Çok mutsuz hissediyorum şu an nolur okuyun :(((

Şu an bir konferansa ktılıyorum yurtdışında ama o kadar mutsuzum ki, negatif duygular beni esir aldı ağlamamak için kasıyorum. Zaman sanki geçmiyor. Sorun diğer insanlarla kaynaşamamak. Sanki yokmuşum gibi davranıyorlar gibi geliyor, negatif duygular yoğunlaştıkça bu algım daha da hassaslaşıyor. Dün konferans için yolculuğa çıkmadan önce 4-5 kişilik bir grup sohbet ederken aralarına girip birşey sormak istedim, sorumu kimse cevaplamadı kendi aralarında devam ettiler çok kötü hissettim. Ardından buna benzer birkaç olay daha oldu. Neyse konferans alanına vardık akşam parti vardı lobide, indim baktım herkes içkisini almış muhabbette ne yapacağımı bilemedim, odama gelip uyudum :KK43:(

Sabah "Allahım gör halimi yardım et" diye dualar ederek kalktım pozitif olmaya çalışacaktım ama dakka 1 gol 1: odamdaki fransız kız kahvaltıya geliyor musun dedi, evet dedim sandım ki birlikte gitmek istiyor.. Kapıdan çıktık kız beni beklemeden yürümeye başladı, koridorun sonunda arkadaşıylar karşılaştı onla birlikte yürüdü. Bende zaten bişeyler birikmiş ağlamamak için dudağımı ısırdım resmen. Resmen enerjim diplerde şu anda, sonra pişman olmamak için kendimi iyi hissetmeye çalışıyorum beceremiyor. Konferanstan da soğumuş durumdayım. Oturum boyunca kk'da konu okudum dinlemedim hiç, yüklü para vermeme rağmen :KK43:( Bir nefret duygusu çöreklendi içime resmen diğerlerinden nefret ediyorum aralarına giremediğim için.. Bu duyguyu nasıl aşarım ben

Aslında umursamazsan bunlar olmaz
Takılın yanlız paşalar gibi özgüveniniz olsun
Kahvaltıya inin mesela kendinizden emin adımlarla omuzlar dik kimseyi tınlamadan ohh rahatça keyfini çıkarıver
ha bir şey sorduğun vakit azıcık yırtıkmı derler ona artık öyle ol ve sesini duyur sorunu yanıtlamalarını birşekilde sağla
Hiç böyle içine kapanmakla hayatı kendinize dar etmekle olmaz......
 
yaaa yazık orada geçirdiğin o kalitesiz zamana iki kıyıtırık insan arasına almadı seni diye ... ne için gittiysen onu yap iki müze gez dön...
evet yazık bence de :KK43:

ama aptallık bende, yakın arkadaşım pahalı diye gelmedi, e nye gidersin salak kafa ? "başkaları eşlik etmiyor diye gitmek istediğiniz yerleri ertelemeyin" diyen kişisel gelişimcilerin gazına geldim mal gibi.

Canım burası köy gibi bir yer merkeze 5-6 saat ah keşke olsa da kafa dağıtsam
 
mesela şu an konferansın oturumu var ve ben gitmiyorum kızlar gitmek hiç içimden gelmiyor nası bir soğumuş nefret etmişsem, o insanların suratını görmeye dahi tahammülüm yok
 
ben çabuk kaynaşan biriyim.
ilk kez gördüğüm insanlarla iyi anlaşırım.
kendimden yola çıkarak size "gülümsemenizi" önerebilirim.

ben öyle bir ortamda genelde insanlara bir şey sorarak yaklaşırım.

"merhaba, xxx olayı nerede olacak bilginiz var mı acaba?"
"siz nereden katılıyordunuz?"
"hangi otelde kalıyorsunuz?" gibi.
sonra ice breaker cümleler ile devam ederim.

yolculuktan, o ülkeden şehirden falan bahsederim.

sonra davet edilmeyi beklemeden davet ederim.

"yemeğe gitmek ister misiniz?"
"şurada çok güzel bir mekan varmış, bir ara görmeye gideceğim gelmek ister misiniz" gibi.
genelde bu aşamadan sonra arkadaşları varsa onlarla da tanıştırıyorlar zaten.

ama sürekli insanların peşine takılmam.
grup halinde geldilerse dışarıdan birinin yanında çok rahat edemezler.
zamanımın bi kısmını da yalnız geçiririm ve bundan hoşlanırım.

umarım bundan sonrası güzel geçer :KK66:
 
dal bir ortama sohbetlerını dınle once sonra sende 2 yorum yap,pozitif davran ınsanlar kendılerıyle ılgılenenelerı cok severler:)bır ıkı hal hatır,hoş beş hoppp dahil olmuşsun bi ortama..
aaa aksam partıye gidelımm su saatte şurda buluşup bırlıkte ınelım..falan de:)
zaten onemlı olan orayı kurtarmak anladıgım kadarıyla,ordakıler sonra hayatına dahıl olmayacak ınsanlar
dolayısıyla en pozıtıf halınle karış insanların arasına:)
 
