- 14 Eylül 2020
- 2
- 0
- Konu Sahibi pulbibermahallesi
- #1
arkadaşlar merhaba, düşünmekten kafayı yedim. bir erkek arkadaşım vardı. ona aşık olmuştum ve onun da bana karşı ilgisi vardı. 4 aylık bir sevgililik sürecimiz oldu. onun ilk kız arkadaşıyım. geçmişte aldatılmıştım, eski sevgilim beni arkadaşımla aldatmıştı. hayatıma biri girince travmam depreşti ve onu kaybetmekten çok korkmaya başladım. ilişkimizin başlamasında emeği geçen çok yakın ortak bir arkadaşımız var. ben kafamda kurup eski sevgilimi darlamaya başladım. onun haricinde de sürekli onunla kavga ediyordum ve sürekli ayrılıyordum, sonra barışıyordum. bana karşı hep anlayışlı oldu ve sabretti. karantina sürecinden önce çok sevdiği iki yakınını kaybetti, benim ona destek olmam gerekirken kavga ediyordum sürekli. beni sevmiyorsun triplerine giriyordum, bana sürekli şans veriyordu. en sonunda terk etti beni. çok koştum peşinden, konuştum ama aynı zamanda darlamaya da devam ediyordum. çok kötü bir zaman geçirdiğini söyledi bana. ara ara yazıyordum sonra yazmayı bıraktım. bu süreçte de o ortak yakın arkadaşımı suçlamaya başladım, o da bana karşı çok sabırlıydı ama çok kırıldı. arkadaşıma yoktan yere çok ağır ithamlarda bulundum. eski sevgilimle 2 ay hiç konuşmadık. geçtiğimiz hafta son bir şans istedim kendisinden. bana çok kırgın olduğunu, yaptıklarımı hala sindiremediğini ve affedemediğini, ailevi olarak kötü günler geçirdiğinden bahsetti. hayata karşı umudu kalmadığını, ölü bir adamdan farksız olduğunu, sadece nefes almaya çalıştığını söyledi. bana karşı umudun olmasın dedi, birbirimiz olmadan mutlu olmayı öğrenmemiz gerekiyor dedi. onu ikna etmeye çalışırken bana beni sevmediğini söyledi. ben şok oldum ve çok ağladım telefonda. konuşmanın devamında da ilişkimiz olursa bana zarar vereceğini, sen değişmiş olsan bile bu sefer ben geçmişi hatırlayıp duracağım dedi. kaderde varsa zaten birlikte oluruz, ben şu an bir gelecek düşünmüyorum ve istemiyorum dedi. normal bir yaşama adapte olamam gibi cümleler kurdu. en son kapatırken gerçekten sevmiyor musun dedim. o da böyle şeyler sorma artık dedi. yine sevmiyorum dedi. aklına gelmiyor muyum dedim, tabi ki geliyorsun sen herkes gibi olamazsın dedi. kendimi kullanılmış bir peçete gibi hissediyorum dedi. öyle kapattık. ortak arkadaşımızı kırdığım için de ayrıca çok üzgünüm. onu da aradım ve kendi içimde affetmem gerekiyor, zaman lazım dedi. söylediklerim, ithamlarım çok ağırdı ve o da kırıldı tabii. ikisini de kaybetmek hiç istemezdim. gerçekten çok sevdiğim ve değer verdiğim insanlar ve ben onları çok fazla kırdım. çok pişmanım gerçekten, pişman olmaktan uyuyamıyorum geceleri. çok ağlıyorum, canım çok yanıyor. okullar açılacak 3 haftaya ve nasıl davranmam gerektiğini de bilmiyorum.
