Çok Mutsuzum Ama Boşanamıyorum

ayssennurr

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
1 Ağustos 2024
46
19
29
Merhaba herkese benim bir derdim var ve ne yapacağım konusunda hiç bir şey bilmiyorum fikirlerinize ihtiyacım var 3 yıllık evliyim çocuğum yok eşimle severek evlendik evlilik öncesi 4 yıllık bir ilişkimiz oldu. Sevgiliyken ve nişanlıyken çok kavgalarımız oldu defalarca ayrılığın eşiğine geldik ama hep bir şekilde düzelttik evlendikten sonra da durum değişmedi evliliğin ilk 1 yılı kabus gibi geçti sürekli kavga tartışma. 1 yıldan sonra sanırım artık aynı evde yaşamaya alıştık birbirimizi alttan almaya başladık belki de yorulduk bilmiyorum kavgalar azaldı şuan rutin dışardan bakılınca sorunsuz eşime göre güzel giden bir evliliğimiz var ancak sorun şu ki ben eşimden çok soğudum. Ve sanırım artık onu sevmiyorum. Boşanmak istiyorum ama ailem arkamda değil babam çok sorunlu geri kafalı bir adam boşanmayı hoş karşılamaz o yüzden henüz ona bu kararımdan hiç bahsetmedim bile. Annemle paylaştım ama maalesef o da destek olmadı. Kim evliliğinde çok mutlu ki içkisi yok kumarı yok aldatma yok dayak yok maddi durumu iyi ne istersen alıyosun nereye istersen gidiyorsun daha ne istiyosun Allahtan belanı mı istiyosun dedi. Birinden boşanabilmek için illa dayak aldatma vs. mi olması gerekiyor. Mutsuzum sevmiyorum eşimden duygusal yakınlık görmüyorum işten eve gelir ya telefon ya televizyon yemek yerken bile telefon elinde video izler sohbet yok muhabbet yok. Cinselik dışında bana asla dokunmaz öpmez ilgi göstermez. İş için 1 haftalığına şehir dışına gitti o 1 haftalık süre içerisinde onu hiç özlemediğimi onsuz ve yalnızken çok daha mutlu huzurlu olduğumu fark ettim. Artık sevmediğimi de o gün anladım zaten. Sevmediğim biriyle bir ömür geçiremem yaşım 30 anne olmayı da çok istiyorum ancak ben bu kadar mutsuzken çocuğumu nasıl mutlu edebilirim ki. Bir yandan da acaba annem haklı mı diyorum yaşım geçiyo boşansam yeniden birini sevebilecek miyim güvenebilecek miyim ben hiç bir zaman anne olamayacak mıyım babamın evine de geri dönmek istemiyorum orda yapamam rahat edemem ama gidecek başka yerim de yok bu düşünceler beynimi kemirip duruyor. Sizce ne yapmalıyım nolur bana bi yol gösterin…
 
Merhaba herkese benim bir derdim var ve ne yapacağım konusunda hiç bir şey bilmiyorum fikirlerinize ihtiyacım var 3 yıllık evliyim çocuğum yok eşimle severek evlendik evlilik öncesi 4 yıllık bir ilişkimiz oldu. Sevgiliyken ve nişanlıyken çok kavgalarımız oldu defalarca ayrılığın eşiğine geldik ama hep bir şekilde düzelttik evlendikten sonra da durum değişmedi evliliğin ilk 1 yılı kabus gibi geçti sürekli kavga tartışma. 1 yıldan sonra sanırım artık aynı evde yaşamaya alıştık birbirimizi alttan almaya başladık belki de yorulduk bilmiyorum kavgalar azaldı şuan rutin dışardan bakılınca sorunsuz eşime göre güzel giden bir evliliğimiz var ancak sorun şu ki ben eşimden çok soğudum. Ve sanırım artık onu sevmiyorum. Boşanmak istiyorum ama ailem arkamda değil babam çok sorunlu geri kafalı bir adam boşanmayı hoş karşılamaz o yüzden henüz ona bu kararımdan hiç bahsetmedim bile. Annemle paylaştım ama maalesef o da destek olmadı. Kim evliliğinde çok mutlu ki içkisi yok kumarı yok aldatma yok dayak yok maddi durumu iyi ne istersen alıyosun nereye istersen gidiyorsun daha ne istiyosun Allahtan belanı mı istiyosun dedi. Birinden boşanabilmek için illa dayak aldatma vs. mi olması gerekiyor. Mutsuzum sevmiyorum eşimden duygusal yakınlık görmüyorum işten eve gelir ya telefon ya televizyon yemek yerken bile telefon elinde video izler sohbet yok muhabbet yok. Cinselik dışında bana asla dokunmaz öpmez ilgi göstermez. İş için 1 haftalığına şehir dışına gitti o 1 haftalık süre içerisinde onu hiç özlemediğimi onsuz ve yalnızken çok daha mutlu huzurlu olduğumu fark ettim. Artık sevmediğimi de o gün anladım zaten. Sevmediğim biriyle bir ömür geçiremem yaşım 30 anne olmayı da çok istiyorum ancak ben bu kadar mutsuzken çocuğumu nasıl mutlu edebilirim ki. Bir yandan da acaba annem haklı mı diyorum yaşım geçiyo boşansam yeniden birini sevebilecek miyim güvenebilecek miyim ben hiç bir zaman anne olamayacak mıyım babamın evine de geri dönmek istemiyorum orda yapamam rahat edemem ama gidecek başka yerim de yok bu düşünceler beynimi kemirip duruyor. Sizce ne yapmalıyım nolur bana bi yol gösterin…
Sevmediğiniz biriyle ömür geçmez
 