Şu an bir konferansa ktılıyorum yurtdışında ama o kadar mutsuzum ki, negatif duygular beni esir aldı ağlamamak için kasıyorum. Zaman sanki geçmiyor. Sorun diğer insanlarla kaynaşamamak. Sanki yokmuşum gibi davranıyorlar gibi geliyor, negatif duygular yoğunlaştıkça bu algım daha da hassaslaşıyor. Dün konferans için yolculuğa çıkmadan önce 4-5 kişilik bir grup sohbet ederken aralarına girip birşey sormak istedim, sorumu kimse cevaplamadı kendi aralarında devam ettiler çok kötü hissettim. Ardından buna benzer birkaç olay daha oldu. Neyse konferans alanına vardık akşam parti vardı lobide, indim baktım herkes içkisini almış muhabbette ne yapacağımı bilemedim, odama gelip uyudum :KK43:(

Sabah "Allahım gör halimi yardım et" diye dualar ederek kalktım pozitif olmaya çalışacaktım ama dakka 1 gol 1: odamdaki fransız kız kahvaltıya geliyor musun dedi, evet dedim sandım ki birlikte gitmek istiyor.. Kapıdan çıktık kız beni beklemeden yürümeye başladı, koridorun sonunda arkadaşıylar karşılaştı onla birlikte yürüdü. Bende zaten bişeyler birikmiş ağlamamak için dudağımı ısırdım resmen. Resmen enerjim diplerde şu anda, sonra pişman olmamak için kendimi iyi hissetmeye çalışıyorum beceremiyor. Konferanstan da soğumuş durumdayım. Oturum boyunca kk'da konu okudum dinlemedim hiç, yüklü para vermeme rağmen :KK43:( Bir nefret duygusu çöreklendi içime resmen diğerlerinden nefret ediyorum aralarına giremediğim için.. Bu duyguyu nasıl aşarım ben

Kendine guven. Sen onlara mecbur degilsin.
 
mesela şu an konferansın oturumu var ve ben gitmiyorum kızlar gitmek hiç içimden gelmiyor nası bir soğumuş nefret etmişsem, o insanların suratını görmeye dahi tahammülüm yok
saçmalama in aşağı çabuk aaaa vallaha dövecem şimdi seni haaaa:KK53: hadi naş görmeyeyim cvp yazdığını çevrim içi olduğu hııııı:KK55:
 
Aslında umursamazsan bunlar olmaz
Takılın yanlız paşalar gibi özgüveniniz olsun
Kahvaltıya inin mesela kendinizden emin adımlarla omuzlar dik kimseyi tınlamadan ohh rahatça keyfini çıkarıver
ha bir şey sorduğun vakit azıcık yırtıkmı derler ona artık öyle ol ve sesini duyur sorunu yanıtlamalarını birşekilde sağla
Hiç böyle içine kapanmakla hayatı kendinize dar etmekle olmaz......

evet ama onu yapamıyorum sanırım:KK43: annem bile dalga geçer benimle kızar, bir yere başvurunca filan "eee şeyy" diye konuşurmuşum yırtık ol der.. Ben de hep kendime yeminler ederim sözleri veririm ama pratik hayatta yine mıyıl mıyıl kendime güvensiz konuşurum yani öyle bir içselleşmiş ki nasıl söküp atıcam bilemiyorum. Önceden telkinle bir nebze ama telkin etmediğim zaman ani gelişen durumlada ses volümüm düşük
 
dal bir ortama sohbetlerını dınle once sonra sende 2 yorum yap,pozitif davran ınsanlar kendılerıyle ılgılenenelerı cok severler:)bır ıkı hal hatır,hoş beş hoppp dahil olmuşsun bi ortama..
aaa aksam partıye gidelımm su saatte şurda buluşup bırlıkte ınelım..falan de:)
zaten onemlı olan orayı kurtarmak anladıgım kadarıyla,ordakıler sonra hayatına dahıl olmayacak ınsanlar
dolayısıyla en pozıtıf halınle karış insanların arasına:)

canım o kadar kolay değil işte bu sohbete dalmak :KK43:( kendi aralarında konuşurken denedimbirkaç defa şöyle bana bi bakıp devam ettiler. yani fizikselbirşeyim de yok gayet bakımlı hoş bir kız olduğum söylenir. valla sorun ne anlamadım sanırım bende aura yok.
 
evet ama onu yapamıyorum sanırım:KK43: annem bile dalga geçer benimle kızar, bir yere başvurunca filan "eee şeyy" diye konuşurmuşum yırtık ol der.. Ben de hep kendime yeminler ederim sözleri veririm ama pratik hayatta yine mıyıl mıyıl kendime güvensiz konuşurum yani öyle bir içselleşmiş ki nasıl söküp atıcam bilemiyorum. Önceden telkinle bir nebze ama telkin etmediğim zaman ani gelişen durumlada ses volümüm düşük

