bi hikayem var roman gibi o yuzden onu anlatmıyım çok uzun özet geçiyim: 5yıl birisiyle kardeş gibiydim ve içten içte hep ondan hoşlanıyodum fakat o ulaşılmazdı resmen 10 yaşındaydım ve ılk onunla o zaman tanısmıstım aynı yerde oturuyoduk.sabah aksam bırlıkteydık ama hem abı kardes gıbı hemde ıcten ıce bı sevgı vardı ıcımde ona karsı.15yasındayken hiç ummadığım bir anda bana açıldı ve çıkmaya başladık.Sonra ben ilk günden sıkılmaya basladım ve hep cok kotu davrandım . o 17 yaşındaydı ve ben kotu davrandıkca o bana dahada baglanmaya basladı.En sonunda liseye başlaynca onunla ayrıldım ve baya üzüldü.Sonra arkadaş olarak kaldık ama hep içten içe bana karşı bişeyler beslediğini biliyodum farkediyodum. Fakat ben onunla ayrıldıktan 2 ay sonra baska bırıyle cıkmaya basladım ve bu kısıyı gercekten cok sevdım.17aydır cıkıyoruz düşünün.Bu kişi yüzünden ben çocukluk aşkımı kaybettim artık konuşmuyoruz çünkü sevgilim onu hayatımdan cıkarmamı ıstedi.birbirimize sadece dogum gunlerınde mesaj atıyoruz ve tam 1 yıldır onunla hiç görüşmedim.şu anki sevgilime gelince : yavaş yavaş ondan da sıkılmaya basladıgımı hıssedıyorum. davranısları bana batıyor ama aynı durumu onunla yaşıyorum resmen.ben kendimi geri çektıkce o ustume dusuyor.Ayrılmayı istiyorum aslında ama bi yandan da ıstemıyorum.Sizce ne yapmalıyım?bu belkide gelip geçici bir duygudur olabilir mi?Ve ben o cocukluk askımı çok özledim onun zamanında degerını bılemedıgım ıcın cok uzuluyorum gercekten.Ona cok buyuk haksızlıklar yaptıgım halde o hep pesımden kostu resmen.Sızce artık onunla gorusemıcekmıyız?bu sene unıversıteye gıdıcek.gerçekten cok kafam karısık kendımı kotu hıssedıyorum.Yaşıma vericeksiniz belki ama lütfen küçümsemeyin yardımcı olun 
