kalıp onlara daha çok mu benzemeliyim bilemiyorum.
 
bulunduğun ortama ait olmadığını hissediyorsan gitmelisin
 
söylediğin kişilerle görüşme.tek başına kalsan dair hayatından çıkar.mutluluğu o zaman yakalıcaksın.
 
''İnsanlar; bize zarar verdikleri için değil; yaptıkları haksızlıklarla ruhumuzun ışığını söndürüp içimizdeki saldırganlığın ortaya çıkmasına sebep oldukları için tehlikelidirler.'' Baruch Spinoza


... canınızın istediği gibi, işinize gelen nasılsa öyle yaşayın. içimizdeki canavarı harekete geçirmeye çalışan o insanları kulak ardı edin
 
Yetişkinliğe hoşgeldin.
Ne yazıkki gercek dunya bu.
Ben kendime bile güvenmem mesela. Yorulmamak elde değil.
 
O kadar doğru o kadar güzel bir söz ki bu içinde bulunduğum durumu anlatan. Teşekkür ediyorum. Her gün yüzyüze gelmesem evet bu söylediğiniz mümkün olabilirdi ama sabretmek zorunda olmak çok daha kötü. Çünkü etrafımda bu insanlardan o kadar çok var ki. Resmen savunma mekanızması geliştirdim kendi kendime. Midem bulanıyor artık karaktersiz insanların söylediklerinden, yaptıklarından. Çok değiştim. Etrafımdaki hiçkimseye güvenemiyorum gerçekten iyi olduklarına inanmıyorum, iyi olanları tanıdığım için aralarındaki bariz farkı görmezden gelmek mümkün olmuyor.
 
bulunduğun ortama ait olmadığını hissediyorsan gitmelisin
Gitmek isteyip de bağlayıcı sebepler Yüzünden gidememek kötü. Ben mutlu, etrafa gülücükler dağıtan eski ben değilim ki artık. Gitmem gereken zamanda gitmediğim için artık gitsem de bu güvensizlikle neyi değiştirebilirim bilmiyorum.
 
Yetişkinliğe hoşgeldin.
Ne yazıkki gercek dunya bu.
Ben kendime bile güvenmem mesela. Yorulmamak elde değil.
24 yaşındayım. Bir sene Öncesinde ben gayet neşeli mutlu bir insandım. Artık öyle Değilim.
 
öyle düşünme bence... benim de başıma benzer bişey gelmişti benim de mecburiyetlerim vardı... ait olmadığım bir çevrede, hatta ait olmadığım bir ülkede yaşıyordum, sadece 10 ay dayanabildim. radikal bir karar verdim ve canım ülkeme, çevreme geri döndüm..
 
ne kadar doğru.
 
Tekrar içimdeki Mutluluğu Canlandırabilir miyim ki? Böylesine yapmacıklaşmışken her şey
 
eskisi ya da eskisinden daha iyi olmak için önce senin bu ruh haline girmene sebep olan yer ve insanlardan uzaklaşman gerekiyor canım. aynı şeyi bende yaşıyorum seni çok iyi anlıyorum. mesela ben ne insanları ne de bulunduğum yeri değiştiremiyorum. en azından şuan için. sabrediyorum takmamaya çalışıyorum. gelecek planları kuruyorum Rabbime dua ediyorum. zor da olsa dayanmaya çalışıyorum. ama senin imkanın varsa hemen değiştir derim mutluluğa yelken açmış olursun.
 
Ben de sabretmeye çalışıyorum. Değiştirsem bu sefer yine aynısı ya da daha beterleri çıkarsa karşıma diye korkuyorum. Bilmiyorum Allah'a havale ettim artık. Ama gerçekten çok üzülüyorum eskiden cıvıl cıvıldım ben.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…