- Konu Sahibi BalikKraker
- #1
Merhabalar,
Eski konularimdan bilenler bilir. 9 ay once evlendim fakat 3 aydir baba evindeyim. Bosanmak uzereyiz esimle.
Ayriligimiz bircok sebebe dayaniyor, iclerinden biri de vajinismus.
Yasadigim trajedi ve sanssizligi kabullenmis, olanlari Allah'a havale etmis, umudunu yitirmemis, kendini toparlamaya calisan bir kadindim. Birkac dakika oncesine kadar...
Birkac dakika once sosyal paylasim sitelerinden birinde universiteden sinif arkadasim olan bir kizin esiyle cekilmis tatil fotografini gordum. Mutluluktan ucuyor gibiydiler. Kizin karni burnunda... Insanlar tebrik yorumlari yapmislar. 2 ay sonra bebekleri oluyormus.
Bu arkadasla hemen hemen ayni tarihlerde evlendik.
Universitede de birbirimizden pek hoslanmazdik.
Simdi ben bosanirken, o anne olmak icin kocasiyla birlikte gun sayiyor.
Ustelik epeydir duzenli ve iyi bir isi var. Esiyle feci uyumlular. Her hafta sonu mutlaka bir yerlere gidip gezip tozan bir cift.
Bense mezun olali 2 sene olmasina ragmen hala bir is bulamamis, evliligini yurutememis, esiyle ayni evin icinde gecirdigi 6 ay boyunca toplam 2 kere sinemaya gidebilmis, onda da film seciminden seans saatine kadar her konuda esiyle uyusmazlik yasamis, 6 ay evin icinde yalnizlari oynamis, her gece vajinismus sancilari cekmis, fedakarlik yaptikca ezilmis, ozguvenini yitirmis, hayattan kopmaya baslamis, 28 yasina gelmis ama hala eline bir sey gecmemis bir zavalliyim.
Evet, fotografi gordukten ve arkadasin hamile oldugunu ogrendikten sonra baskin olarak boyle tanimliyorum kendimi.
Normalde dusmanimin bile evliligini kiskanmam, huzuru icin dua ederim. Cunku bu hayattaki en muhim seyin aile oldugunu bilirim.
Bu arkadasim icin de kesinlikle kotu bir sey gecirmedim aklimdan. Bebegini hayirla ve sag salim kucagina almasi icin dua dahi ettim.
Lakin 3 aydir asmaya calistigim acim sanki basa sardi. Vajinismus olmasam ben de o cok istedigim annelik duygusunu yasamak uzere olabilirdim simdi.
Fakat artik bunu kim bilir ne zaman yasayacagim...
Hayata gec kalmaktan cok yoruldum. Standart mutluluklar, huzurlar istedim hep. Gozum yukseklerde olmadi hic. Ama yasadiklarim kotuye gittikce cikmaza giriyorum. Rabb'ime guvenim sonsuz. Fakat ben aciz bir kulum nihayetinde. O'nun -varsa- benim icin hazirladigi guzelliklere oyle ihtiyacim var ki...
Bunlari buraya yazdim cunku hem icimi bosaltmak istedim, hem de bana umut asilayan seyler soyleyecek, beni yureklendirecek, kendimden vazgecmeme engel olacak birilerine ihtiyacim oldugunu hissettim.
Arkadasimi kiskanmadim, ona cok imrendim.
Ve kendime acidim.
Cok canim yaniyor...
Bana Allah yeter...
Eski konularimdan bilenler bilir. 9 ay once evlendim fakat 3 aydir baba evindeyim. Bosanmak uzereyiz esimle.
Ayriligimiz bircok sebebe dayaniyor, iclerinden biri de vajinismus.
Yasadigim trajedi ve sanssizligi kabullenmis, olanlari Allah'a havale etmis, umudunu yitirmemis, kendini toparlamaya calisan bir kadindim. Birkac dakika oncesine kadar...
Birkac dakika once sosyal paylasim sitelerinden birinde universiteden sinif arkadasim olan bir kizin esiyle cekilmis tatil fotografini gordum. Mutluluktan ucuyor gibiydiler. Kizin karni burnunda... Insanlar tebrik yorumlari yapmislar. 2 ay sonra bebekleri oluyormus.
Bu arkadasla hemen hemen ayni tarihlerde evlendik.
Universitede de birbirimizden pek hoslanmazdik.
Simdi ben bosanirken, o anne olmak icin kocasiyla birlikte gun sayiyor.
Ustelik epeydir duzenli ve iyi bir isi var. Esiyle feci uyumlular. Her hafta sonu mutlaka bir yerlere gidip gezip tozan bir cift.
Bense mezun olali 2 sene olmasina ragmen hala bir is bulamamis, evliligini yurutememis, esiyle ayni evin icinde gecirdigi 6 ay boyunca toplam 2 kere sinemaya gidebilmis, onda da film seciminden seans saatine kadar her konuda esiyle uyusmazlik yasamis, 6 ay evin icinde yalnizlari oynamis, her gece vajinismus sancilari cekmis, fedakarlik yaptikca ezilmis, ozguvenini yitirmis, hayattan kopmaya baslamis, 28 yasina gelmis ama hala eline bir sey gecmemis bir zavalliyim.
Evet, fotografi gordukten ve arkadasin hamile oldugunu ogrendikten sonra baskin olarak boyle tanimliyorum kendimi.
Normalde dusmanimin bile evliligini kiskanmam, huzuru icin dua ederim. Cunku bu hayattaki en muhim seyin aile oldugunu bilirim.
Bu arkadasim icin de kesinlikle kotu bir sey gecirmedim aklimdan. Bebegini hayirla ve sag salim kucagina almasi icin dua dahi ettim.
Lakin 3 aydir asmaya calistigim acim sanki basa sardi. Vajinismus olmasam ben de o cok istedigim annelik duygusunu yasamak uzere olabilirdim simdi.
Fakat artik bunu kim bilir ne zaman yasayacagim...
Hayata gec kalmaktan cok yoruldum. Standart mutluluklar, huzurlar istedim hep. Gozum yukseklerde olmadi hic. Ama yasadiklarim kotuye gittikce cikmaza giriyorum. Rabb'ime guvenim sonsuz. Fakat ben aciz bir kulum nihayetinde. O'nun -varsa- benim icin hazirladigi guzelliklere oyle ihtiyacim var ki...
Bunlari buraya yazdim cunku hem icimi bosaltmak istedim, hem de bana umut asilayan seyler soyleyecek, beni yureklendirecek, kendimden vazgecmeme engel olacak birilerine ihtiyacim oldugunu hissettim.
Arkadasimi kiskanmadim, ona cok imrendim.
Ve kendime acidim.
Cok canim yaniyor...
Bana Allah yeter...