Merhaba herkese benim bir derdim var ve ne yapacağım konusunda hiç bir şey bilmiyorum fikirlerinize ihtiyacım var 3 yıllık evliyim çocuğum yok eşimle severek evlendik evlilik öncesi 4 yıllık bir ilişkimiz oldu. Sevgiliyken ve nişanlıyken çok kavgalarımız oldu defalarca ayrılığın eşiğine geldik ama hep bir şekilde düzelttik evlendikten sonra da durum değişmedi evliliğin ilk 1 yılı kabus gibi geçti sürekli kavga tartışma. 1 yıldan sonra sanırım artık aynı evde yaşamaya alıştık birbirimizi alttan almaya başladık belki de yorulduk bilmiyorum kavgalar azaldı şuan rutin dışardan bakılınca sorunsuz eşime göre güzel giden bir evliliğimiz var ancak sorun şu ki ben eşimden çok soğudum. Ve sanırım artık onu sevmiyorum. Boşanmak istiyorum ama ailem arkamda değil babam çok sorunlu geri kafalı bir adam boşanmayı hoş karşılamaz o yüzden henüz ona bu kararımdan hiç bahsetmedim bile. Annemle paylaştım ama maalesef o da destek olmadı. Kim evliliğinde çok mutlu ki içkisi yok kumarı yok aldatma yok dayak yok maddi durumu iyi ne istersen alıyosun nereye istersen gidiyorsun daha ne istiyosun Allahtan belanı mı istiyosun dedi. Birinden boşanabilmek için illa dayak aldatma vs. mi olması gerekiyor. Mutsuzum sevmiyorum eşimden duygusal yakınlık görmüyorum işten eve gelir ya telefon ya televizyon yemek yerken bile telefon elinde video izler sohbet yok muhabbet yok. Cinselik dışında bana asla dokunmaz öpmez ilgi göstermez. İş için 1 haftalığına şehir dışına gitti o 1 haftalık süre içerisinde onu hiç özlemediğimi onsuz ve yalnızken çok daha mutlu huzurlu olduğumu fark ettim. Artık sevmediğimi de o gün anladım zaten. Sevmediğim biriyle bir ömür geçiremem yaşım 30 anne olmayı da çok istiyorum ancak ben bu kadar mutsuzken çocuğumu nasıl mutlu edebilirim ki. Bir yandan da acaba annem haklı mı diyorum yaşım geçiyo boşansam yeniden birini sevebilecek miyim güvenebilecek miyim ben hiç bir zaman anne olamayacak mıyım babamın evine de geri dönmek istemiyorum orda yapamam rahat edemem ama gidecek başka yerim de yok bu düşünceler beynimi kemirip duruyor. Sizce ne yapmalıyım nolur bana bi yol gösterin…
merhaba tatlım. Şeyi sorucam yanlış anlama lütfen sen mesela yaklaşır mısın o yaklaşmazsa sen öper misin ilgi ister naz yapar mısın? ben mesela bazne kocamdan ilgi isterim yaklaşırım sokulurum sadece sevsin diye ya da açık açık sev beni biraz derim o anki ihtiyacını anlamıyor olabilir ona göre her şey normal geliyor olabilir çünkü duygusal beklentisi farklıdır. Belki sen talepkar olursan anlar düzeltir bana çok kötü bir adammış gibi gelmedi ondan dedim canım yoksa ben tabi ki her zaman kadından yanayımm:KK68:
 
