artık dayanamıyorum,eşime ve ailesine,neden hiçbirşey istediim gibi değil çok bunaldım artık sahtan akşama kadar eşim gelsin diye bekliyorum işten,geliyo direk internete oturalım konuşalım yok gece yarısına kadar okey oynuyor bazen şu bilgisayarı parçalayasım geliyor..o böyle yaptıkça hergün soğuyorum ondan..evimdende nefret ediyorum kaynanamla beraber oturuyoruz herşeye karışıyor,4 odalı kocaman evimizi böldürdü ikiye güzelim ev berbat oldu ne anladımki yine ayrı deiliz iki tane kapıdan giriyoruz eve ve aynı kapıdan birde sürgülü kilitleyip biyere gidince aklım kalıyor,evimin düzeni yok kalmadı çok küçüldü hemen dağılıyo toparlamaktan bıktım artık tıkış tıkış oldu madem böyle yapıcaktınız neden en baştan yapmadınız evin büyüklüğüne güvenerek döşendi,eşim okadar rahatki annesi ne derse eyvallah ya ben benim isteklerim yoruldum artık hzurum yok ben ne hata yaptım nerde hata yaptım..kaynanm diğer çocuklarına böyle değil ama biz bişey yapmaya kalksak engel oluyo kocamı avucunun içine almış istediği tarafa çekiyo,araba almaya kalktık engel oldu,evin bana ait bölümüne çatı katı yapıp evi büyütmeye kalktık engel oldu,herşeye engel bıktım artık ya kızımın odası bile yok sinir oluyorum ne hayallerle dünyaya getirdim onu ben,neden her hayalin sonunda hayal kırıklığı,kızım için sabrediyorum ama sabrım taşıcak dayanamıyorum,Çok üzgünüm çoook