şöyle düşün
ilk girdiğin ortamdaki hiç kimse seni tanımıyor.
senin özgüvenli mi güvensiz mi çekingen mi yırtık mı olduğu bilmiyor ki.
sen kendini nasıl tanıtırsan öylesin
 
evet ama onu yapamıyorum sanırım:KK43: annem bile dalga geçer benimle kızar, bir yere başvurunca filan "eee şeyy" diye konuşurmuşum yırtık ol der.. Ben de hep kendime yeminler ederim sözleri veririm ama pratik hayatta yine mıyıl mıyıl kendime güvensiz konuşurum yani öyle bir içselleşmiş ki nasıl söküp atıcam bilemiyorum. Önceden telkinle bir nebze ama telkin etmediğim zaman ani gelişen durumlada ses volümüm düşük

Yaş kaç ?birde bunu hayatta böyle böyle öğrenip aşacaksınız.
Zamanla törpülersiniz,karşınızdakilerde sizin gibi insan üztün bir varlık değil sizden.
Bikere düşüncelerinizi değiştirin ardı kesilmeden gelir.....
 
canım o kadar kolay değil işte bu sohbete dalmak :KK43:( kendi aralarında konuşurken denedimbirkaç defa şöyle bana bi bakıp devam ettiler. yani fizikselbirşeyim de yok gayet bakımlı hoş bir kız olduğum söylenir. valla sorun ne anlamadım sanırım bende aura yok.


once volume yükselt ozaman merhabaaa diye yuksek sesle gir ortama
millet tip tip bakar emınım:)tabi bu ortam en azından 1-2 kez konusutugun birilerinin dahil oldugu bir ortam olsun
aksam parti varmıss gördünüz ilanı degilmi kacta gidiyosunuz bende ona göre hazırlanayım falan de:)
yada seminer cıkısında konuyla ılgılı,,ya burda ne demek ıstedı,bunu nasıl yapacagız vs. vs(konuyu bılmıyorum)seklınde bırıyle sohbet et,illaki tek olan birileri vardır ya,bunca aslan sürüsü gibi birlikte dolaşmıyolardır heralde..
en kötü ihtimal tek takıl (bu bana göre iyi bir ihtimal gerçi)severım :)
 
Kendini göstermeyi bilmiyorsun bence bir de zamanlama da önemli yanlış zamanlarda girişimde bulunuyor olabilrisin..
 
Sap gibi tek durmayı sevmiyor olabilirsiniz ama mutlu olmak için onlara ihtiyacınız yok ki....yazın tatile gidince oteldeki gençlerin çoğu kaynaşmış oluyordu bende tek takılıyordum...
 
İnsan tek de özgüvenli olmalı
İlla birilerine minnet olma
Kendine güven bence. Tek olarak ışılda parla, gülümse, insanlara rahat olursan dikkatlerini çekersin
 
Şu an bir konferansa ktılıyorum yurtdışında ama o kadar mutsuzum ki, negatif duygular beni esir aldı ağlamamak için kasıyorum. Zaman sanki geçmiyor. Sorun diğer insanlarla kaynaşamamak. Sanki yokmuşum gibi davranıyorlar gibi geliyor, negatif duygular yoğunlaştıkça bu algım daha da hassaslaşıyor. Dün konferans için yolculuğa çıkmadan önce 4-5 kişilik bir grup sohbet ederken aralarına girip birşey sormak istedim, sorumu kimse cevaplamadı kendi aralarında devam ettiler çok kötü hissettim. Ardından buna benzer birkaç olay daha oldu. Neyse konferans alanına vardık akşam parti vardı lobide, indim baktım herkes içkisini almış muhabbette ne yapacağımı bilemedim, odama gelip uyudum :KK43:(

Sabah "Allahım gör halimi yardım et" diye dualar ederek kalktım pozitif olmaya çalışacaktım ama dakka 1 gol 1: odamdaki fransız kız kahvaltıya geliyor musun dedi, evet dedim sandım ki birlikte gitmek istiyor.. Kapıdan çıktık kız beni beklemeden yürümeye başladı, koridorun sonunda arkadaşıylar karşılaştı onla birlikte yürüdü. Bende zaten bişeyler birikmiş ağlamamak için dudağımı ısırdım resmen. Resmen enerjim diplerde şu anda, sonra pişman olmamak için kendimi iyi hissetmeye çalışıyorum beceremiyor. Konferanstan da soğumuş durumdayım. Oturum boyunca kk'da konu okudum dinlemedim hiç, yüklü para vermeme rağmen :KK43:( Bir nefret duygusu çöreklendi içime resmen diğerlerinden nefret ediyorum aralarına giremediğim için.. Bu duyguyu nasıl aşarım ben
Canmmm sen de onlar yokmuş gibi davran..özgüvenini yüksek tut..Basın dik ve kendinden emin ol....hiçbir şekilde belli etme sıkıldığını. .o zamn görürüm bn onları ...
 
Bence sen yalnız takilmayi bilmiyorsun.çok güzeldir rahat rahat yersin kahvaltısı Şapur supur bol bol :))) sonra k.nii hafif kaldırıp gazını cikartirsin .bu kadar ciddiye almaya ne gerek var insanları.
 
X