merhaba tatlım. Şeyi sorucam yanlış anlama lütfen sen mesela yaklaşır mısın o yaklaşmazsa sen öper misin ilgi ister naz yapar mısın? ben mesela bazne kocamdan ilgi isterim yaklaşırım sokulurum sadece sevsin diye ya da açık açık sev beni biraz derim o anki ihtiyacını anlamıyor olabilir ona göre her şey normal geliyor olabilir çünkü duygusal beklentisi farklıdır. Belki sen talepkar olursan anlar düzeltir bana çok kötü bir adammış gibi gelmedi ondan dedim canım yoksa ben tabi ki her zaman kadından yanayımm:KK68:
Merhaba evet genelde yaklaşan taraf hep ben oldum zaten ama karşılık göremeyince bende bıraktım içimden de gelmiyo zaten artık. Evde de giyimine dikkat eden bakımlı biriyim ama dediğim gibi eşim eğer sonunda cinsellik yoksa bana asla yaklaşmaz dokunmaz ilgi göstermez. Ondan sevgi ve ilgi dilenmekten yoruldum artık
 
İşiniz yoksa önce bir iş bulup çalışmaya başlayın. Ailenize muhtaç olmayınca kendinize 1+1 apart tutup yeni bir hayata başlayabilirsiniz. Ya mutluluğunuz için mücadele edeceksiniz ya da mutsuz bir evliliğin içinde yuvarlanıp gideceksiniz.
İstanbul gibi bir yerde aldığım maaş sadece kiraya yeter malesef. Başımı sokacak bir evim olmadan tek başıma geçinmem mümkün değil
 
Boşanmadan önce çift terapisini deneyin bence şuan eşinizin sizi sevdiğini ve vazgecmeyecegini düşünüyorsunuz. Ama boşaninca yada sizden gidince ozleyebilirsiniz. Bazen elimizdekilerin kıymetini kaybettigimizde anlarız. Ben de çoğu konuda kadınlardan yanayım ama bunu başka bir kadin eşim benden sıkıldı sevgi yok bosanicakmis ama bence herşey çok iyiydi dese bir çoğumuz adamı linçleriz. Eşinize rahatsız olduğu konuları kavga etmeden anlatın terapi almak istediğinizi söyleyin kurtarilamayacak birşey gibi gelmedi ha hala olmuyorsa bosanirsiniz zaten . Ama denemeden vazgecerseniz pişman olabilirsiniz
 
Merhaba herkese benim bir derdim var ve ne yapacağım konusunda hiç bir şey bilmiyorum fikirlerinize ihtiyacım var 3 yıllık evliyim çocuğum yok eşimle severek evlendik evlilik öncesi 4 yıllık bir ilişkimiz oldu. Sevgiliyken ve nişanlıyken çok kavgalarımız oldu defalarca ayrılığın eşiğine geldik ama hep bir şekilde düzelttik evlendikten sonra da durum değişmedi evliliğin ilk 1 yılı kabus gibi geçti sürekli kavga tartışma. 1 yıldan sonra sanırım artık aynı evde yaşamaya alıştık birbirimizi alttan almaya başladık belki de yorulduk bilmiyorum kavgalar azaldı şuan rutin dışardan bakılınca sorunsuz eşime göre güzel giden bir evliliğimiz var ancak sorun şu ki ben eşimden çok soğudum. Ve sanırım artık onu sevmiyorum. Boşanmak istiyorum ama ailem arkamda değil babam çok sorunlu geri kafalı bir adam boşanmayı hoş karşılamaz o yüzden henüz ona bu kararımdan hiç bahsetmedim bile. Annemle paylaştım ama maalesef o da destek olmadı. Kim evliliğinde çok mutlu ki içkisi yok kumarı yok aldatma yok dayak yok maddi durumu iyi ne istersen alıyosun nereye istersen gidiyorsun daha ne istiyosun Allahtan belanı mı istiyosun dedi. Birinden boşanabilmek için illa dayak aldatma vs. mi olması gerekiyor. Mutsuzum sevmiyorum eşimden duygusal yakınlık görmüyorum işten eve gelir ya telefon ya televizyon yemek yerken bile telefon elinde video izler sohbet yok muhabbet yok. Cinselik dışında bana asla dokunmaz öpmez ilgi göstermez. İş için 1 haftalığına şehir dışına gitti o 1 haftalık süre içerisinde onu hiç özlemediğimi onsuz ve yalnızken çok daha mutlu huzurlu olduğumu fark ettim. Artık sevmediğimi de o gün anladım zaten. Sevmediğim biriyle bir ömür geçiremem yaşım 30 anne olmayı da çok istiyorum ancak ben bu kadar mutsuzken çocuğumu nasıl mutlu edebilirim ki. Bir yandan da acaba annem haklı mı diyorum yaşım geçiyo boşansam yeniden birini sevebilecek miyim güvenebilecek miyim ben hiç bir zaman anne olamayacak mıyım babamın evine de geri dönmek istemiyorum orda yapamam rahat edemem ama gidecek başka yerim de yok bu düşünceler beynimi kemirip duruyor. Sizce ne yapmalıyım nolur bana bi yol gösterin…
Tekrar biriyle birliktelik yaşar misiniz bilmem ama bu ilişki de insana birşey katmıyor ki.hatta eksiltiyor. O yüzden bu bir gerekçe değil bence.
 
