Merhaba... öncelikle her yoruma saygım var ancak insanların sıkıntılarını küçümseyen yorum yapılıp da hem ben hem de karşı taraf kısıtlansın istemiyorum
Etrafımda bir tane bile iyi insan yok. Konuşacak kimse yok. Herkes laylaylom herkes günlük yaşıyor. Is yerindeki insanlar da öyle. Isimi yapıp bir kaç kisi dışında kimseyle is dışı konuşmuyorum. Bir erkek arkadaşım 2 haftadır sevgilisi ile sorunlarını anlatıyordu bana ben de yardımcı olmaya çalışıyordum. Bütün yaptıklarını bana anlatıyordu. Dünden beri nisanlanmayi planlıyormuş. Yani bana dert anlattı vaktimi aldı. Sanki ayrılacak gibi konuşuyordu. Internetten biriyle tanışmıştım 1 yıldır 1.5 saatlik mesafeden beni gormeye gelmedi. Surekli bahane buldu. Senbenim icin ne yaptın sen de gelebilirdin beni görmeye dedi. Ben de konusmak istemiyorum dedim. Az önce beni her yerden sildi. Çalışıyorum.
Esai saatleri.icinde isime odaklaniyorum. Mesai bitince ebe geliyorum. Evde sorun yok ama iki gündür çok sıkılıyorum. Konusacak kimse yok. Yine de ke dime bir seyler bulmaya çalışıyorum. Iyi olmaya çalışıyorum. Dua ediyorum ama sanki ıçimde bir şey beni kemiriyor.
Simdi bazı kişiler milletin ne dertleri var sen ne yazıyorsun diyecekler ama çok sıkıldım. Is yerindekiler car car ceneliler. Ben isime odaklaniyorum ama varlıkları bjle beni rahatsız ediyor. Buna yapacak bir sey yok biliyorum. Bir kac sene once onlar yüzünden cehennemi yaşadım. Tabutta yatıyormuşum gibi 8 ay geçirdim.o gunler bitti. O gunlerde kurtuldum. Gecen sene bugun direksiyon sınavından kalmıştım. Butun gun agladim. 2 ay sonraki sınavda azmettim geçtim. O kötü gunden de kurtuldum ama şimdi sıkışıp kalmışım gibi hissediyorum. Beni sevenbenim sevdiğim biri de yok. Sosyal degilim. Bi yerlere girip cikayim insanlqrla haşır neşir olayım bunu da sevmiyorum. Kendi kendime yetiyordum ama görüştüğüm kişi ve sevgilisini bana kötüleyip nisanlanacak arkadas yuzundencanim sıkıldı çok ağladım. Insanları olayları takıyorum kendi isime bakamıyorum.
Sizlerin tavsiyeleri olur mu bu konular hakkında?