merhaba arkadaşlar 2 aydır sıkıntısını yaşadığım bir konuyu paylaşmak istiyorum.7 yıllık bir ilişkim var ve 24 yasındayım.temmuz 2010 de sözlendim subat 2011 de nisaşnlandım ne olduysa nişandan sonra oldu.bende bi soğukluk oldu terketme aşamasına girdim o dönemlerde yemek yemiyor sürekli ağlıyor nişanlımı görmek istemiyordum.bitsin bile dedim düşünün.ağladı çok üzüldü çok yıprandı.ama eskiye döneceğimin umuduyla sıkmadan destek oldu.pisikiyatriste gittim deprsyon dedi sen nişanı bi yas gibi görmüşsün dedi.nişanlına bişey deme bu dönemlerde karar alma dedi.ve ben sürekli dualar ediyor ilacımı kullanıyordum.çok zor günlerdi.şuanda iyiyim allaha sükür ama arada içim daralıyo.ben acaba doğrumu yapıyorum nişanlandım kesin bir yola girdim dönüşüm yok ya sevmessem acaba aklıma gelince neden heycanlanmıyorum ya baskasına asık olursam evlenince 2 kişi evde napcaz ben sevgisiz olursam diye korkularım var.doktor bunun obsesiflik olduğunu söylüyor.nişanlım ve ailesi ise bana okadar ilgili ve okadar aileme uygunki çok iyiler.nişanlım bir dediğimi 2 etmez.ayrı sehirlerde olduğumuz için biraz kıskanc sadece okadar.hastalığımdan sonra onuda asmaya basladı.anlıcanız inançlı 7 yıldır sevgisi düşmeyen kesin kararlı olgun biri .ben eğer onu terkedersem allah bana eminimki tesatını çıkarır karsıma ma bu düşüncelerden ve korkulardan tam anlamıyla kurtulamıyorum.o 4 ay sonra askere gidecek ben onu bile düşünüyorum ya o gidince baskası çıkarsa dahada soğursam iye.ama onu gercekten sevmek delice bağlanmak eskisi gibi olmak istiyoru.doktor anı yasamadıımı sürekli ileriye bakıp olumsuz düşündüğümü söyledi kızlar sizdende evlenmeden bu durumu yasamayan yada sonradan seven var mı?