Merhaba hanımlar , Buradaki ilk konumun bu şekilde olacağını tahmin bile edemeZdim. O kadar kotuyum ki kimseye anlatamıyorum. Babamı hiç ummadık bir anda kaybettik. Ansizca çekip gitti ve o an yanında kimse yoktu bir basına çaresizce ... Bunu düşündükçe daha da artıyor içimdeki tarifsiz acı. KESK'e diyorum KESK'e yanında biri olsaydı . Babama ilk askıma yardım edebilecek biri . O an bile anlamış olacakları ve kimseye zarar vermemek icin aracını kenara yanastirmak istemiş başaramamış . O an ki acısıyla 112 çevirmiş ama arayamamis. Kalbi daha fazla dayanamadan orada bir basına can vermiş . Nasıl geçecek bu acı ? Kimseye belli etmememde babamı cok özlüyorum. Annemden gizli ağlıyorum o da perişan durumda. Uyku yok yemek içmek yok. Geçer mi bunlar bir gün biter mi bu acı ?