Sen şimdi kendini yalnız hissettiğin için 3-4 kişilik yurt odaları sana cazip geliyor olabilir, belki ara sıra arkadaşlarının evlerine falan gittiğinde ortamı çok beğenip "ne güzel birşey 4 arkadaşla aynı evi paylaşmak" falan diyorsun ama inan bana her şey kararında güzel. 4. senem devlet yurdunda, odalar 4 kişilik. Ben yalnızlığı çok seven bir insanım ama bir şekilde uyum sağladım yurt odasına. İlk sene aynı odada dördümüz, iyi grup olmuştuk, akşamlarımız sohbet muhabbet derken çok keyifli geçerdi. Eminim kimse öyle bir ortamda kendini yalnız hissetmezdi. 2. sene de aynı kişilerle beraberdim aynı odada ama bir tanesi diğeriyle sorun yaşadı, öteki de başkalarıyla aynı odaya çıkmaya karar verdi ve dağıldık. Sadece ben ve diğer arkadaşım kaldık, 3. senedeki oda arkadaşlarımızla tek bir ortak noktamız bile yoktu, gerek oda düzeni gerek başka konularda anlaşamamıştık. Şimdi son senemdeyim ve yine odamızda problemler var. Yani ilk başta ortam falan güzel gelse de sonraları çok sıkılıyor insan çünkü herkes birbirine karşı anlayışlı ve saygılı değil. Kafa dengi insan bulmak çok zor. Bir de yurt bir ortak yaşam alanıdır, sorun yaşandığı zaman odayı da değiştiremeyince insana zehir oluyor geçirdiği her gün. Sen şimdi 2 kişilik odadasın, başka arkadaşların da varsa akşamları falan birlikte bişeyler yapabilirsin ve günün sonunda herkes evine misali herkes kaldığı odaya geri döner, her şey tadında kalır yani. Ara sıra yalnız kalıp kafanı da dinleyebilirsin, bizde o da yok ki. 3 kişi var, biri dışarı gitse diğerleri odaya tıkılıyor, insanın yalnız kalabildiği tek yer banyo-tuvalet. Bu bir süre sonra insanı çok bunaltıyor. Üyelerden birisi demiş ki ben tek kişilik odada kalanlara üzülürdüm diye, ben de tam tersi düşüncedeyim mesela, ben de tek kişi kalanlara özeniyorum. O kadar bıktım ki kusura bakma içimi dökmüş bulundum şu an. Bazı insanlar diğer insanlara çok bağlıdır, demek ki ben öyle değilim. Benim oda arkadaşım 6 ay sonra mezun olacağız, birbirimizden ayrılacağız diye ciddi anlamda üzülürken ben üzülmüyorum mesela. Ben 4 senedir ailemden çok onu görmüşüm ve bunaldım artık, bunun onun kişiliğiyle hiçbir ilgisi yok. Kendisi şu yurtta karşıma çıkan bana en uygun insan ama bunaldım, elimde değil. Eminim o da bunalmıştır. Ben o kadar duygusal yaklaşamıyorum ve sana da duygusallığı fazla ön planda tutmamayı tavsiye ederim. Tabi oda arkadaşı işi şans, bunu da unutmamak lazım. Bence hiç öyle kalabalık odalara, ortamlara özenme, kalabalık ortam olacaksa da senin tercihin olsun, mecburiyetin değil. Tercih başka mecburiyet başka çünkü. 3 kişilik odaya geçtiğin zaman birşey olur da diğer ikisi bir olup seni dışlamaya kalkarlarsa ya da arkandan iş çevirirlerse çok ciddiyim hayattan soğursun. Çünkü üniversite ortamında sonsuz sayıda çıkar ilişkisi var. Çok uzun yazdım farkındayım ama özet olarak; yalnızlığı kafana takma. Ara sıra git o bahsettiğin arkadaşlarının evine, birlikte birşeyler yapın, eğlenin, kalabalığın tadını çıkar ama odana geldiğinde de yalnızlığın, sakinliğin tadını çıkar. İnan bana tek ya da 2 kişilik odada kendini yalnız hissetmek, 4 kişilik bir odada gürültüden uyuyamamaktan çok daha iyidir. Her şey tadında güzel. Aynı çatı altına girince değişiyor insanlar, dışarıda gözüktüğü kadar iyi, uyumlu, anlayışlı, saygılı olmayabiliyorlar. Lütfen bunları da göz önünde bulundur ve içinde bulunduğun durumu sorun haline getirme.