• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çok mutsuzum bunaldım daraldım

Bir ara is yerinde kotu insanlarla çalışıyordum. Cehennem gibiydi. O zaman psk. Gittim. Hic Bir işe yaramadı. Miymiy konuştu sosyal ol dedi. Benim isime yaramiyordu ki sosyal olsam ne olacak sabah yine onlarin icine gidecegim. Kendi çabamla onlardan kurtuldum. Terapi ise yaramaz
O zaman psikiyatriye gideceksiniz yani ben de üzgünüm uzun süredir ama siz tedaviyi terapiyi hafife alıyorsunuz durumu düzeltmek istemiyor gibisiniz.
 
Bu durum gitsin çok istiyorum. Ben de mutlu neşeli olmak istiyorum. Bir kez psikoloğa gittim hiç-bir şey olmadı. Başka da bir şey yapmadım
O zaman psikiyatriye gideceksiniz yani ben de üzgünüm uzun süredir ama siz tedaviyi terapiyi hafife alıyorsunuz durumu düzeltmek istemiyor gibisiniz.
 
Ehliyet sınavından kaldim diye 2 ay aglamaniz çok negatif olduğunuzu gösteriyor. Ağlamak birşey kazandırmaz ki. Bakın sonra gecmissiniz. Sevgilisiyle hiç anlaşamayan sürekli ayrıl barış arkadaşım var ağlarken dinliyorum sonra bakıyorum barışmis. Sonra gene ayrı sonra gene barışmis. Bana ne ? Kendi hayatı.
 
Merhaba... öncelikle her yoruma saygım var ancak insanların sıkıntılarını küçümseyen yorum yapılıp da hem ben hem de karşı taraf kısıtlansın istemiyorum
Etrafımda bir tane bile iyi insan yok. Konuşacak kimse yok. Herkes laylaylom herkes günlük yaşıyor. Is yerindeki insanlar da öyle. Isimi yapıp bir kaç kisi dışında kimseyle is dışı konuşmuyorum. Bir erkek arkadaşım 2 haftadır sevgilisi ile sorunlarını anlatıyordu bana ben de yardımcı olmaya çalışıyordum. Bütün yaptıklarını bana anlatıyordu. Dünden beri nisanlanmayi planlıyormuş. Yani bana dert anlattı vaktimi aldı. Sanki ayrılacak gibi konuşuyordu. Internetten biriyle tanışmıştım 1 yıldır 1.5 saatlik mesafeden beni gormeye gelmedi. Surekli bahane buldu. Senbenim icin ne yaptın sen de gelebilirdin beni görmeye dedi. Ben de konusmak istemiyorum dedim. Az önce beni her yerden sildi. Çalışıyorum.
Esai saatleri.icinde isime odaklaniyorum. Mesai bitince ebe geliyorum. Evde sorun yok ama iki gündür çok sıkılıyorum. Konusacak kimse yok. Yine de ke dime bir seyler bulmaya çalışıyorum. Iyi olmaya çalışıyorum. Dua ediyorum ama sanki ıçimde bir şey beni kemiriyor.
Simdi bazı kişiler milletin ne dertleri var sen ne yazıyorsun diyecekler ama çok sıkıldım. Is yerindekiler car car ceneliler. Ben isime odaklaniyorum ama varlıkları bjle beni rahatsız ediyor. Buna yapacak bir sey yok biliyorum. Bir kac sene once onlar yüzünden cehennemi yaşadım. Tabutta yatıyormuşum gibi 8 ay geçirdim.o gunler bitti. O gunlerde kurtuldum. Gecen sene bugun direksiyon sınavından kalmıştım. Butun gun agladim. 2 ay sonraki sınavda azmettim geçtim. O kötü gunden de kurtuldum ama şimdi sıkışıp kalmışım gibi hissediyorum. Beni sevenbenim sevdiğim biri de yok. Sosyal degilim. Bi yerlere girip cikayim insanlqrla haşır neşir olayım bunu da sevmiyorum. Kendi kendime yetiyordum ama görüştüğüm kişi ve sevgilisini bana kötüleyip nisanlanacak arkadas yuzundencanim sıkıldı çok ağladım. Insanları olayları takıyorum kendi isime bakamıyorum.
Sizlerin tavsiyeleri olur mu bu konular hakkında?
Fazla takıntılısın psikolojik destek almalısın
 
Karşılaştığım insanlar hep aşırı konuşan insanlar hiç yabancı bir ortamı yadırgamıyorlar, bende hep girdiğim ortamda daha sessizim ve bunu beni görür görmez söylüyorlar sen çekingensin diye. Bende insanlardan uzaklaştım hemen bir insanın kişiliği hakkında yorum yapmalarını sevmiyorum ve kafaya takıyorum. Yalnızlığı daha çok seviyorum ve sürekli kendimiz gibi insanlar çıkmasını beklersek çıkmıyor ya sosyal olacaksan onları öyle kabul edeceksin çünkü her insan farklı ya da böyle devam edeceksin
 
Karşılaştığım insanlar hep aşırı konuşan insanlar hiç yabancı bir ortamı yadırgamıyorlar, bende hep girdiğim ortamda daha sessizim ve bunu beni görür görmez söylüyorlar sen çekingensin diye. Bende insanlardan uzaklaştım hemen bir insanın kişiliği hakkında yorum yapmalarını sevmiyorum ve kafaya takıyorum. Yalnızlığı daha çok seviyorum ve sürekli kendimiz gibi insanlar çıkmasını beklersek çıkmıyor ya sosyal olacaksan onları öyle kabul edeceksin çünkü her insan farklı ya da böyle devam edeceksin
Kendi başıma olmayı tercih ediyorum. Is yerinde is disinda bir kac kisiyle konuşup gulsuuyorum. Is dışında konuşabileceğim bir erkek arkadaşım var. Sıkılıyorum sıkılıyorum sonra biraz geçiyor. Bilmiyorum böyle gidiyor... keske sevdigim anlaştığım biri olsaydı... o da yok... bu kadar zor olmamalıydı biriyle görüşmek. Kötü biri degilim kimsenin arkasından is cevirmiyorum. Yüzüne gülüp arkasından konuşmuyorum. Ama sanki çok kötü biriymisim gibi hiç-bir şey duzgun gitmiyor. Kötülük yapanların her isleri rast gidiyor. Çok mutlular
 
Back