Kesinlikle bundan 3 ay öncesine kadar senin bu durumuna hak verirdim ama hamile kaldığım anda anladım ki hayatta herşeyin bir kırılma noktası var. Bizim evliliğimizdede gaz kacırma ve geğirmenin kırılma noktası hamileliğim oldu. İlk 6 hafta öyle bir gaz problemim vardı ki vucudumda bir fark oldugunu bile öyle anladım. Hamile oldugumu anladıktan sonra eşimden kaçmaktan vazgectim çünkü her 20 dk bir oda degiştirip gelmek hem beni sıkmaya basladı hemde o sinirle bu bebek sadece benim degil onunda bebeği o zaman oda katlanmalı diye düşündüm. Ama 7 hafta kırıldığımız haftaydı patlamak üzereydim ve yaklasık 3 dakikada bir, ya geğiriyor yada gaz cıkartıyordum ki hemde ne kokulu. Kendim bile kacıyordum olduğum yerden. Dikkat geliyor diye bağırıyordum eşim odanın dişına kacıyordu bende yapıp kacıyordum. Ama bu arada ağrıdan ve ağlamaktande ölüyordum tabii. Şimdi çok ama çok azaldı ama aramızda esprisi kaldı, hala yaptığım zaman eşim bana dönüp sesin şiddetine göre şatafatlı bir şekilde "idolumsün benim" diyor:)