Mutlu değilseniz boşanmak istiyorsanız hiçbir şey önünüzde engel olamaz, olmamalı. Ama anlamadığım evlenmeden önce 4 sene kavgalı-gürültülü, ayrıl-barışlı ilişkiniz olmuş, evlilik kararı vermeden önce vazgeçebilirdiniz, neden evlenmeyi tercih ettiniz?
En büyük pişmanlığımda bu zaten şuanki aklım olsa daha sevgiliyken ilk kavgamızda ayrılırdım. O zamanlar çok seviyordum eşimi. O da ayrılmak istediğimde asla kabul etmiyordu bırakmıyordu. Biraz da ailemin etkisi var babam çok baskıcı bi adamdı evden dışarı rahat rahat çıkamazdım evliliği kurtuluş olarak gördüm belki de…
 
Ben de ilk eşimle yaklaşık 5 yıl çıkmıştım, üniversiteden arkadaşımdı mesleklerimiz de aynıydı. Evlenmeden bu kadar sorun yaşayacağımı hiç anlayamadım. Ne zaman ki evlendik adam kendi dünyasında. Bir süre sonra cinsellik falan da bitti, ev arkadaşı gibiydik. Ama ben aşırı mutsuzdum, kendime de bakmıyordum. İşe gidip orada ağlıyordum falan, insanlara ne yalan söylemem lazım düşünemiyordum artık. Ama eşim bunları hiç görmüyordu bile. 1.5 yıllık evlilik sonunda boşandık anlaşmalı. 5 dk bile sürmüyor ama sonrası tam bir iç huzuru. Sigara reklamı var ya "Bu kadar mı fark eder?" diyo dayı aynı ondan.

Eğer size biraz sevgisi ya da vefası varsa maddi destek verebilir belki. Benim maaşım pek iyi değildi, çoğu da terapiye gidiyordu. Kendimi toplayıp ben tamamım diyene kadar eski eşim ev kirasını ve faturaları ödedi, annesine taşındı ve evi olduğu gibi bana bıraktı. Belki siz de konuşabilirsiniz bu konuları.
Bu şekilde hayat asla geçmez asla. Kendinizi bitirirsiniz, geçen zamanınıza yazık olur. Annelik konusuna gelince yaşım geçer diye korkuyorsanız yumurta dondurabilirsiniz. Ama annelikten de önce kendinizi düşünün.
 
Son düzenleme:
İstanbul gibi bir yerde aldığım maaş sadece kiraya yeter malesef. Başımı sokacak bir evim olmadan tek başıma geçinmem mümkün değil
Ama böyle düşünürseniz hayat boyu birlerine bağımlı olursunuz. Ya koca ya baba, hayatınızla ilgili kararları onlar verir. Bekar ve ailesiz yaşayan bir sürü asgari ücreti var gerekirse daha küçük bir şehirde hayata yeniden başlarsınız. Yani babam izin verirse boşanabilirim sonra yeniden bana bakacak biriyle evlenirim gibi planlar çok üzücü
 
Ama böyle düşünürseniz hayat boyu birlerine bağımlı olursunuz. Ya koca ya baba, hayatınızla ilgili kararları onlar verir. Bekar ve ailesiz yaşayan bir sürü asgari ücreti var gerekirse daha küçük bir şehirde hayata yeniden başlarsınız. Yani babam izin verirse boşanabilirim sonra yeniden bana bakacak biriyle evlenirim gibi planlar çok üzücü
Öyle bir planım yok. Kimsenin bana bakmasına da ihtiyacım yok. Sadece sevmek sevilmek ve anne olmak istiyorum.
 
Tek başıma geçinemem babamın arkamda durması lazım, durmazsa boşanamam diye yazan sizsiniz. Demek mi birilerinin size bakmasına destek olmasına ihtiyaç duyuyorsunuz
Ben manevi desteği kastetmiştim. Böyle bir kararda ailenin yanında olması çok çok önemli bence. Yeterince yıprandım zaten bu evliliğin içinde kendimi yapayalnız hissediyorum ailemin biz her konuda senin arkandayız yeter ki sen mutlu ol demesine çok ihtiyacım vardı. Ayrıca şuan çalışmıyorum ve bir birikimim yok nasıl ayrı eve çıkarım tek başıma altından kalkabilir miyim diye endişe duymam gayet normal bence
 
X