Eşinizi gerçekten çok takdir ettim. Çevremde iş beğenmeyen o kadar insan var ki, üniversite mezunu birinin evi için her işi yapmaya kalkması bu devirde takdir edilesi. İnşallah Allah yardımcınız olur bu sıkıntılı günleri atlatırsınız yakın zamanda.
Ayrıca herkes anne olabiliyor ama herkes bu sıfatı hakedemiyor maalesef. Mantıken insan kızına merhamet göstermeyecek, ona yardımcı olmayacak da kime yapacak di mi bunları. Ama öyle olmuyor işte, kişinin vicdanı olmayınca çocuğuna bile böyle davranabiliyor.
Size bir olay anlatayım. Teyzem kanserden vefat etti. Onun tedavi olduğu dönemde ona babasından kalan (dedem çok önceden vefat etmişti), yani diğer kardeşleriyle beraber kendi hissesinin de olduğu bir evi satmak zorunda kaldılar.
Daha sonra annem kanser tedavisi gördü, biz o dönem kiradaydık çok zor durumdaydık. Anneannemin kendi üzerine olan bir evi vardı onda kalıyordu. Bir de başka bir ev daha vardı onda da anneannemle annemin hissesi vardı. O evi anneannem kullanmazdı, 2 ayda bir gelir 1 hafta kalır giderdi falan. Akrabalar araya girdi biz o eve geçelim, nasılsa boş diye. Bu hastalık döneminde kira ödemesinler dedi. Neyse anneannem istemedi başta, sonra zorla ikna oldu ve anneme yani ölümle savaşan kızına şu cümleyi kurdu;
" Diğeri için evi sattık ama yine de kurtulamadı, ev de boşuna gitmiş oldu. O ev için hala ciğerim yanar, satıldığında yataklara düşmüştüm. Seni de bu eve aldık, bakalım sen kurtulacak mısın?"
Gördüğün gibi bazıları gerçekten insanlıktan nasibini alamıyor. Bak işte yukarıdaki de bir anneye ait cümleler. Vefat eden kızına değilde, satılan eve ciğeri yanmış. Bir kızını kaybettiği için diğerine sıkı sıkı sarılması gerekirken, hala bizim oturduğumuz evle kafayı bozmuş.
Demem o ki, vicdanı olmayan insandan korkmak lazım. Siz eşinizle birbirinize yetersiniz, annenize tenezzül etmeye kalkışmayın. Bir gün bu sıkıntılardan kurtulduğunuzda da onlara rağmen başardığınızı yüzlerine vurursunuz.