ben de 18 yaşındayım, hayatımdaki adam da 26 yaşında. Biz de facede tanıştık, hiç huyum değildir sanaldaki muhabbetleri telefona dökmek.. ama olacak ya illa :), kavga ederken tanıştım facede :) istanbulda yaşyordu o da. Ama sadece fotoğraflarımızı biliyorduk birbirmizn, 1 sene boyunca hergün saatlerce konuştuk,iyidik filan. Benim hayatım da zor açıkcası, üni.de istediğim bölüm olmadı bir sürü sebeple, mükemmel bi acı vardı içimde, sınavdan ziyade hayatıma dair, çok karışık, acı oralar :) ben de kaçmak istedim ondan, hattımı kapattım, hesabı dondurdum, çektiğim acı çok derindi, kaçabildğim kadar uzağa kaçtım, tabi biraz direndim önce onsuzluğa ama dedim ya zordu benim hayatım, tüm hayallerim elime patlamıştı, neler neler öğrenmştm kendme dair, yapamadım biri vardı kabul ettim kendimden kaçmak için.., ben 18 sevgilim 18 , neyse benim 18 yaşındaki sevgilim öyle sahtekarlıklar, öyle yüzsüzlükler yaptı ki bana, dedim ki x olsaydı çok daha farklı olurdu, işte o gün itiraf ettim kendime x i nasıl özlediğimi. Daha önce hep kaçtım bu fikirden. Biliyordum aslında ama hem yeni bi ilşkm vardı, hem de bir sürü yarım hayal..Ama baktım, 18 yasnda olan öyle böyle değil. 18 yaşında olan çocukla olan ilişkimi de bitirdim, mecburdum. En doğrusu da buydu, sonra cesaretimi toplayıp , bi süre sonra x i aradım. Ama ararken çok korkuyodum çünkü, sorunlarmdan dolayı 1.5 aya yakın kaybolmuştum ve öyle bi kızmstı ki bana anlatamam, ve bana bi daha benden kaçıp beni bu kadar üzersen sakın arama demişti. Ki senin bahsettiğn şahıs gibi çok ılımlı da değildir, aksine kuralları vardır, ciddidir.. Ama ben dayanamadım, aradım sonra noldu dersin ? Parça parça yazıyorum tatlım, okuduğunu göriyim de boşuna yazmiyim diye.
Anlayamadım özür dilerim.
