perşembe sabahı saat 7:30 evden cıktık.zaten sabah namazından sonra dalabilmişim uykuya heyecandan
sanki evime dönemicem gibi bi korku vardı içimde.kızımın yüzüne bile bakamıyodum.ordan kızımı ablama bırakıp hastaneye gectik.nedense hastaneye girince bi rahatlık sardı içimi.bende korku falan kalmadı
işlemlerdi falan 8:30 da 2 kişilik bi odaya aldılar beni.acil hasta olunca gece benim odaya almışlar.dogumdan hemen snra odanızda olucaksınız dediler.iyikide 2 kişilik odaya almışlar.yanımda dün sezeryan olmuş bi kız vardı onu ve bebegini görünce daha bi rahatladım
birazdan dedim birazdan bende yavrumu görücem dedim.neyse damar yolu lavmaydı sondaydı derken 11 e çeyrek vardı beni ameliyathaneye aldılar.anestezi uzmanı şimdi uyucaksın bile demedi bana. ama cok rahattım öyle olmak zorundaydım.yavrularım için.birden uykumun geldiğini anladım gözlerim kapanmaya başlamıştı derken koluma baktım narkozu veriyolar.veee uyumuşum.
kendime geldim cok rahattım vee iyiydim.hemen kızımı sordum iyi dimi diye.evet dedi anestezici.sen nasılsın dedi cok iyiyim dedim.gercektende cok iyiydim.agrım var birz ilaç verin dedim tamam merak etme sen dediler.gene uyumuşum.odama geldik yarı uyur sekilde yavaş koyun lütefen dedim.vee en son uyandığımda hemşire kızımı emzirmeye calışıyodu
cok küçüktü ve bana muhtaçtı actı tutamıyo mememi diye aglıyodu.bu arada 11 :20 gece odamdaymışım.
anlıcagınız kızlar bizim hikayemiz bu kadar rabbim herkeze hayırlı dogumlar nasib etsin
:icecream::icecream::icecream: